متن سخنرانی آرنه گلی مدیر مرکز مطالعات تورکمن شناسی درمقرسازمان ملل متحد در ژنو. درمورد
نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی . روز هشتم ژوئن 2011
سخنرانی به زبان انگلیسی ارائه گردید، حال ترجمه فارسی آن
خانم ها و آقایان!
به پانل ارائه توضیحات مختصر مربوط به وضعیت حقوق بشر در میان ترکمنهای ایران خوش آمدید. از اینکه این فرصت را در اختیارم قرار دادید متشکرم و سعی می کنم در فرصتی برای من در نظر گرفته شده مختصری درباره وضعیت حقوق بشر در ترکمنصحرا معلوماتی در اختیار شما قرار دهم.
من آرنه گلی از ترکمنهای ایران هستم. همانطوری که می دانید ترکمن ها یکی از ملت های اساسی تشکیل دهنده ایران است. دولت ایران هیچگونه اطلاعاتی درمورد تعداد جمعیت ترکمن ها ارائه نمی دهد، اما بطور غیررسمی گفته میشود که تقریبا سه میلیون ترکمن درشمال شرقی ایران زندگی می کنند. سرزمین آنها بین دو استان گلستان وخراسان شده است که این تقسیم بندی شرایط بسیار سختی را برای ترکمنها بوجود آورده که مانع تصمیم گیری در سرنوشت سیاسی واجتماعی خویش نظیر انتخابات سراسری و یا محلی را سبب می شود.
رژیم های حاکم بر ایران گاها ادعا می کنند که تورکمنها کوچندگانی هستند که این مکان سرزمین آنها نیست ولی قدمت تاریخی و وجود آثار تاریخی تعلق این سرزمین به ترکمنها را اثبات می کند. پس از اشغال سرزمین ترکمن توسط ارتش ایران، دولت مرکزی کمر به نابودی تمامی مظاهر ملی و سنتی ترکمنها بست و این سیاست تا به امروز با همان شدت و حدت ادامه می یابد. دلیل اصلی این سیاست، وجود منابع زیرزمینی و طبیعی غنی در سرزمین های ترکمن می باشد، زمین های حاصلخیز ما چندین دهه است که بی رحمانه غارت می شود. سرزمینی که سالانه در حدود نیم میلیون تن پنبه و بیش از یک میلیون تن از غلات و حبوبات تولید می کند.
هم در رژیم سابق و هم در حکومت جمهوری اسلامی ترکمن ها کوچکترین حقی برای انتخاب مقامات رسمی محلی خویش را نداشته و ندارند। ترکمن نمی تواند رئیس جمهور شود، چرا که بر اساس قانون اساسی ایران رئیس جمهور از میان معتقدان به مذهب رسمی کشور که یعنی تشیع انتخاب می شود، تابحال هیچ ترکمنی به مقام وزارت و یا به مقام عالی رتبه نرسیده است، چرا که ترکمنها سنی مذهب اند. یعنی هم به لحاظ اتنیکی و هم به لحاظ مذهبی در اقلیت قرار دارند ولی رژیم ج. اسلامی سنی ها را جزو اقلیت رسمی برسمیت نمی شناسد.
مبارزه برای تأمین اساسی ترین حقوق انسانی : پس از سقوط رژیم شاه و به قدرت رسیدن رژیم جمهوری اسلامی ترکمنهای ایران خواهان خودمختاری و اداره امور داخلی توسط خویش می گردند، اما تهران این درخواست آنها را نادیده گرفته در مقابل اصرار صلجویانه آنان مبنی بر اجرای طلب هایشان با تانک و سلاح های سنگین حمله کرده که منجر به کشته شدن دها و زخمی شدن بیش از یکصد نفر مردم بی گناه ترکمنصحرا می شود. در نتیجه هجوم وجشیانه رژیم زنان، بچه ها و بسیاری از کادرهای سیاسی و رهبران شوراهای مردمی از جمله توماج، مختوم، واحدی و جرجانی به شهادت میرسند، در اثر هجوم تانکها بسیاری از خانه ها در آتش گلوله های توپ منهدم میگردند. بسیاری از جوانان ترکمن زیر 17سال در دادگاه های ناعادلانه اسلامی به اعدام محکوم شدند که حکم مرگ آنها بسرعت به اجرا گذاشته شد. اعمال ضد بشری رژیم ج. اسلامی در مطبوعات جهانی، سازمانهای مدافع حقوق بشر و نیز در اعلامیه مطبوعاتی وزارت خارجه آمریکا منعکس گشته است.
رژیم جمهوری اسلامی برای سرکوب اقلیتهای ملی به بهانه های مختلفی دست می یازد. از جمله اتهاماتی که به ترکمنها زده می شود، تجزیه طلبی است که اصلا صحت ندارد. با این نوع بهانه ج. اسلامی بر میزان فشار خویش علیه تورکمنها شدت بخشیده طوری که منطقه تورکمن نشین عملا توسط مأمورین وزارت اطلاعات شدیدا تحت کنترل قرار دارد، این نوع فشار عمدتا در نواحی مرزی با ترکمنستان حدت بیشتری بخود می گیرد.
چند سال پیش عوامل رژیم برای مصادره اراضی مزروعی روستای اوقلی تپه اقدام می کند که با مقاومت شدید اهالی روبرو می شود، در نتیجه رژیم با اعزام یگان های ویژه سرکوب، به ضرب و جرح اهالی می پردازد. و نیز فجایعی در روستای چپر قویما بوجود آمد که منجر به کشته شدن چندین نفر در اثر انفجار نارنجک و خمپاره های بعد از مانور سپاه بوقوع پیوست.
تورکمنها از حقوق اولیه انسانی نظیر اشتغال نیز محرومند. بیکاری یکی از اساسی ترین مشکل سرزمین ترکمن است. بسیاری از این کسانیکه در شهرها و روستاهای حاشیه دریای خزر زندگی می کنند به طور سنتی به کار ماهیگیری می پردازند، اما رژیم جمهوری اسلامی به سختی با آنها برخورد کرده به بهانه قاچاق ماهی هرساله تعداد زیادی از جوانان تورکمن را توسط گارد حفاظت دریا به گلوله می بندد. در صورتیکه طبق قانون شیلات و آبزیان، جرم ماهیگیری قاچاق تنها 4-6 ماه زندان است نه قتل. یعنی حقوق اولیه و انسانی یعنی حق کار برای تورکمنها به این ترتیب لگدمال می شود.
مانند دیگر زنان ایرانی، قوانین اسلامی و شریعت حقوق اولیه زنان ترکمن را پایمال می کند و آزادی آنها را محدود می سازد. زنان ترکمن در محل کار و یا در آموزشگاهها حق پوشش لباس سنتی خویش را ندارند. زنان تورکمن در پیدا کردن شغل، تحصیل از فرصت های برابر با مردان برخوردار نیستند، چرا که آنها مجبورند با کار سخت در خانه نظیر قالیبافی به اقتصاد خانواده کمک کنند، درصد زنانی که به انواع بیماری های گوناگون عمومی و بیماریهای ویژه زنانگی دچار می شوند در سطح بالایی است، آنها از مراقبت های پزشکی برخوردار نبوده تحت حمایت بیمه بهداشتی نیز قرار ندارند.
رژیم ج. اسلامی با کوچاندن بسیاری از نقاط مختلف ایران به میان ترکمنها سیاست بهم زدن جمعیت منطقه به زیان ترکمنها را عملی می سازد، پست های حساس منطقه به این کوچندگان شیعی واگذار میشود، و این سیاست تا به امروز ادامه دارد طوری که ترکمن مجبور می شود در مزرعه خود، برای ارباب جدید کار کند. در یک کلام سرزمین تورکمن به شدیدترین وچه غارت می شود و آنها در سرزمین خویش به انسانهای درجه چندم نزول داده می شوند.
نسل کشی و گنوسید از طریق گسترش وسیع و آزادانه مواد مخدر در میان ترکمن ها اعمال می شود، اعتیاد به مواد مخدر با خود جنایت و فحشا و غیره را مخصوصا در میان نسل جوان را سبب می گردد.
ترکمنها حتی برای نوزادان خویش نمی توانند اسامی ترکمنی را انتخاب کنند وازاین حق محرومند، علاوه بر آن رژیم برای زدودن هویت ملی ترکمنها از هیچ اقدامی فروگذار نمی کند. این سیاست با تغییر اسامی شهرها و روستا ترکمنی را به فارسی اعمال می شود. درحالیکه برای پوشیدن لباس ملی برای ترکمنها محدویتهایی ایجاد می شود، مقامات رسمی برای تبلیغات سیاسی خویش گاها لباس ترکمنی بر تن می کنند. آنها قبل از هر انتخاباتی وعده اجازه تحصیل به زبان مادری را می دهند اما بلافاصله وعده های خود را در مورد اجازه تحصیل به زبان مادری و توسعه شهرها و روستاهای ترکمن را فراموش می کنند.
دستگیری ها جدید: سیاست بگیر و ببند فعالین تورکمن همچناد در دستور روز رژیم قرار دارد که به چند نمونه اخیر اشاره می کنم:
1- دکتر امید کوکبی، ترکمنی که هیچگونه سابقه سیاسی هم ندارد، او دانشجوی دوره ی فوق دکتری رشته فیزیک دانشگاه تکزاس ایالات متحده است که درنوامبرسال گذشته به هنگام ورود به ایران جهت دیدار با خانواده خویش دستگیر وبه اتهام واهی دستگیروروانه زندان اوین میشود
2- آقای آرش سقر، خبرنگار ترکمن اهل گنبدقابوس، عضو "جنبش سبز" می باشد. او 15 ماه پیش بازداشت و به گفته همسرش، مقامات اجازه ملاقات را نمی دهند. به آرش ساقغار اتهام واهی جاسوسی برای ترکمنستان زده شد.
ما از نماینده جدید سازمان ملل متحد در باره وضعیت حقوق بشر در ایران خواهانیم که :
1. سفری به ترکمن صحرا داشته و درباره وضعیت حقوق بشر مستقیما با خود ترکمنها مذاکراتی داشته باشد.
2. برای آزادی تمامی زندانیان ترکمن از جمله دکتر امید کوکبی و آرش سقر اقداماتی بنماید.
3. برای اخذ اولیه ترین اساسی ترین حقوق بشر همانا تحصیل به زبان مادری رژیم را تحت فشار قرار دهد.
با تشکر از توجه شما! آرنه گلی
هشتم ژوئن 2011 ژنو
برای اطلاعات بیشتر در مورد وضعیت حقوق بشر در ترکمنصحرا لطفا با آدرس زیر تماس بگیرید:
Arne Goli Director of Turkmen Study Center. Sweden
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر