رنگین
کمان قومی ومذهبی درسوریه
سوریه درنقطه
اتصال سه قاره آسیا، اروپا وآفریقا واقع شده واین جایگاهی استراتژیک به آن بخشیده
است. سوریه کشوری با گروه‌های اتنیکی( قومی) گوناگون است وعبارتند از کردها ، ارمنی‌ها ، ترکمنها، چرکسها ویهودیان.
سوریه کشوری
کوچک با مساحت۱۸۵۱۸۰ کیلومترمربع
وجمعیتی بالغ بر۲۱ میلیون نفراست.
سوریه ازشمال با ترکیه، از شرق با عراق، از غرب با لبنان ودریای مدیترانه وازجنوب
با اردن واسراییل همسایه است. این کشور دارای ۱۴ استان است
که شامل سویدا، دیرالزور، رقه، طرطوس، حما، لاذقیه، حمص، دومه، دمشق، حلب، قنیطره،
ادلب، درعا وحسکه می‌شوند.
قرارگرفتن
سوریه درنقطه اتصال اروپای صنعتی وخاورمیانه نفت‌خیزوهم‌زیستی قوم‌ها ومذاهب مختلف
دراین کشور، موقعیتی بس ویژه به آن داده است.
نزدیک ۷۴ درصد جمعیت
سوریه به مسلمانان سنی تعلق دارد. ومسلمانان علوی، شیعیه دوازده امامی واسماعیلیان
باهم ۱۲ درصد میباشند
که سهم علویان ۶ درصد، دوازده امامی‌ها ۵ درصد واسماعیلیان
حدود یک درصد است. ۱۰ درصد جمعیت سوریه نیز مسیحی هستند و
بقیه جمعیت شامل دروزیان و یزیدیان می شود. مسلمانان شیعه بیشتر درشهرهای دمشق، حلب وروستاهای
اطراف حمص ساکن‌اند.
۸۹ درصد مردم سوریه راعرب ها و حدود ۶ درصد جمعیت
آن را کردها تشکیل می‌دهند. درسوریه دست‌کم یک میلیون آواره عراقی وپانصد هزار
فلسطینی نیز زندگی می‌کنند که همراه با کردها حدود ۹ درصد کل
جمعیت را شامل می‌شوند.
سوریه جامعه‌ای
جوان تلقی می‌شود وبخش بزرگی از جمعیت آن را کودکان تشکیل می‌دهند. سوریه و لبنان
در میان کشورهای خاورمیانه به گوناگونی مذاهب شهرت دارند.
سوریه بطور
سنتی کشوری کشاورزی بوده اما نفت، گاز، معادن سنگ نمک و فسفات و صادرات غیرنفتی
چون نخ و پارچه و مواد شیمیایی در دوران معاصر بزرگترین تکیه گاه اقتصاد این کشور
هستند. نفت كالای اصلی صادراتی است هر چند ذخاير نفت سوريه در مقايسه با ديگر
كشورهای خاورميانه اندك است . نزدیک یک چهارم نیروی کار سوریه در حوزه کشاورزی مشغول
هستند. زراعت دراین کشور درجلگه‌ی ساحلی وزمين‌های دره‌ی فرات متمركز است . كشت
عمده شامل پنبه ، گندم وجو می‌شود.
نظام آموزشی
سوریه به دلیل حضور مسلط افسران در میان نخبگان کشور، آمیزه‌ای از آموزه‌های
اسلامی، عثمانی و اروپایی است. خط و زبان مردم سوریه عربی است و کردی و ارمنی نیز
از دیگر زبان‌ها به شمار می روند. درسوریه ۳۵ طایفه زندگی می‌کنند و کردها و عرب‌ها
اکثریت سنی را تشکیل می‌دهند. عرب‌ها در همه نواحی سوریه زندگی می‌کنند اما اقلیت‌های
قومی و مذهبی این کشور معمولا دریک یا دوناحیه متمرکز شده وبسیارمقید و وفاداربه
فرهنگ و مناسبات اجتماعی ورفتاری خود هستند.
شش درصد ازجمعیت
سوریه را علوی‌ها (نصیریون) تشکیل می‌دهند. بخش بزرگی از افسران نظامی وقدرتمداران
وهمچنین خانواده اسد دراین تعلق مذهبی ریشه دارند.
حکومت سوریه
برای این کشور که محل سکونت اقوام وگروه های زبانی مختلف است تنها یک هویت می‌شناسد
وآن هویت عربی است.
کردهای سوریه
عمدتا در شمال شرقی این کشور سکنی دارند و از بسیاری آزادی‌های سیاسی و اجتماعی
محروم هستند. فرهنگ آنها از سوی دولت سوریه به رسمیت شناخته نشده و انتشار روزنامه
به زبان کردی یا صحبت به زبان کردی نیز در مدارس این کشور غیرقانونی تلقی می‌شود.
استان‌های کردنشین سوریه، زیرساخت‌های اقتصادی ضعیف‌تری نسبت به سایر نقاط دارند و
فقیرترین بخش های این کشور به شمار می‌روند.
ارمنی ها،
چرکسها وترکمن‌ها ازدیگر اقلیت‌های قومی سوریه‌اند. پیشینه‌ی حضور ارمنی‌ها
دراین کشور به جنگ جهانی اول و اجبار آنها به کوچ از شرق ترکیه باز می گردد. ارمنی‌ها
بیشتر درشهرهایی چون حلب، دیرالزور والحسا ساکن هستند. چرکسها که مسلمانان
غیرعرب هستند درقرن‌های نوزدهم وبیستم ازقفقاز روسیه به سوریه آمده‌اند. بخشی
از مردم ترک زبان وگروهی از آرامی زبان‌ها( اقلیت آسوری) نیز درسوریه زندگی می‌کنند.
چند صد هزار فلسطینی هم دراین کشور سکونت دارند که محل زیست بیشترشان در دمشق است.
این تنوع
قومی، زبانی ومذهبی درسوریه که رنگین‌کمان ومینیاتوری ازجامعه بشری است،
درکمترکشورجهان دیده می‌شود.
ترک‌ها از
جمله اقلیت‌های سوریه هستند که بازمانده تاخت و تازهای دوران سلجوقی و جنگ‌های
صلیبی محسوب می‌شوند. امروزه اکثر ترکهای سوریه درحوالی لاذقیه، حلب و
دمشق اسکان دارند و همواره به صورت یک جمع جدا از دیگران زندگی می‌کنند. لاذقیه با
دارا بودن جمعا ۲۶۵ روستای ترک‌نشین، کانون ترکهای سوری به شمار می‌رود.
وجه تمایز
سوریه با سایر کشورها از نظر گروه‌های دینی در متمرکز بودن نقاط سکونت این گروه‌هاست.
بطور مثال مسیحیان این کشور در دمشق وحلب و شهرهایی چون لاذقیه، حمص و درعا یا
حسکه زندگی می‌کنند. بیش از ۹۰ درصد علویان هم دراستان لاذقیه وروستاهای
اطراف آن هستند.استان سویدا وروستاهای آن نیز منطقه سکونت بیش از ۹۰ درصد دروزی‌هامحسوب
می‌شود. شیعیان جعفری درحمص وحلب ودمشق به سر می‌برند وگروه اندک و کم تاثیری
دراقتصاد وسیاست به شمار می‌آیند.
کردهای سوریه
به خلاف کردهای عراق یا ترکیه تاکنون با دولت مرکزی خود درگیری مسلحانه نداشته
ودراعتراض‌های کنونی ضد دولتی دراین کشور نیز حضور چندانی نیافته‌اند. آنان که در"حسکه"
، " قامیشلی" و"دیریک" سکونت دارند، دلیل این سکوت را بی‌اعتنایی
به حقوق خود وروشن نبودن آینده عنوان کرده ومی‌گویند که نه به اپوزیسیون اعتماد
دارند نه به دولت کنونی.
آنها همچنین نگران هستند که
اپوزیسیون این کشور پس ازسقوط رژیم این کشور به دلیل حمایت دولتمردان ترکیه
ازاعتراضات مردم سوریه، تحت تاثیر مواضع ترکیه قرار گیرد و وقعی به حقوق کردها
نگذارد.% تاریخ12.04.2012 ، http://dw.de/p/14bdh
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر