مرقومه ی یک "کمونیست راه کارگری" درباره ی آیت الله منتظری

ابتدا توضیح کوتاه ایل گویجی :

فرق "کمونیست راه کارگری" با "کمونیست توده ای" در رابطه با نگرش به روحانیت وبها دادن به نقش آنها درتحولات اجتماعی نیز موضوع تازه ای نیست. امروزه پس از گذشت بیش از 30 سال از حاکمیت روحانیون در ایران قضاوت بر "کاست" دیدن روحانیون از جانب سازمان کارگران انقلابی (راه کارگر) ، وضد امپریالیست و الزامی دیدن حمایت حاکمیت آنها از جانب حزب توده کار چندان مشکلی نیست. ولی باوجود این واقعیت ، این تئما (موضوع) از جنبه هائی می تواند برای بسیاریها قابل دقت ویا بطور ویژه ای قابل توجه باشد. و شایدهم موجب مرور و بازنگری بر گذشته ای نه چندان دور گردد.%

2009-12-24 / 3.10.1388

---------------------------------

آیا یک کمونیست می تواند درمرگ یک "فقیه عالیقدر" آهی بکشد؟

• " آیت الله" یعنی نشانه خدا. من به تبعیت از کارل مارکس که (به تبعیت از باروخ اسپینوزا ) میگفت "انسان برای انسان خداست"، حساسیت به رنج انسان ها را یک نشانه خدایی میدانم وبه همین دلیل در مرگ آیت الله منتظری از ته دل عزادارم ...

اخبار روز: www.akhbar-rooz.com ، دوشنبه ٣۰ آذر ۱٣٨٨ - ۲۱ دسامبر ۲۰۰۹

قبل از هرچیز باید اعتراف کنم که من یک کمونیست هستم وبه آن کلام بزرگ کارل مارکس که "دین افیون مردم است"، از ته دل وبه همان معنایی که او میگوید ، باور دارم. این را همچون "اشهد" خودم دارم میگویم تا تکلیف خودم را با همه روشن کرده باشم. ولی همچنین باید اعتراف کنم که درمرگ آیت الله منتظری از ته دل عزادارم. ویادتان هم باشد که این اصطلاح "آیت الله" را هم عمداً به کار میگیرم.
حسینعلی منتظری فقط یک مسلمان سنتی معمولی نبود ، یکی از مدافعان فقه اسلامی وفراتر ازهمه اینها ، یکی از نظریه پردازان کلیدی ولایت فقیه بود : نظام حکومتی سرکوب گری که جهنمی واقعی درکشور ما به پا کرده است. البته او در این اواخر از مسوولیت خود درپایه گذاری ولایت فقیه ابراز شرمندگی کرد ، ولی تا آخر بر این باور ماند که فقه اسلامی را می توان به شیوه ای انسانی اجراء کرد. وخودِ این باور نمودار محدودیت افق های نظری او بود. زیرا فقه اسلامی مجموعه ای است از قوانین یک جامعه عهد بوقی که اجرای شان در دنیای امروز، بی ولایت فقیه یا با ولایت فقیه، خواه ناخواه به فاجعه انسانی وحشتناکی می انجامد. من واقعاً نمی فهمم چگونه می توان مثلاً قوانینی را که زن را نصفِ مرد، پدر را صاحبِ سرنوشتِ کودک ، برده را دارایی برده دار واز دین برگشته گان را محکوم به مرگ اعلام می کنند، به شیوه ای انسانی اجراء کرد؟! بنابراین، بی آن که قصد اسائه ادب داشته باشم، معتقدم که او یک متفکر تاریک اندیش بود و تا آخر عمر هم چنین ماند.
ولی شاهکار همین حسینعلی منتظری این بود که به عنوان یک انسان، حساسیت به رنج انسانهای دیگررا ازدست نداد و کوشید این حساسیت انسانی را به بهایی سنگین حفظ کند وحتی گاهی بر صغری و کبرایی که درفقه محبوبش می چینند، مقدم بشمارد. او نشان داد که می توان این حساسیت را (که خودش "رأفت اسلامی" می نامید) حتی درعین پایبندی به تاریک ترین وخشن ترین جزم های فکری حفظ کرد. چند نفر را می شناسید که درست دریک قدمی قدرت به خاطر حساسیت انسانی اش از همه چیز بگذرد؟ او درسال ۱۳۶۷ درشرایطی به مخالفت با قتل عام زندانیان سیاسی برخاست و روی مخالفت خود پافشاری کرد که میدانست خمینی درآستانه مرگ است واو با دستیابی به مقامی بااختیارات نیمه خدایی می تواند خیلی چیزها را عوض کند. نمی شود ونباید فراموش کرد که او علی رغم همه اشتباهات قبلی اش، به وسوسه سکوتِ مصلحت آمیز درمقابل آن فاجعه وحشتناک تن درنداد. همین جا لازم است یادآوری کنم که برخلاف ادعای کسانی که اورا مدافع حقوق بشر میدانند، او به حقوق بشر به معنای مدرن کلمه اعتقادی نداشت وبا پای بندی به فقه نمی توانست هم اعتقاد داشته باشد. وتصادفاً اهمیت قضیه درهمین جاست: او علی رغم حفظ باورهایش، حساسیت انسانی خودرا حفظ کرد ومهم ترازهمه، به خاطر این حساسیت بهای سنگینی پرداخت. به این خاطر است که او را "آیت الله" می نامم. "ایت الله" یعنی نشانه خدا. من به تبعیت از کارل مارکس که (به تبعیت از باروخ اسپینوزا) میگفت "انسان برای انسان خداست"، حساسیت به رنج انسانها را یک نشانه ی خدایی میدانم وبه همین دلیل درمرگ آیت الله منتظری از ته دل عزادارم.%
محمد رضا شالگونی – ۲۹ آذر ۱۳۸۸

------------------------------------------