زنده باد کمیته های مردمی برای
مقابله با بحران ویروس کرونا
ش.کریمی 22.03.2020 : جهان درگیر بحران مقابله با کرونا است. ویروس مرگباری که تا کنون جان
هزاران نفر را گرفته است و زندگی صدها هزار نفر دیگر را تهدید وسازمان زندگی را به
شدت تحت تاثیر قرارداده و بسیاری از امور روتین را عملا مختل کرده است. گرچه جهان
درشوک ورود و گسترش این اپیدمی جهانی است اما با این حال این ویروس تاکنون
ناکارامدی سیستم درمانی ومدیریت بحران جهانی سرمایه داری را بیش از پیش نمایان
کرده است. دولتها وحکومتهایی که حتی ازتامین مواد ولوازم پیشگیری کننده این بیماری
خطرناک درمدرن ترین کشورهای صنعتی نیز ناتوان هستند. اوضاع درایران نیز نه تنها
متاثر ازاین بیماری واگیر است، بلکه ایران به یکی از اصلی ترین کانونهای گسترش این
بیماری تبدیل شده است.آمار مرگ و میر درایران بسیار بالاست. حکومت دراین زمینه
مانند همه موارد دیگر، دروغگوست واز دادن اطلاعات واقعی خودداری می کند. جمهوری اسلامی
که تا مدتها از اعلام موارد مبتلایان به ویروس کرونا به دلیل درپیش داشتن به
اصطلاح نمایش” انتخابات ” مجلس خوداری میکرد، خود با پنهان کردن این واقعیت ازمردم
نقش برجسته ای درگسترش این بیماری داشت. بعداز برگزاری انتخابات و شکست مفتضحانه رژیم دراین نمایش، بعد ازاینکه چندین شهر پرجمعیت از
جمله قم و تهران آلوده به این ویروس شدند، سران رژیم به مانند همیشه سعی درتوجیه
وعوام فریبی ازطریق طرح تئوری توطئه وبیان این که این ویروس را دشمنان اشاعه داده
اند، عجز و ناتوانی خود را بیش از پیش به نمایش گذاشتند و ناچار به اعتراف به
موارد بسیاری از مبتلایان به این بیماری شدند. گذشته ازاین رژیم تلاش میکند تا این
مصیبت اجتماعی را هم به فرصتی برای بقای حیات خود تبدیل کند. این روزها دیدیم که
رژیم ایران ازجمله بی کفایت ترین و ناتوان ترین دولت های دنیا در مقابله با این
اپیدمی است. این ناتوانی آشکار وظایف ویژه ای را از فعالین مدنی و مبارزین اجتماعی
می طلبد. وقتی که رژیم نمی تواند ویا نمی خواهد در چنین شرایط دشواری به داد مردم
برسد، طبیعی است که مردم دست روی دست نخواهند گذاشت تا این فاجعه همچنان جان انسان
را بگیرد. برهمین اساس درمناطق زیادی از کردستان شاهد سازماندهی ومدیریت های مردمی
مقابله با گسترش ویروس کرونا هستیم. برای نمونه درمریوان کمیته ای شکل گرفته است
که با نام “کمیته مردمی محلات مریوان علیه کرونا ” فعالیت میکند. این نهاد پیشرو
مردمی درخلاء نبود امکانات و تجهیزات دولتی برای مقابله با این بیماری کشنده،
وظیفه حمایت و حفاظت ازمردم مریوان را با فداکاری به عهده گرفته است. کار این نهاد
که ازهمبستگی واتحاد فعالین اجتماعی ومردم به وجود آماده است، پاکسازی وضدعفونی
کردن معابر اصلی رفت و آمد، جمع آوری کمکهای مردمی و ازاین طریق تهیه محلول های ضد
عفونی کننده وتوزیع آن درمحلات فقیر نشین است.درهمین شهر تشکل دیگری با نام ” خانه
انسان ” با کمکهای مردمی وکار داوطلبانه تشکیل شده است، این نهاد با راه اندازی یک
کارگاه اقدام به تولید لباسهای نایلونی مخصوص و ماسک جهت مقابله با ویروس کرونا می
کند وآن را بین کارگران شهرداری، جایگاه سوخت ومیوه فروشان شهر مریوان توزیع
میکنند. درهمین رابطه وبازهم درپی بی مسئولیتی وناتوانی رژیم درمحافظت از جان مردم
درشهر سنندج نیز تیم هایِ داوطلبانه مردمی با مشارکت جمعی از جوانان فداکار شهر با
نام ” پاریزه ران ژیان: یا “حامیان زندگی ” شکل گرفته است که به منظور پیشگیری
ازشیوع بیشتر ویروس کرونا هرشب معابر،خیابانها ومحلات سطح شهررا با امکانات
ابتدایی ازخطر وجود ویروس ضد عفونی میکنند. شعار این تشکل داوطلبانه مردمی اتحاد،
همدلی ومشارکت فعال جوانان محلات وپیوستن آنها، برای محافظت ازمردم درمقابل شیوع
هرچه بیشتر این بیماری است. دربسیاری دیگر ازشهرها وروستاهای کردستان کمیته هائی
باهمین هدف شکل گرفته اند که دراین اوضاع آشفته و بحرانی سرشار ازایده های امید
بخش ودلگرم کننده هستند.
این تشکلهای مردمی ومستقل از دولت، از زمان شیوع بیماری
کرونا، به مجموعه اقدامی دست زده اند که اشاره به چند نوع ازاین اقدامات می تواند
مفید باشد. تعیین یک مرکز موقتی برای مشورت وتصمیم گیری، عضوگیری ازجوانان سطح شهر
برای خدمات رسانی ، کنترل جدی ورودی وخروجی شهر یا روستا، ایجاد گروه درفضای مجازی
که تقریبا تمامی ساکنین محلی حضور دارند، ایجاد یک گروه کارشناسی ومشورتی به عنوان
مرکزاصلی تصمیم گیری، احترام واجرایی کامل تمام تصمیمات شورا ازطرف تمام مردم شهر،
تهیه بسته های ضروری برای خانوارهای نیازمند ورفع نگرانی آنها، تهیه لباس مخصوص
گندزدایی برای داوطلبان.
واضح است که پیشگیری، مقابله ومهار چنین فجایعی ازوظایف اساسی
هرحکومتی است. اما رژیم اسلامی حاکم برایران نه تنها ارزشی برای جان مردم قائل
نیست، بلکه خود درطول بیش ازچهل سال حاکمیت نشان داده است که بسیار از ویروس کشنده
کرونا وحشتناک تر و خطرناک تر است. ویروسهای که بر ایران حکومت می کنند چند ماه
پیش ودراعتراضات آبان ماه در پاسخ به جوانان، بیکاران، کارگران، زنان، دانشجویان،
رانندگان ودرکل تهی دستان جامعه که درمقابل فقر، بیکاری و ناعدالتی به خیابان آمده
بودند، با شلیک مستقیم گلوله سینه پر از شور و شوق برای آزادی و رهایی آنها را هدف
قرار داند وهزاران نفر را به قتل رساند. ویروسهای که برایران حکومت می کنند چهل
سال است که از ثروت عمومی جامعه میدزدند وخرج خوشگذرانی آقازاده هایشان می کنند
درحالی که دراکثریت شهرهای ایران ابتدایی ترین زیرساختهای بهداشتی و پزشکی وجود
ندارد. اگر درآبان ماه سال گذشته جوانان حاشیه شهر ومردم بی لبخند بودند که
درمقابل رژیم درنده وفاسد اسلامی به خیابان ها آمده بودند، اگر دراعتراضات آبان
ماه جوانان محلات حاشیه نشین بودند که درمقابل نیروهای سرکوبگر رژیم اسلامی سنگر
بندی کرده بودند و خواهان نابودی وسرنگونی این رژیم درنده وارتجاعی بودند، امروز
همان جوانان را می توانیم درمحلات حاشیه نشین مشاهده کنیم اما درسنگری دیگر، سنگر
دفاع ومحافظت از زندگی وسلامت جامعه. امری که وظیفه حاکمیت است، اما زمانی که با بی تفاوتی ولاقیدی حاکمیت
درقبال جان مردم روبرومیشویم، سازماندهی ومدیریت بحران وظیفه انسانهای است که
خودرا درقبال جامعه مسئول می دانند، گزینه های بسیاری برای مقابله با بحرانی شبیه
به بحرانی همه گیر مانند ویروس کرونا وجود ندارد، از میان این سه گزینه باید
انتخاب کرد، یکم حاکمیت که درقبال چنین شرایطی مسئول است، دربرابر وظایف اش ناتوان
است و یا تمایلی به واکنش و کنترل این فاجعه ندارد. دو گزینه دیگر میماند، یا باید
شاهد مرگ هزاران انسان که در نبود امکانات بهداشتی می میرند بود وهیچ واکنشی نشان
نداد.یا گزینه سوم با امکانات محدود واراده محکم به سازماندهی، بسیج، مدیریت وکم
کردن تلفات این فاجعه پرداخت.
تشکیل وسازماندهی کمیته های مردمی محلات، شهرها و روستاها یکی
ازضروریات کنونی برای پرکردن خلاء ناشی ازناکارآمدی و بیقیدی حاکمیت دربرابرجان
انسانهاست. چنین تشکلهای نه تنها به جامعه دلگرمی وامید می بخشند وفعالیتهای
سرشارازهمبستگی وزندگی را ناشی میشود، بلکه در روند خود می تواند رشد کند وستادهای
مردمی وسراسری را به وجود بیاورد که درهر تغییر و تحولی سریع واکنش نشان دهد
وجامعه را هدایت کند. اعتماد جامعه به یک تشکل اجتماعی ازاین طریق امکان پذیرمیشود
بخصوص که اکثریت جامعه ازوجود این کمیته های پیشرو نفع خواهند برد. کمیته های
بحران درشهرها و روستاهای دیگر می تواند ویا مطلوبتر است بسرعت توسط فعالین
وچهرههای قابل اعتماد جامعه به وجود بیاید وبه سنگر همبستگی ومحافظت ازجامعه به
خصوص اکثریت تهی دستانکه ازهیچگونه امکاناتی برخوردار نیستند، تبدیل شود. کمیته ها
می توانند باهم ارتباط پیدا کنند، ازتجربیات یکدیگر بخصوص درمسائل تخصصی و
کارشناسی استفاده کنند، درصورت نیاز به یاری نقاطی که شرایط حادتری دارند، بروند
وازاین طریق همبستگی واتحاد جامعه را درمقابل رویدادهای مختلف بالاتر ببرند.
شوراها وکمیته های مقابله با بحران، اراده و تمایلی است که خودمدیریتی وبه دست
گرفتن قدرت توسط ارگانهای مردمی را سبب میشود. تشکیل کمیته های مردمی بخشی
ازسازمان دادن ومقابله هم با بحران بیماری کرونا وهم صف مبارزه با رژیمی را تقویت
میکند که مهلکتر وکشنده تر ازویروس کروناست.%
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر