۱۳۹۵ دی ۹, پنجشنبه

گامی مثبت وغیرقابل چشم پوشی برای ایرانیها، منطقه وجهانیان


محسن حیدریان، سایت ایران امروز، 28.دسامبر2016 : آقای رضا پهلوی با‌‌ رها کردن ادعای حکومت موروثی گرچه خشم و ناخشنودی عده قلیلی از رجال واپس مانده از زمان و مکان و ژنرالهای بی‌لشکر را برانگیخته است، اما براعتبار فردی وانسانی خود بسی افزوده و گام مهمی برای اثر گذاری بر افکار عمومی برداشته است.
در دوران کنونی که هر لحظه زیر انواع رسانه‌های مدرن است، تاثیر پذیری حکومت ازافکار عمومی، بسیار بیش از آن است که به تصور درآید.
آقای رضا پهلوی در مصاحبه اخیرش با رادیو فردا با صراحت گریبان خود را از «دغدغه پادشاهی»‌‌ رها کرده وخواهان ایفای نقش همچون یک فعال سیاسی ویک شهروند ایرانی شده است.
 وی با نقد کسانی که می‌کوشند او را در «یک جعبه یا باکس نظام پادشاهی» بگذارند، بر سه اولویت اساسی: دموکراسی و آزادی و سکولاریسم پای فشرده است. آقای رضا پهلوی همچنین با انتقاد ازشعارهای افراطی ضدعربی درمراسم پاسارگارد کوروش، جوانان ایرانی را به پذیرش پلورالیسم وتولرانس دعوت کرده است.
این برای بار نخست نیست که رضا پهلوی رویکرد مدرن خود در باور به تنوع فکری و قومی و دینی ایرانیان و بویژه مخالفت با کاربرد خشونت، افراط گرایی و ستیزه‌گری در حل اختلافات فکری و سیاسی را پیش می‌کشد. اما صراحت وی در این مورد که اصولا «دغدغه پادشاهی» را ندارد و به دنبال میراث سلطنت نیست، را نباید از چشم دور داشت. تصادفی نیست که بلافاصله از پس از آن گروهی از هواداران پر و پا قرص حکومت سلطنتی به رهبری آقای زاهدی او را ازمقام پادشاهی خلع کردند واعلانیه دادند که: « اﻣﺮﻭﺯ بزرگ‌ترین ﭘﻬﻟﻮﻱ ﺳﺘﻴﺰ، ﺧﻮﺩ ﺭﺿﺎ ﭘﻬﻠﻮی است
این رویکرد دمکراتیک و مثبت رضا پهلوی و فضیلتی که در گفتار و رفتارش هویداست، یادآور و همسوی تجربه روشنفکر و نویسنده فقید داریوش همایون است که سال‌ها قبل از مرگ با بازخوانی شفاف و صادقانه تجارب زندگی‌اش اعلام کرد: «ضعف بنیادی و پوسیدگی درونی نظامی را که درآخرین روز‌ها و سال‌هایش به آن پیوستم، یعنی به درونش راه یافتم را نفهمیدم و احساس نکردم. وفرصت‌های بسیاری را از دست دادم. شاید پشیمانی دیگرم اینجاست که وقتی رفتم به درون دستگاه قدرت به مقدار زیادی شیفته قدرت و ظواهرش شدم
گرچه جایگاه و موقعیت موروثی رضا پهلوی با وزیر اطلاعات دوران حکومت پدرش قابل مقایسه نیست، اما مساله اساسی مشترک میان رضا پهلوی و داریوش همایون، گذر از نوستالژی یک قدرت خودکامه و مستبد، درک واقعیت زمان و مکان امروز با الهام گیری از روح انقلاب مشروطه است. بنظرم این رویکرد آقای رضا پهلوی گامی مثبت در راه بازگشت به اصول و اخلاق سیاسی و انسانی انقلاب مشروطه است. از نظر دور نباید داشت که اصول اخلاقی و انسانی جنیش مشروطه را نمی‌توان به شکل حکومت پادشاهی که از آن یک حکومت فردی، غیرقانونی، پرتکبر و نامدارا، در آمد، فروکاست. در جنبش مشروطه که در واقع تکاپوی مدرنیته ایرانی بود، آرمان اصلی نخبگان ایرانی، نشاندن شهروند بجای رعیت، ملت بجای امت اسلامی، مردم سالاری و پارلمانتاریسم بجای پادشاه و ولی فقیه و پیوستن ایران به کاروان تمدن بشری بود. ‌انقلاب مشروطیت می‌خواست حکومت پادشاهی را قانونی کند و حکومت را زیر کنترل پارلمان و مطبوعات آزاد و افکار عمومی قرار دهد اما بهر حال مانند هر دیکتاتوری دیگری بکلی به یک حکومت فردی بی‌قید و شرط تبدیل شد.
روریکرد کنونی آقای رضا پهلوی در موضوع حکومت پادشاهی، با درس آموزی از‌‌ همان مسائلی است که از‌‌ همان دوران مشروطیت سرباز کرد. تناقض بزرگ و بسیار پرهزنیه‌ای که در تاریخ خرچنگ گونه ایران، برای سرپوش نهادن بر آن و به نهادی کردن حکومت پادشاهی بجای حکومت قانون با زور پلیس سیاسی و ارتش و زندان روی آوردند. رویکرد تکاملی مثبت آقای پهلوی نه تنها یکی از موانع تاریخی برقراری دمکراسی در ایران را از میان بر می‌دارد بلکه وزن و اعتبار بیشتری به جنبش دمکراتیک مردم ایران در راه برقراری آزادی، دمکراسی و حکومت عرفی می‌دهد. اصولا نمی‌توان اپوزیسیون دمکرات حکومت ولایت فقیه بود و خواهان آزادی و دمکراسی و قانونمداری شد بدون اینکه به روشنی ادعای بازگردندان رژیم سلطنتی را به تاریخ سپرد.
در تجربه پسا انقلابی ایران بخش بزرگی از روشنفکران و کنشگران اسلام‌گرا و لنینیست هم که طی چند دهه پر از مصیبت و خون و فداکاری کور، از سپهر آزادی، دمکراسی و تجدد جدا شده بودند و از این طریق حتی تا نفی خویش، رفته بودند، به این نتیجه رسیده‌اند که پیوند حکومت و دین و یا حکومت و ایدلوژی، در عمل به یک کابوس بزرگ تبدیل شده است. بسیاری از کنشگران اسلامی هم که طعم زندان، سانسور، حذف، تبعیض و سرکوب را در همین حکومت دینی چشیده‌اند، ‌‌گاه ناچار به ترک کشور شده‌اند و یا چاره‌ای جز سکوت و خانه‌نشینی ندارند.
اکنون زمان آن فرا رسیده است که همه روشنفکران و فرهیختگان ایرانی صرفنظر از نحله دینی یا لنینیستی و پادشاهی، با صدای رسا‌تر تجربه مهم و فضیلت جدایی دین از حکومت و نیز نفی هرگونه ادعای امتیاز موروثی، دینی و مسلکی را در امر حکومت بی‌اعتبار سازند و به تقویت گفتمانی کمک کنند که باید زمینه‌ساز شکل گیری افق جدید سیاسی ایران و خاورمیانه شود. امروز مردم ایران نه بازگشت به صدر اسلام را آرزو ندارند و نه احیای حکومت سلطنتی و نه دیکتاتوری خلق، بلکه با تشنگی بیش از هر زمان در این صد و ده سال پس از مشروطیت، می‌خواهند امروزی و عرفی شوند و با دستیابی به آزادی و رفاه اجتماعی با جهان امروز آشتی کنند.
امروز در هر کوی و برزنی در ایران این واقعیت به چشم می‌خورد که حکومت دینی نه تنها به اخلاقی کردن سیاست و جامعه کمکی نکرده است که به انحراف دین از کارکرد اصلی آن هم ‌انجامیده است. حکومت هم به بن‌بست ناکارایی ‌کشانده شده است. حکومت عرفی و جدا کردن دین از حکومت و ساز و کارهای حکومتی به معنای دین ستیزی نیست. برای آنکه دین جایگاه واقعی خود در جامعه را بازیابد و بتواند نقش معنوی و اخلاقی خود را بخوبی ایفا کند راهی جز کنار گذشتن سودای قدرت سیاسی ندارد.
آقای رضا پهلوی با‌‌ رها کردن ادعای حکومت موروثی گرچه خشم و ناخشنودی عده قلیلی از رجال واپس مانده از زمان و مکان و ژنرالهای بی‌لشکر را بر انگیخته است، اما بر اعتبار فردی و انسانی خود بسی افزوده و گام مهمی برای اثر گذاری بر افکار عمومی برداشته است. در دوران کنونی که هر لحظه زیر انواع رسانه‌های مدرن است، تاثیر پذیری حکومت از افکار عمومی، بسیار بیش از آن است که به تصور در آید. در دنیای امروز اسلحه‌ای کارآمد‌تر از افکار عمومی و بسیج آن برای هر تحول سیاسی و اجتماعی وجود ندارد. مهم‌ترین متغیر ارزیابی فعالیت سیاسی و فرهنگی روشنفکران و فکر سازان و شخصیت‌های سیاسی نیز قبل از هر چیز در تسخیر افکار عمومی و آراه شهروندان می‌باشد. حضور تازه آقای رضا پهلوی در کارزار گفتمان سازی و افکار عمومی با تاکید بر‌‌ همان مولفه‌های اعلان شده وی یعنی دموکراسی و آزادی، تولرانس، عدم خشنونت و سکولاریسم بی‌گمان سزاوار خشنودی بسیاری از ایرانیان است.
منبع ایزان امروز  http://www.iran-emrooz.net/index.php/politic/more/66849/  
بخشدیدگاهها >انتشار از منظر جاوید > منبع دوم   http://iranglobal.info/node/58241

۱۳۹۵ دی ۶, دوشنبه

درباره تحولات مهم جهان درسال2016


ایل گویجی : درروزهای پایانی سال 2016 که فراز و نشیب‌های ویژه ی خود را داشت، قرارداریم. تحلیل گران درمرور رویدادهای مهم‌ جهان دراین سال، به جنگ سوریه، بحران آوارگان وپناهجویان، انتخابات ریاست‌جمهوری اشاره می کنند.

در زیر مطلبی ازامیر پایور دربی بی سی4 دسامبر2016 -04 دی1395با عنوان ده تحول مهم اقتصادی جهان در2016
1-بورس آمریکا
سال ۲۰۱۶ مثل هرسال نویی با شادی شروع شد ولی نه دربازارهای سهام. اولین هفته کاری دربازار سهام نیویورک، بدترین درتاریخ بود. هرسه شاخص عمده این بازار دریک هفته بیش از۶ درصد افت کردند. بیشترین کاهش هفتگی اول سال در تاریخ. علت هم سقوط ۱۰درصدی قیمت نفت وترس از کندی رشد اقتصادی چین عنوان شد.  
2-اجرای برجام
۱۶ ژانویه روز اجرای برجام وبرداشتن تحریم‌های ایران بود. تحریم‌هایی که پیچیده‌ترین تحریم‌های اقتصادی تاریخ نامیده شد وفقط ازمحاصره اقتصادی کمتر بود. ازاین روز فروش نفت، معاملات بانکی، خرید هواپیما، بیمه وکشتیرانی و خرید و فروش فلزات گرانبها برای ایران قانونی شد وماه عسل تجاری ایران و اروپا کلید خورد.
3-اسناد پاناما
درماه آوریل خبری ازپاناما تن خیلی از سیاستمداران و ثروتمندان را به لرزه انداخت. بیش از ۱۱ میلیون سند از فرار مالیاتی رهبران حال وسابق جهان به دست هکرها افتاد و منتشر شد. پای خیلی‌ها در میان بود از بشار اسد رئیس جمهوری سوریه تا نخست وزیر ایسلند وشیوخ خلیج فارس. این اتفاق گریزگاه‌های مالیاتی را بار دیگر درمرکز توجه قرار داد ولی هنوز هیچ کار عملی برای مبارزه با آنها انجام نشده است.
4-اقتصاد ونزوئلا
تابستان ۲۰۱۶ اقتصاد ونزوئلا نقره داغ شد. پایین بودن قیمت نفت و سوء مدیریت اقتصادی، ونزوئلا را به زانو درآورد. رکود در ونزوئلا رکورد زد و تورم هم همینطور. تورم در این کشور آمریکای لاتین به بالای ۷۰۰ درصد رسید که بالاترین رقم در جهان محسوب می‌شود. کار به جایی رسید که مردم به جای شمارش پول، آنرا وزن می‌کردند.  
 6-افتضاح سامسونگ
اکتبر ماه بدی برای یکی از بزرگترین شرکت‌های محصولات الکترونیک بود. گوشی گالاکسی نوت هفت سامسونگ که قرار بود طوفانی دربازار موبایل به راه بیاندازد در بحران آتش گرفتن باتری غرق شد. سامسونگ مجبور شد دو و نیم میلیون گوشی ساخته شده را پس بگیرد و تولید بقیه را متوقف کند.  
7-آمریکا وترامپ
نوامبر ماه شگفتی بود. دونالد ترامپ درانتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیروزشد ودراولین نطق تلویزیونی گفت دراولین روز کارش پیمان تجارت آزاد اقیانوس آرام را لغو خواهد کرد. این پیمان بین۱۲ کشور حوزه اقیانوس آرام ازجمله آمریکا، کانادا، ژاپن و استرالیا بسته شد ودرمرحله تصویب درمجالس بعضی ازاین کشورها بود. این اقدام آقای ترامپ ممکن است نشانه کوچکی از سیاست‌های اقتصادی درونگرایانه‌ای باشد که آمریکا پیش رو دارد.
 8-اسکناس درهند
درماه نوامبر هند یک شبه اعلام کرد اسکناس‌های۵۰۰ و هزار روپیه‌ای را از دور خارج می‌کند. این کار برای مبارزه با فساد وپولشویی وکشف پول‌های به اصطلاح سیاه بود. اما درعوض آشفته بازاری درست کرد که درآن از زنان خانه داری که خرجی خانه را نقد پنهان کرده بودند تا کشورهای همسایه که روپیه نگه می‌داشتند را عصبانی کرد.
 9-لینکداین ومایکروسافت
شرکت مایکروسافت آمریکا مدت‌ها خواهان خرید شبکه اجتماعی لینکداین بود. یک شبکه اجتماعی تخصصی برای ۴۵۰ میلیون کاربر حرفه‌ای و شاغل که در آن به دوستان و همکاران وصل شده و از آن برای کاریابی و استخدام نیرو هم استفاده می‌شود.  معامله میلیاردی لینکداین ومایکروسافت درهفته‌های پایانی سال ۲۰۱۶ جوش خورد.
 10-توافق اوپک وغیر اوپک
بعد از ماه‌ها مذاکرات نفس گیر در دوحه، الجزایر، استانبول و مسکو، وزیران نفت اوپک بالاخره روز آخر ماه نوامبر در وین توافق کاهش تولید این سازمان را نهایی کردند. مجموعا یک میلیون و۲۰۰ هزار بشکه کاهش که تقریبا ۵۰۰ هزار بشکه آنرا عربستان تقبل کرد. اما ایران به خاطر خروج از وضعیت تحریم مستثنا شد واجازه یافت تولیدش را کمی افزایش هم بدهد. کشورهای غیر اوپک هم پذیرفتند کمی کمتر از ۶۰۰ هزار بشکه از تولیدشان کم کنند. درپی این توافق‌ها قیمت نفت در دو هفته بیش از ۱۵ درصد بالا رفت.
جهان درحالی به استقبال سال نوی میلادی می‌رود که چشم انداز اقتصاد زیر سایه قیمت‌های بالاتر نفت و ریاست جمهوری دونالد ترامپ قرار دارد.