۱۳۸۸ مهر ۷, سه‌شنبه

نافرمانی مدنی دراشکال جدید


کنفرانس "زبان، شناخت و واقعیت" و

نا فرمانی مدنی در مراسم افتتاحیه ی آن

این کنفرانس در پژوهشگاه دانش های بنیادین (IPM )، برگزار شده و نافرمانی مدنی درهنگام سخنرانی رئیس این پژوهشگاه و مسئول مرکز برگزاری این همایش در مراسم افتتاحیه صورت گرفته است.

گزارش این واقعه را ازسایت نشريه ی خبری سياسی الكترونيك Iran Emrooz (iranian political online magazine) ، Tue 29 09 2009 ، "ايران امروز"- بر گرفته در اختیار خوانندگان قرار می دهیم . نکته ی قابل توجه و سوال اصلی این است که آیا آنچه که صورت گرفته همانند گزارشگر صرفاً " یکی از موثرترین روشهای نافرمانی مدنی علیه کارگزاران و دوستداران دولت کودتا " باید محسوب شود؟ ویا با توجه به موضوع کنفرانس وچند زبانی بودن کشور، اختلاف نظرهای دیگری هم می تواند درقضیه نقش داشته باشد ؟

ایل گویجی

2009-09-29 برابر با 7 مهر1388

--------------------------------------------------------------


استادان ودانشجویان محل سخنرانی جواد لاریجانی را ترک کردند و او برای صندلیهای خالی سخنرانی کرد


گوشمالی جواد لاریجانی
گزارش اختصاصی وبلاگ اتوپیا: مراسم افتتاحیه کنفرانس "زبان، شناخت و واقعیت" در پژوهشگاه دانشهای بنیادین (
IPM )، با سخنرانی جواد لاریجانی برای صندلیهای خالی آغاز شد!

به گزارش اتوپیا، کارگاه سه روزه "زبان، شناخت و واقعیت" از صبح امروز، سه شنبه هفتم مهرماه، با شرکت اساتید فلسفه و دانشجویان دکتری از دانشگاههای شریف، تربیت مدس، علوم و تحقیقات و انجمن حکمت و فلسفه ایران در پژوهشگاه دانشهای بنیادین (
IPM )، پژوهشکده فلسفه تحلیلی آغاز گردید.

این در حالی است که به محض آغاز سخنرانی جواد لاریجانی که رئیس این پژوهشگاه و مسئول مرکز برگزاری این همایش می باشد، تمام دانشجویان و اکثریت قریب به اتفاق اساتید، در اعتراض به مواضع نامبرده در قضایای پس از کودتای انتخاباتی و بویژه هتاکی های چند روز گذشته او نسبت به میر حسین موسوی، سالن سخنرانی را ترک کردند تا سخنرانی رئیس پژوهشگاه برای صندلیهای خالی انجام شود!

نکته جالب توجه، ترک سالن توسط تعداد کثیری از اساتید بنام فلسفه است.

جواد لاریجانی که دچار شوک شده بود پس از قریب 10 دقیقه و سخنرانی برای 7 یا 8 نفر از کارکنان پژوهشگاه، مجبور به ختم سخنرانی خود و ترک سالن گردید!

تصاویر و گزارشهای تکمیلی به زودی ارسال میگردد.

به نظر می رسد شیوع این فرآیند در سمینارها و کنفرانسهایی که مسئولان دولتی برای ایراد سخن حضور پیدا می کنند، یکی از موثرترین روشهای نافرمانی مدنی علیه کارگزاران و دوستداران دولت کودتاست.%

------------------------------------------

گزارش مراسم آغاز سال تحصیلی در دو دانشگاه

تظاهرات وشعارهای "مرگ بر دیکتاتور" و "دولت کودتا، استعفا استعفا"

در مراسم آغاز سال تحصیلی در دانشگاه های تهران و صنعتی شریف

در دو روز گذشته، دانشجویان دانشگاه های تهران (6 مهر) وصنعتی شریف (7 مهر) سال تحصیلی جدید خود را با تظاهرات و فریاد "مرگ بردیکتاتور" آغاز کردند. در زیر گزارش این دو خبر از دو منبع متفاوت .

--------------------------------------------------------

تظاهرات دانشجویان در دانشگاه صنعتی شریف
*- منبع: سایت "ایران امروز" ، 2009-09-29
بامدادخبر- واحد دانشگاه: یك روز پس از اعتراضات دانشجویی دانشگاه تهران كه درپی حضور وزرای آموزش عالی و بهداشت دولت احمدی نژاد در این دانشگاه به مناسبت مراسم آغاز سال تحصیلی جدید به وقوع پیوست، صبح امروز سه شنبه، دانشگاه صنعتی شریف نیز صحنه ناآرامیها و اعتراضات دانشجویی در واكنش به احتمال حضور قریب الوقوع كامران دانشجو، وزیر آموزش عالی، در این دانشگاه بوده است.

بنا بر اخبار رسیده به بامداد خبر، از ساعات اولیه صبح امروز جمعیتی بالغ بر ۲۰۰۰ نفر ازدانشجویان دانشگاه شریف با تجمع مقابل ساختمان كتابخانه مركزی این دانشگاه وبا سر دادن شعارهایی درحمایت از جنبش سبز و موسوی و كروبی، دو نامزد معترض انتخابات ریاست جمهوری و نیز شعارهایی برعلیه دولت كودتا، نسبت به احتمال حضور و سخنرانی وزیر آموزش عالی دولت دهم در این دانشگاه و به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید دست به اعتراض زده اند.

تا زمان تنظیم این گزارش خبری از حضور كامران دانشجو دراین دانشگاه دریافت نشده است.

همچنین بنا بر اخبار رسیده، جمعی از دانشجویان قصد برگزاری نماز سبز را داشته و عده قابل توجهی نیز با در دست داشتن بادكنكهای سبز رنگ و سر دادن شعارهایی مانند «مرگ بر دیكتاتور»، «دولت كودتا استعفا استعفا» ، «كروبی دستگیر بشه ایران قیامت میشه»، «شكنجه تجاوز دیگر اثر ندارد» و «منتظری صانعی، روحانی واقعی»... به سمت سردر این دانشگاه حركت كرده‌اند.

کامران دانشجو قصد رفتن به کتابخانه مرکزی را داشته که دانشجویان مانع از این امر شده و با شعار دادن به سمت سردر دانشگاه شریف حرکت کردند و هم اکنون در مفابل سر در دانشگاه تجمع کرده‌اند و مرتب به تعداد دانشجویان و مردم افزوده می شود. در حال حاضر ماموران درحال آمدن هستند. ماموران قصد دستگیر کردن برخی از دانشجویان را داشتند که دیگران با فریاد ولش کن ولش کن به حمایت از آنان پرداخته اند.
شعارهای دانشجویان: احمدی عمرو عاص ۶۳ درصد اینجاست - تجاوز ، خیانت ، دولت بی کفایت - دانشجو میمیرد ذلت نمی پذیرد - تا احمدی نژاد هر روز همین بساطه و سرود یار دبستانی من

---------------------------------------------

تظاهرات گسترده دانشجویان در دانشگاه تهران

• روز دوشنبه دانشجویان دانشگاه تهران با فریادهای "مرگ بردیکتاتور" سال تحصیلی جدید خودرا آغاز کردند ...

*- منبع: اخبار روز: www.akhbar-rooz.com ، دوشنبه ۶ مهر ۱٣٨٨ - ۲٨ سپتامبر ۲۰۰۹

روز دوشنبه بیش از هزار تن از دانشجویان دانشگاه تهران با شعارهای "مرگ بر دیکتاتور" و "دولت کودتا، استعفا استعفا،" سال تحصیلی جدید خود را آغاز کردند.
به گزارش بامدادخبر، درحالیکه روز گذشته، اخباری مبنی بر حضور کامران دانشجو، وزیر علوم دولت احمدی‌نژاد در مراسم افتتاح سال تحصیلی جدید در دانشگاه تهران منتشر گردید، از صبح امروز دانشجویان این دانشگاه با پخش اعلامیه‌هایی از برگزاری تجمع در مقابل کتابخانه‌ی مرکزی دانشگاه تهران، که محل برگزاری این مراسم بود، به یکدیگر خبر می‌دادند.
این در‌حالی‌است که انتظامات دانشگاه، با کنترل شدید، مانع از ورود دانشجویان سایر دانشگاهها، به دانشگاه تهران می‌شد. با این وجود، از ساعتی قبل هزاران تن از دانشجویانی که علی‌رغم محدودیتها خود را داخل دانشگاه رسانده بودند، با تجمع در برابر کتابخانه‌ی مرکزی و پایین آوردن پرده‌های خوش‌امدگویی نصب شده در این محل، چنان فضایی را ایجاد کرده‌اند که تا لحظه‌ی ارسال این گزارش، از حضور وزیرعلوم و یا سایر دست‌اندرکاران دولت کودتا، نیست.
گفتنی است، از صبح امروز، گروهی چند ده نفره از حامیان دولت احمدی‌نژاد، سعی در برگزاری تجمعی در حمایت از دولت کودتا داشتند که در مقابل خیل عظیم دانشجویان معترض، این تلاش آنها ناکام ماند.

آخرین خبر
حمله گارد ضد شورش به دانشجویان
درحالیکه حدود ساعت یک بعد‌ازظهر، تجمع و راهپیمایی دانشجویان در دانشگاه تهران، با آرامش و بدون درگیری پایان یافت، خبرنگار بامدادخبر از هجوم نیروهای ضدشورش به تعدادی از دانشجویان در هنگام خروج از دانشگاه، و دستگیری عده‌ای از آنها خبر می‌دهد.

گزارش خبرنامه ی امیرکبیر
صبح امروز همزمان با برنامه حضور حامی کودتا در دانشگاه تهران، دانشجویان معترض با وجود همه فشارها و تهدیدهای نیروهای امنیتی طی یک ماه گذشته، فریادهای اعتراضی مرگ بر دیکتاتور سر دادند.
به گزارش خبرنامه امیرکبیر، این تجمع که با حضور هزار دانشجو همراه بود از مقابل دانشکده هنرهای زیبا آغاز شدند و به تدریج پس از به راه افتادن دانشجویان به سمت ضلع شمالی دانشگاه، لحظه لحظه بر شمار معترضین افزوده شد. دانشجویان معترض که نمادهای سبز از جمله پلاکاردهای سبز رنگ حاوی نوشته ها و دستبندها و بادکنک های سبز بهمراه داشتند با عبور از مقابل دانشکده های مختلف در مقابل کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران ایستادند و یکصدا فریاد های "مرگ بر دیکتاتور"، "دانشجو می میرد ذلت نمی پذیرد"، "مجتهد واقعی منتظری صانعی"، "دانشجوی زندانی ازاد باید گردد"، "ندائیم، سهرابیم، ما همه یکصدائیم"، "کروبی دستگیر بشه ایران قیامت میشه"، "کروبی بت شکن بت بزرگ بشکن"، "شکنجه، تجاوز دیگر اثر ندارد"، "دولت کودتا استعقا استعفا"، "یا حسین میرحسین"، "احمدی دروغگو شصت و سه درصدت کو"، "رایم کو"، "آزادی" و ... سردادند.
دانشجویان معترض هم چنین پلاکاردهای حاوی خوشامدگوئی به وزرای علوم و بهداشت دولت کودتا را به زیرکشیدند که با تشویق های ممتد دیگر دانشجویان همراه بودند. در این هنگام در حدود 50 دانشجوی بسیجی نیز به منظور مقابله با دانشجویان با در دست داشتن پرچم هایی به سر دادن شعار پرداختند که در مقابل نیز دانشجویان معترض فریاد زدند: "دانشجوی سهمیه، همینه همینه".
نیروهای حراست و انتظامات دانشگاه نیز برای تامین امنیت سالن محل برگزاری مراسم در مقابل محوطه کتابخانه مرکزی صف کشیده بودند. به گزارش خبرنامه امیرکبیر نیروهای اطلاعاتی و امنیتی و دانشجویان بسیجی نیز چون همیشه به شناسایی دانشجویان معترض مشغول بودند.
دانشجویان سپس تجمع خود را در مقابل سر در دانشگاه تهران و با سر دادن شعارهایی ادامه دادند. شعارهای "احمدی احمدی این آخرین پیامه، جنبش سبز ایران آماده قیامه"، "دولت جنایت می کند رهبر حمایت می کند"، "سپاه و اطلاعات عامل افتضاحات"، "جنتی لعنتی تو دشمن ملتی"، "نداییم سهرابیم، ما همه یکصداییم"، "کروبی دستگیر بشه ایران قیامت میشه"، "کروبی بت شکن بت بزرگ بشکن" از جمله شعارهای دانشجویان معترض بود.
تجمع دانشجویان در سر در دانشگاه تهران، موجب جمع شدن عده ی زیادی از مردم در پیاده روهای خیابان انقلاب شد و عده ای از مردم نیز همراهی خود را با دانشجویان نشان می دادند. به گزارش خبرنامه امیرکبیر دانشجویان پس از تجمع مقابل درب 16 آذر، بار دیگر در مقابل کتابخانه مرکزی به سر دادن شعار پرداختند و پس از آن به تجمع دو ساعته خود پایان دادند.

گزارش آژانس ایران خبر
تهران ساعت 1130: هم اکنون جمعیت دانشجویان معترض به 3000 نفر رسیده است . دانشجویان معترض به دولت کودتا, هم صدا شعار میدهند:
• جنتی جنتی تو دشمن ملتی
• سپاه و اطلاعات عامل افتضاحات
• محمود خائن .... کشتی جوانان وطن الله واکبر
• مرگ برتو مرگ برتو
• مرگ بردیکتاتور
• نه سازش نه تسلیم- نه سازش نه تسلیم
• دانشجومی میرد ذلت نمی پذیرد
تعدادی از مردم هم از بیرون سردرب دانشگاه به دانشجویان شعار دهنده پیوسته اند.
مردم با نیروهای انتظامی درگیر شده اند. نیروهای مزدور انتظامی همه را میزنند. موبایل تعدادی از جمعیت معترض را شکستند . هرکس که دوربینش را برای گرفتن فیلم بالا می آورد به نحو وحشیانه ای مورد ضرب و جر ح نیروهای انتظامی قرار میگیرد.
نیروهای سرکوبگربرای کنترل وسرکوب دانشجویان یک سری از دربها را بسته اند.

۱۳۸۸ مهر ۶, دوشنبه

بیانیه مشماره ۱۳ میرحسین موسوی

خشونت چاره ساز نیست


بسم الله الرحمن الرحیم

راهپیمایی روز قدس امسال در روند حوادث چندماه گذشته بدون تردید یک نقطه عطف محسوب می‌شود. نتایجی بسیار مبارک از آنچه در این مناسبت اتفاق افتاد انتظار می‌رود که مختص به یک سلیقه و یک گرایش نیست، بلکه فضلی عام و دستاوردی برای تمام کسانی است که در این سرزمین ریشه دارند، حتی اگر برخی از آنها به خاطر پیشداوری‌های نادرست اینک و امروز نتوانند این نعمت و رحمت را لمس کنند.

این برکت، میوه دوراندیشی‌های امام بود. او بارها به ما می‌گفت بنیان‌های درست را چنان بگذارید که پس از شما اگر خواستند هم نتوانند آنها را خراب کنند. شاید ما نتوانسته باشیم حق این رهنمود را به درستی ادا کنیم، ولی او خود در سیره‌اش این‌گونه عمل می‌کرد؛ تمامی ستون‌های جمهوری اسلامی را بر پایه‌هایی از اعتماد مردم برافراشت و علاوه بر آن در هر سال چندین سنت و میعاد برای حضور عملی آنان در صحنه قرار داد، تا كسی قادر نباشد این شالوده را دیگرگون كند.

روز قدس از جمله این میعادهاست. با چنین سنتی نمی‌توان مردم را از صحنه دور کرد. با چنین دعوتی نمی‌توان بدون تامین و ترویج عدل در داخل به وقوع ستم در دور دست معترض بود. آن گاه او این مناسبت را نه فقط مختص به فلسطین، که روز مستضعفین و اسلام نامید تا کمترین شائبه‌ای باقی نگذارد. اینک ارزش اهتمام آن پدر دلسوز برای پر کردن مستمر صحنه از حضورهای میلیونی مردم معلوم می‌شود.

سی سال پیش از این امام ما از مسلمانان جهان خواست با حفظ تعدد و تفاوت‌هایشان بر روی درد مشترکی که تمامی آنان را می‌آزرد همصدا شوند. چقدر این پیام با سخن امروز ما نزدیک است؛ اسلام نگفته است برای آن که وحدت پیدا کنیم باید مثل هم بیندیشیم. آن وحدتی که ما بدان دعوت شده‌ایم در عین قبول تفاوت‌هاست و قدس روزی است كه مسلمانان باید با تحمل تنوع در دیدگاه‌های خود درمان دردهای مشترك‌شان را دنبال کنند. از این روست که اگر این مناسبت به یک پسند سیاسی تعلق یابد سال به سال شکوه خود را از دست می‌دهد؛ آثاری که برایش آرزو شده است باقی نمی‌گذارد و دیگر نمی‌تواند روز اسلام و روز مستضعفان باشد.

آرمان این روز آن است که رنگ‌های گوناگون را آمیخته با یکدیگر به صحنه بیاورد. روز قدس امسال ما این گونه نبود، اما برای چنین چیزی بود. اتفاقا اینجانب آخرین جمعه از رمضان امسال را در میان کسانی حاضر شدم که جمعی از آنان با مشت‌های گره کرده به پیشوازم آمده بودند و برایم آرزوی مرگ داشتند. در مسیر پرهیاهویی که بایکدیگر همراه شده بودیم سیمایشان را مرور می‌کردم و می‌دیدم‌ که آن چهره‌ها را دوست دارم. و می دیدم پیروزی ما آن چیزی نیست که در آن کسی شکست بخورد. همه باید با هم کامیاب شویم، اگرچه برخی مژده این کامیابی را دیرتر درک کنند.

از قضا آنها که از رخدادهای قدس امسال احساس شکست ‌میکردند بیشترین بهره را از آن بردند. آنها به واضح‌ترین شکل دریافتند که سه ماه خشونت بی‌سابقه کمترین اثری در حضور مردم به جای نگذاشته ، بلکه آن را فراگیرتر کرده است. اگر فرصت روز قدس نبود چه بسا تا چند ماه دیگر که میقات بهمن فرا برسد، آنان بی‌نتیجه و پرخطا بودن سیاست‌های خود را ملاقات نمی‌کردند و زمانی با هزینه‌های سنگین عملکرد خود روبرو می‌شدند که برای چاره‌ کردن بسیار دیر بود.

خشونت چاره ساز نیست. ادخلوا فی السلم کافه؛ همگی در مسالمت وارد شوید. خشم مرکبی است که سوار خود را به زمین می‌زند. درمقابل رفتارهای زشت امنیتی و تحریک‌های مدوام تبلیغاتی مردم حق دارند عصبانی شوند، اگرچه این حقانیت تغییری در تبعات خشم آنان ایجاد نمی‌کند. ما به اندازه‌ای که از خود صبر و خرد نشان بدهیم از کوشش‌هایمان نتیجه می‌گیریم و اگر به سوی تندروی‌های بی‌‌دلیل بلغزیم چه بسا که حاصل یک هفته و یک ماه تلاش را در یک روز و یک صحنه جا بگذاریم. مردم ما از آن رو خود را شایسته رفتارهایی مناسب‌تر از سوی حاکمان می‌بینند که هوشیار و خردمندند،‌ و خردمند کسی است که نه فقط میان خوب و بد، بلکه میان خوب و خوبتر و بد و بدتر تمیز بدهد.

خوبتر از نتایجی که در روز قدس به دست آوردیم هنوز وجود دارد، کما این که بدتر از وضعیتی که از آن رنج می‌بریم و بدان اعتراض می‌کنیم نیز هست. در پیش‌رو و در شرایط تاریخی ما تصویر روشنی از نتایج رفتارهای ساختارشکنانه نیست. همان‌گونه كه در نامه فرستاده شده برای تمامی مراجع تقلید به عرض رسید افغانستان و عراق دو عبرت بزرگ در دو سوی سرزمین ما هستند که هرگز نباید آنها را از نظر دور کنیم. البته این عبرت‌ها ما را از استیفای حقوقمان منصرف نمی‌کنند، زیرا ما آن صبوری و دانایی را داریم که بدون پرداختن چنین هزینه‌‌های سنگینی سرنوشت خود را بهبود ببخشیم.

آن چیزی که می‌تواند این هدف بزرگ را محقق کند پایبندی به شعارهای زرینی است که انتخاب کرده‌ایم. هیچ كلمه‌ای که دوستی و برادری میان مردم را تحت تاثیر قرار دهد به بازسازی هویت و وحدت ملی ما نمی‌انجامد. ما اسلام رحمانی را درمان دردهای خود می‌دانیم و آن چیزی را که اینک به نام دین از سوی بخشی از حاکمیت معرفی می‌شود پوستینی وارونه می‌بینیم.

ما خواستار اجرای بدون تنازل قانون اساسی و بازگشت جمهوری اسلامی به اصالت اخلاقی نخستینش هستیم. ما جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد را می‌خواهیم، و آنانی را ساختارشکن و هرج‌ ومرج‌ طلب می‌شناسیم که با بهانه و بی‌بهانه از موازین اسلامی عدول می‌کنند و بنا بر امیال شخصی به تعطیل اصول قانون اساسی دست می‌زنند.

فضای سیاسی امروز كشور آن چیزی نیست كه سی سال پیش از این ایرانیان آرزویش را داشتند. مردم اینك از خود می‌پرسند چه چیز ما را از رسیدن به آرمان‌هایمان بازداشت و به شرایط فعلی رساند. این سوالی اساسی است كه جا دارد درباره كوشش‌های امروز و فردای‌ ما نیز پرسیده شود. ما چه باید بكنیم تا سی سال بعد از نو با همین پرسش روبرو نشویم؟

ما تنها در صورتی به این اطمینان می‌رسیم که دستاوردهای سیاسی - اجتماعی خود را به زندگی‌های روزمره‌مان متکی کنیم. در طول یك قرن گذشته مردم ما از این قبیل دستاوردها کم نداشته‌اند، اما همه آنها متکی به مبارزه بوده است؛ تا فضای جهاد و تلاش وجود داشت این دستاوردها زنده بود و همین كه مردم خسته می‌شدند یا تصور می‌كردند باید به خانه‌هایشان بازگردند محصول از میان می‌رفت. مبارزه امری مقدس است، اما دائمی نیست. آنچه دائمی است زندگی است.

این درسی است كه ما از رزمندگان خود در هشت سال دفاع مقدس آموختیم. در آن سال‌ها دو گروه در جبهه‌های جنگ حاضر می‌شدند؛ گروه نخست ایام جنگ را مبارزه كردند و سپس به نظرشان رسید وقت زندگی كردن رسیده است؛ وقت آن كه پول روی پول بگذارند و برج روی برج بسازند. و گروه دوم كه برای معنویتی سرشارتر به جبهه می‌رفتند. آنها برای ایثار کردن عازم جبهه نمی‌شدند؛ می‌رفتند تا از فضای نورانی‌ آنجا بهره‌مند شوند.

شاید برای کسانی که آن فضا را تجربه نکرده‌اند هضم این کلمات آسان نباشد، اما واقعیت دارد. نه آن که ایثار نمی‌کردند؛ نامدارترین قهرمانان ما آنان بودند. اما درمقابل آن گوهرهایی که به دست می‌آوردند باور نداشتند که دارند از خود‌گذشتگی می‌کنند. آنها سال‌های جنگ را زندگی کردند و پس از آن مبارزه‌شان شروع شد؛ مبارزه‌ای آرام برای پاسداری از حیاتی، یا لااقل خاطره حیاتی که چشیده بودند. اگر آنها نبودند ما نمی‌توانستیم هشت سال با دستان خالی بایستیم.

در زمان انتخابات وقتی گروهی از آنان مرا مفتخر کردند و کمیته ایثارگران را به عنوان یکی از فعال‌ترین بخش‌های ستاد اینجانب شکل دادند احساس سربلندی می‌کردم و چون می‌گفتند به امید تجدید نورانیت ایام امام گردهم ‌جمع شده‌اند بار خود را به مراتب سنگین‌تر می‌دیدم. بعید می‌دانم کسی در میان ملت ما باشد که به آنان مباهات نکند. آنها درست در نقطه مشترک سبزی قرار دارند که همه ما را به یکدیگر پیوند داده است.

به تاسی از آنان ما نیز باید راه سبز امید را زندگی کنیم؛ در این صورت همان معجزه‌ای که آنان آفریدند در انتظار ما نیز هست. اهمیت روز قدس امسال در این بود که نشان داد حیات جدیدی که مردم انتخاب کرده‌اند امری گذرا و موقتی نیست. اگر همه در خانه‌هایمان نشسته بودیم و در عین حال این پیام با همین صراحت ابلاغ شده بود دستاورد ما هیچ کمتر نبود.

راه سبز را زندگی کردن یعنی هر روز و همزمان که در خانه‌هایمان و سرکارمان و در کوچه و خیابان و بر سر معیشت‌های روزمره خود هستیم این پیام با غیرقابل انکارترین ندا تکرار شود، آن گونه که مسلمان بودن و ایرانی بودن و این زمانی بودن ما تکرار می‌شود.

وقتی که سخن از تقویت شبکه‌های اجتماعی و یا زندگی کردن راه سبز می‌شود بلافاصله می‌پرسند چگونه؟ همان‌گونه که هستید. سخن از آن نیست شبکه‌های اجتماعی که وجود ندارند را شکل دهیم و قدرتمند کنیم؛ سخن از آن است كه قدرت مردم در شبکه‌های اجتماعی است که به صورت طبیعی و به هدایتی فطری درمیانشان شکل گرفته است. باید اهمیت آنها را درک کنیم.

روز قدس امسال نشان داد این شبکه همچون نوزادی که به راه افتاده باشد با سرعتی باورنکردنی در حال رشد است؛ به زودی سخن گفتن را هم آغاز می‌کند و به زودی بالغ می‌شود و همگان را به تحسین و احترام نسبت به خود وا می‌دارد. آن وظیفه‌ای كه بر عهده ما قرار دارد آن است كه با تكثیر اندیشه‌هایی كه در حوالی آن شكل می‌گیرد و با تذكر دائمی اهمیت این پدیده مبارك از آن پرستاری کنیم.

به همین ترتیب اگر گفته می‌‌شود راه سبز را باید زندگی کرد سخنی پیچیده و تازه‌ای و دعوت به امری ناشناخته نیست. بلکه توجه دادن به همان چیزی است که دارید تجربه می‌کنید، و این که حرکت امروز مردم ما به خلاف عهدهای پیشین، آغاز نوعی از زندگی است. در همصدایی‌ها و پیوندها و چشم‌پوشی‌ها و یکرنگی‌ها و هوشمندی‌ها و سرزندگی‌هایی که ادامه این مسیر مستلزم آن است حظی وجود دارد که زندگی را سرشارتر می‌کند.

علاوه بر آن در دانایی ملت ما قدرتی هست که او را از تحمل بسیاری رنج‌ها بی‌نیاز می‌کند. مردم ما برای استیفای حقوق خود از پرداختن هزینه مضایقه ندارند، زیرا بهشت را به بها دهند و نه به بهانه. اما در عین حال اگر برای نتایجی که از حرکات اجتماعی خود به دست می‌آوریم دوام می‌خواهیم باید شجاعت و فراست را به هم بیامیزیم.

اینک بر اثر سیاست خارجی غلط و ماجراجویانه دولتی که مردم ما بدان دچار شده‌اند کشور در آستانه بحران‌هایی قرار گرفته است که بیشترین خسارت آن را قشرهای محروم خواهند پرداخت. اگر با منطق مبارزه پیش می‌رفتیم شاید ساده‌انگارانه تصور می‌كردیم كه این یک امتیاز برای راه سبز ماست، اما زمانی که می‌خواهیم مسیر سبز را زندگی کنیم چنین نیست.

اینجا کشور ماست و این زندگانی ماست و این ما هستیم که باید نسبت به چنین مشکلاتی نگران باشیم و حساسیت نشان دهیم. اقتصاددانان با اتکا به آمارهای رسمی منتشر شده از سوی مراجع رسمی همین دولت ده‌ها میلیارد دلار از درآمدهای ارزی کشور را ظرف سال‌های گذشته مفقود اعلام می‌کنند و و مراجعی که باید درمقابل این امر واکنش دهند بی‌تفاوت نسبت به حجم این ارقام که می‌تواند چند ارتش را تجهیز کند در گیرودار یارکشی‌های سیاسی افتاده‌اند.

از کدامیک از آنان انتظار داریم به رنج‌هایی که براثر رفتارهایشان بر مردم تحمیل می‌شود اهمیت بدهند؟ اگر ما نسبت به آنچه زندگی در این خاک و بوم را مختل می‌کند حساسیت نشان ندهیم دیگری نشان نخواهد داد؛ كما این‌كه اقتصاددانان ما بیمناك از آن كه سرنوشتی شبیه به معترضین نسبت به وقوع اعمال خلاف اخلاق در زندان‌ها داشته باشند در اعتراض خود كاملا تنها هستند. زمانی مفقود شدن بیست هزار دلار درخزانه كشور برای ساقط كردن یك دولت كافی بود. اما اینك فریادهای اخطار نسبت به گم شدن چنین ارقام گزافی كمترین واكنشی بر نمی‌انگیزد.

اخیرا گروهی از اساتید ایرانی مقیم خارج در نامه‌ای ضمن تشریح برداشت خود از راه سبز امید هر چیزی که منافع ملت ایران را تامین کند هدف این جنبش معرفی کرده بودند. بر این اساس آنان توصیه می‌كردند که با سپاسگزاری از حمایت ملت‌های دیگر ظرف این چندماه از آنها بخواهیم در هیچ تحریمی بر علیه ایران شرکت نکنند. اینجانب نظر آنان را پسندیدم و بر آن صحه گذاشتم، زیرا این نه تحریم یک دولت،‌ بلکه تحمیل رنج‌های بسیار بر مردمی است که مصیبت دولتمردان مالیخولیازده برایشان کافی است. راه سبز را زندگی کردن به این معناست و ما با اعمال هرگونه تحریمی بر علیه ملت خود مخالفیم.

این یک نمونه است. کسی به کسانی که این خواسته را با ما در میان می‌گذارند از ضرورت زندگی کردن راه سبز نگفته بود. ما بقی ما نیز از این ضرورت آگاه باشیم یا نباشیم به هدایتی فطری در همین مسیر هستیم، لذا ضرورت ندارد که این شیوه را به یکدیگر تلقین کنیم؛ تنها کافی است از آن آگاه باشیم و پرستاری کنیم.

زندگی ادامه دارد و افراد موقتی هستند. هر جمعی و جماعتی كه سرنوشت خود را به بود و نبودكسان پیوند زدند سرانجام - حداقل با فقدان او - سرخورده شدند. هرگاه مردمی برای به تنی یا افرادی از همراهان عادی خود امتیازات بی‌دلیل قائل شدند سرانجام تشخیص عقلانی خود را در مقابل خواست آنان واگذار كردند و به جاه‌ طلبان مجال دادند كه در آنان طمع كنند.

مردمی كه می‌خواهند سرپای خود بایستند و حیاتی كریمانه را تجربه كنند جا دارد كه از نخستین قدم‌هایی كه به ناكامی‌‌شان می‌انجامد بابیشترین دقت‌ها پیشگیری كنند. تولد اینجانب نه هفتم مهر كه روز آشنایی با شماست. حتی اگر روز هفتم مهر به دنیا آمده بودم نیز جا نداشت حركت شما به كیش شخصیت آلوده شود. امیدوارم این كلمات مرا صمیمانه و ازسر نگرانی و نه یک شكسته‌ نفسی بی‌حقیقت و تعارف‌ گونه تلقی كنید.
برادر شما - میر حسین موسوی

*- برگرفته از سایت "ایران امروز"

۱۳۸۸ مهر ۲, پنجشنبه

محرومیت تحصیل به زبان ملیتهای تحت ستم درایران

بیانیه ی مشترک بمناسبت آغاز سال تحصیلی 1388 (2009)

باز هم اول مهرماه ( 23 سپتامبر) روز آغاز سال تحصيلي در ايران بدون تحقق حق تحصیل به زبان ملیتهای غیرفارس فرا رسید. این روز به جای اینکه روزی شادبخش و امید آفرین باشد، برای غیرفارس زبانهای ایران، روز محرومیت از حقوق اولیه ی انسانی و یادآور درد و رنج های بی شمار ناشی از تبعیض و برخوردهای تحقیرآمیزی است، که از زمان استقرار رژیم دیکتاتوری پهلوی شروع شده و همچنان ادامه دارد.

محرومیت تحصیل به زبان ملیتهای غیرفارس در ایران چند زبانی و چند فرهنگی،که بیش از نیمی از جمعیت آنرا را تشکیل میدهند، درشرایطی تداوم دارد که حق تحصیل به زبان مادری در تمامی کنوانسيون های مربوط به حقوق بشر که جمهوری اسلامی ایران نیز از امضا کنندگان آن می باشد، جزئی از حقوق اولیه ی انسانی شناخته شده و باگذشت حدود 30 سال از تصويب قانون اساسي، که ماده هاي 15 و 19 آن، حق آموزش به زبان غیرفارسها را درکنار زبان فارسی مورد تأکید قرارداده، نشانه هائی از به اجرا گذاشتن آنها مشاهده نمی شود.

حق تحصیل به زبان مادری تنها با تصویب 2 واحددرسی اختیاری برای دانشجویان و یا با پرداختن سطحی به این موضوع با خواندن قطعه ای شعر و یا بیان چند جمله به زبان ملیتهای غیر فارس در جریان مبارزه ی انتخاباتی، گره ای از معضل گشوده نخواهد شد. تحصیل به زبان مادری حق اولیه ی انسانی وشهروندی است که باید از مدارس ابتدایی شروع شود.

ما ، از همه ی انسان های آزادیخواه و نیز از همه ی تشکلهای مدنی و دموکراسی خواه می خواهیم که برعلیه سیاست آسیمیلاسیون و محرومیت تحصیل به زبان مادری فرزندان ملیتهای غیرفارس، که هشتاد وپنج سال پیش از جانب رژیم پهلوی شروع شده، صدای اعتراض خود را بلند کنند. و فعالیت در راه پایان دادن به پایمال شدن حقوق انسانی و شهروندی ملیتهای تحت ستم در ایران را قدم بزرگی در راه استقرار مردم سالاری در ایران چند فرهنگی بدانند.

از فعالین و گردانندگان تشکل های مدافع حقوق بشر درایران و جهان، می خواهیم که در به رسمیت شناختن شدن و دفاع از حقوق انسانی ملیت های تحت ستم ملی ایران که همچنان در معرض سیاست شوونیستی قرار دارند، کوشا باشند.

در دنیای امروز بدون پذیرفتن واقعیت چند زبانی و چند فرهنگی کشور ایران وبرابر حقوقی ملیتهای آن براساس مفاد منشور جهانی حقوق بشر، حل مسائل اساسی استقرار دموکراسی امکان ناپذیر است.

انجمن فرهنگی آذربایجان در برلین

کانون فرهنگی و همیاری ترکمنهای ایران- واحد آلمان

اول مهرماه 1388 برابر با 2009-09-23