۱۳۹۰ دی ۸, پنجشنبه

آیا ع. خرسندیها در راه وحدت فدرالی ملیتهای ایران میکوشند؟

آیا وحدت فدرالی ملیتهای ایران درنظامی فدرالی ودموکراتیک امکانپذیر نیست؟

حکمیت ملی ومسائل اتنیکی درایران، از ع. خرسندی : آنانی که تصور میکنند برای حفظ تمامیت ارضی و حفظ یکپارچگی کشور بجای اتحاد و همبستگی با جریانات سیاسی و اجتماعی اتنیک و مردمان مناطق حساس مرزی کشور باید یا با دشمن ملت وکشور ایران یعنی جمهوری اسلامی ادامه طریق دهند ویا جای آنرا بایک استبداد مطلق دیگری پر نمایند در جایگاه دشمنان کشور، خاک به چشم ملت ایران می پاشند وکشور را درلبه پرتگاه تجزیه دیگر باره قرار می دهند.

طرح مسائل اتنیک در کشور ما بسیار جدی تر و حیاتی تر از آن است که بتوان آنرا کتمان ، انکار و یا تقبیح نمود. هر نوع اندیشه و یا تفکری در این راستا تنها به دامن زدن به منازعات اتنیکی و تعمیق هر چه بیشتر بحران ملی در آینده کشورخواهد انجامید همچنانکه حکومتهای گذشته نیز تا کنون در تلاش بوده اند با سرپوش گذاشتن بر واقعیت های موجود آنرا درپشت سپر سرکوب و کشتار هموطنانمان پنهان نمایند. باید با طرح مطالبات از سوی جریانات انتیکی بصورتی جدی و در سطحی ملی به تعامل نشست تا مسائلی نظیر جدایی طلبی که زمینه های نگرانی در سطح ملی را فراهم آورده است با مفاهمه ملی حل وفصل گردد. موضوع اتنیک درایران واقعیت دارد همچنانکه تجزیه بخشهای زیادی از کشور ما تا کنون واقعیت داشته است. کافی است نیم نگاهی به تاریخ کشورمان یندازیم تا عمق بحران سیاسی را که در نتجه تجزیه های مکررکشور بوجود آمده و تا امروز نیز ادامه یافته است مشاهده کنیم . نتایج تجزیه بویژه از دوران صفویه + عثمانیان به بعد بسیار بیشتر قابل لمس است، بنا بر این آنچه که در این مرحله حساس تاریخ کشورمان با آن روبرو هستیم محصول دوران تجزیه های مکررکشور ما است، در این مرحله اما نمی توان از این بحران عبور کرد بدون اینکه به راه حل اساسی آن اندیشید.

عوامل درونی وعوامل بیرونی ایجاد انگیزشهای جدایی طلبانه درکشور: اگر تمام فاکتورها برای نشان دادن عوامل وحل انگیزه های جدایی خواهانه ازتک نگاه حاکمیت مرکزی قرائت شود ناچارا یک گزینه بعنوان دشمن تجزیه طلب برای تثیت استبداد ویک گزینه برای محو چنین انگیزه ای درنظر گرفته می شود. گزینه محو انگیزه، گزینه سرکوب دائمی است که کشور را همواره دروضعیت نه جنگ و نه صلح یعنی بواقع جنگ دائمی داخلی نگه می دارد. تداوم این شیوه سیاست (سرکوب) ازاین پس دیگر نه به نفع کشور است ونه تضمینی برای حفظ تمامیت ارضی بحساب می آید. دراین راستا بدوا علتهای تجزیه درایران باید بررسی شود، اینکه چگونه وچرا افغانستان ازایران تجزیه گردید، بلوچستان به دوبخش تقسیم شد و چرا کردستان چهار پاره شد و سرزمینهای شمالی ایران چگونه در تصرف دولت شوروی سابق قرار گرفت. مراجعه به تاریخ پاسخ روشنی به این سوالات میدهد. تاریخ نشان میدهد که عوامل تجزیه به نقش دولتهای مرکزی ایران، سیاستهای استعمار انگلستان وسیاست اشغالگرانه عثمانیان و روسیه مربوط است. شیوه های تجزیه های سرزمینی یا بصورت تهاجمی وبا حمله دشمن ویا عمدتا با عقد قرارداد با حکومتهای مرکزی ایران از موضع ضعف صورت گرفته است دراین تکه پاره کردنهای سرزمینی اما مردمان ایران هیچگاه نقشی نداشته اند. حتی این رویداد تاریخی واقعیت دارد که پس ازجدایی مردم و سرزمینهای بخشهای شمالی کشور موج مهاجرت مردمانی که سلطه استالینیزم را نپذیرفتند بسوی ایران سرازیر شده بود واین واقعیت نیز وجود دارد که درپروسه تجزیه های مکرر کشور بدست عوامل ذکر شده فوق نه مردم بلوچستان تمایل به دو تکه شدن داشتند و نه مردم کردستان می خواستند که به چهار پاره تقسیم شوند، نه مردمان شمال ایران با روسیه قرارداد ترکمانچای امضاء کرده اند ونه حتی نسل کنونی بر سر دریای خزر واخیرا واگذاری سه منطقه استراتژیک کشورما به چین به معامله نشست. بنا بر این نقش مردمان کشور دراین میانه نقشی پاسیو از سر ناتوانی بوده است. آنها نه تصمیم به جدایی داشتند و نه توان تجزیه کردن، بطورکلی درسراسر تاریخ ایران ملتها نه درعرصه سیاسی ونه درعرصه اجتماعی هیچگاه نقشی موثر وتعیین کننده نداشته اند ولی اساسا در طول تاریخ پس از تجزیه های مکرر، تفکر جدایی طلبانه به موضوعی تبدیل شده که درهر بزنگاهی از هر سویی جاری می شود. منبع این اندیشه که دربرخی از نقاط کشور نیز نفوذ کرده است بیش از آنکه در داخل کشور باشد در بیرون از مرزها تقویت میشود.

درطول سه قرن تجزیه کشور تنها زمان رضا شاه بود که از شتاب تجزیه کشور کاسته شد، اما حذف وی از قدرت سیاسی نشان داد که انگلستان نه تنها به تمایلات حوزه سیاسی درحفظ منافع وحفظ تمامیت ارضی کشورما علاقمند نیست بلکه سرنوشت مردم وکشور ایران همچنان باید توسط این کشور استعمارگر تعیین گردد، حقی که غربیها برای تمام ملتهای جهان به تصویب رساندند اما همچنان خود سرنونشت آنها را تعیین میکنند. آنچه دکتر مصدق برای حفظ منافع ایران درمقابل انگلستان انجام داد ومنجر به حذف وی ازحوزه تعیین سرنوشت ملی گردید دنباله سیاست ضد حقوق مردم ایران توسط کشورهای غرب و استعمار انگلیس بوده است. دلیل بیرونی سقوط سلطنت محمدرضا پهلوی نیز تا حد زیادی به تمرد و دوری وی ازغرب بویژه انگلستان بوده است. اکنون سوال مهم این است چرا حکومتها درکشورما باید توسط غرب و شرق عزل ونصب شوند.؟ ! آیا این روند همچنان ادامه دارد.؟! ... حضور نظامی آمریکا واروپاییان درمنطقه ادامه سیاست گدشته است و منافع طلبی سخن اول آنهاست. این سخن تنها زبان گفتمان نیست بلکه زبان نظامی گری است، زبانی که بسیاری از دیکتاتورها از جمله جمهوری اسلامی بکار میگیرند تا بر ملتهای خود چیره شوند و بر منافع آنها نسلط یابند از این نظر تفاوتی بین منافع حکومتهای مستبد و منافع کشورهای قدرتمند حاضر در منطقه وجود ندارد. درعرصه سیاست نظامیگری غرب درمنطقه چه باید کرد.؟! با سیاست نظامی گری حکومت مستبد حاکم برکشور چه باید کرد! آیا منافع این کشورها درحفظ یکپارچگی کشورما خواهد بود و یا تجزیه دیگر باره بخشی از کشور ما منافع آنها را تامین خواهد نمود؟!. تعیین چنین استراتژی نباید تنها به تصمیم غرب بستگی پیدا کند. اگر به معضلات ملی توسط خود ایرانیان توجه نشود و نتوانند بعنوان نیروهای بالفعل و بالقوه یطور همبسته و متحد عمل نمایند هر طرحی از سوی کشورهای قدرتمند در منطقه و هر معامله ای از سوی جمهوری اسلامی قابل اجرا خواهد بود. به همین دلیل نیروهای دموکرات و ملی باید نسبت به حل معضلات ملی اقدام نمایند و به رفع مشکلات تاریخی ای بپردازند که تا کنون لاینحل باقی مانده است. برای رفع مشکلات تاریخی باید به دو فاکتور بسیار مهم توجه شود الف- ماهیت و ساختار حکومت درایران وب- انگیزه های جدایی خواهانه اتنیکی، تا روشن شود سطح و عمق بحران و معضلات ملی چقدر است. از آنجاییکه ارتباط این دوفاکتور بسیار عمیق است توضیح آنها یصورت جدا ازهم مسیر را به زاویه غلطی می کشاند.

تاثیر ساختارحکومت و انگیزه های جدایی طلبانه برون نگر: نگرش مرکز گرایی مطلق و سرکوب دائمی درمقابل خواست ومطالبات جریانات انتنیک درکشورما در طول تاریخ آنقدر تداوم یافت تا موجب پیدایش احساس و در نتیجه تفکر ضد مرکز شده است. جمهوری اسلامی نمونه برجسته چنین حکومت مطلقه ای است که حتی حلقه تنفس برای مرکز نشینان را هم تنگ کرده است تا چه رسد به مردمان مناطق دیگر و مرز نشینان کشور. بنابراین بسیار بدیهی است که باید خط روشنی بین حاکمیت مستبد و حقوق و مطالبات مردم ایران ترسیم نمود به همین دلیل نیز موضوع و محوراصلی جریانات اتنیک بیش از آنکه فرهنگی و زبانی باشد سیاسی است، سیاسی است چون باید دیگر حوزه ها را نیز متاثر از مطالبات خود نماید. حکومتهای مرکزی تا کنون در مقابل جریانات اتنیک دارای نقش و نیروی واکنشی دفعی بوده اند، یعبارت روشنتر چون نسبت به خواستهای مردم پاسخگو نبوده اند نیروی دافع را از طریق سرکوب اعمال کرده اند. سرکوب مردم ترکمن صحرا در قلب کشور، و تهاجم وحشیانه به مردم کردستان از ابتدای انقلاب اسلامی نمونه ای از اعمال نیروی دافع بوده است. نیروی دافع از طریق سرکوب دائمی و تحریک به دور شدن از مرکز، مردم کردستان، بلوچستان، خوزستان و سایر بخشهای مرزی کشور را با تقویت دو انگیزه در آنها روبرو ساخته است اول مقاومت مسلحانه بدلیل عدم توجه و پاسخگویی حکومتها به مطالبات مردم مناطق مرزی و دوم برداشتن نگاه از درون به بیرون از مرزها. هرجه بر وسعت تهاجم از سوی مرکز افزوده شد انگیزه دوری نسبت به مرکز زیادتر شده و برگرایشات ناسیونالیسم منطقه ای و نگاه به بیرون از مرزها افزوده شد. حکومتها که خود را حافظ تمامیت ارضی میدانسته اند بجای حل معضلات اتنیک در کشور انها را در موضع دفاعی قرار داده و وادارشان نموده اند که در دفاع از خود به مقاومت مسلحانه روی بیاورند. اتفاقا این مبارزه مسلحانه بود که هر چه بیشتر بر رشدگرایشات ناسیونالسیم منطقه ای افزود. این شیوه از اعمال سیاست سرکوب دولت مرکزی نسبت به جریانات اتنیکی در مناطق مرزی کشوربه این معنی نیست که آنها می توانسته اند سیاست دیگری بجز سرکوب اتخاذ نمایند، بلکه این شیوه بدلیل متمرکز بودن و انحصاری بودن قدرت در دست یکنفر ویا یک باند حکومتی همواره واجبارا به عنوان تنها روش درسیاست آنها می بایست اعمال شود و راه مسالمت آمیز دیگری در بین نبوده است. به این ترتیب نقطه ضعف محوری حوزه سیاسی کشور تا کنون ساختار حکومت مرکز ی بوده است که بشکل انحصاری ودرحیطه اختیار اقلیتی درآمده که به مانع اصلی دراستیفای حقوق مردم دربخشهای مختلف کشور تبدیل شده وزمینه را برای رویکردی برون نگر آماده نموده است .

عامل فرهنگ سیاسی جدا سازی درون نگر: ایران کشوری است که مردمانش آنرا زنده نگه داشته اند و برایش تاریخساز ( زشت و زیبا ) بوده اند، بنا بر این انگیزه جدا سازی مردمان یک کشور از سرزمین و ملک و خانه و کاشانه امری سفیهانه و نشان از یک نگاه فاشیستی نسبت به مردمان کشور است. حکومتی که برعلیه مردم هر منطقه از کشور اقدام میکند در واقع امر برعلیه کلیت کشور دشمنی می ورزد. درک این موضوع چندان مشکل نیست مالک سرزمین ایران ملت ایران با تمام تنوعاتش است وهر تعریفی بغیر از این برخلاف آیین نامه ها ومیثاقهای بین المللی است. اما هستند عده ای در اپوزیسیون خارج از کشورکه از ایران بجز خاک و صحرا و چمن و دمن نمی بینند و ظاهرا نیز دارای سند مالکیت برکشور هستند تا برای مردمی( بخوان اقوام) که برایشان نقش مستاجر دارند تعیین تکلیف نمایند.!!! حاملان چنین اندیشه ای حاضرند بر سر آبرو واعتبار وجان ومال مردم ایران بادشمنان آنها به معامله بنشینند. این موضوع زمانی شفاتر می شود که این عده ازاپوزوسیون ظاهرا کشور دوست، وجبرا ضد مردم سوال شود که اگر شیفته خاک کشور بوده اید چرا کشور را رها کرده وفرار را برقرار ترجیح داده اید! مگر دلیل فرارشما غیراز این است که دیگر منافع شما درکشوری که به آن عشق میورزید تامین نمیشود وامنیت از شما توسط حکومت سلب شده است؟! آیا غیر از این است که با دشمن روبرو شده اید وازقید خاک وسرزمین گذشته اید.؟! باید ازتجربه گریز میلیونها ایرانی از کشور وسرزمین شان نتیجه قابل فهمی بدست بیاید. هرگاه منافع بخش ویا بخشهایی از جامعه توسط حکومتها درخطر قرارگیرد ومورد تهاجم قرارگیرند وزندگی برآنان تلخ شود ترجیح میدهند زیر سلطه چنین حکومتهایی نباشند. این موضوع استثناء ندارد ومی تواند به طیفهای گسترده ومختلف جامعه نیز تعمیم یابد.

براساس تعریف بین ا لمللی از واژه کشور، هرکشوری با مردمانش تعریف می شود و تفکرضدیت با مردم کشور بطرفیت خاک تز بسیار غلط وبی ریشه ای است.غلط بودن این طرز تلقی ادعایی وذهنیت مخرب عده ای از اپوزیسیون خارج کشوردر این است که اگر ایران درشرایط بحرانی تجزیه قرارگیرد وخاک کشور مورد تعدی دشمنان (بخوان اقوام ایران بویژه کردستان ایران!!!) قرارگیرد با جمهوری اسلامی بیعت میکنند!!! اکنون باید پرسید مگر جمهوری اسلامی که یک حک.مت ضد ملی و ضد حقوق ملت است به چه کاری دیگری مشغول است؟ هم مردم را سرکوب میکند هم آنهارا از کشور بیرون میراند وهم ثروت کشور را به تاراج مییبرد و هم سرزمین و دریای کشور را به ثمن بخس به کشورهای شمال و روسیه میبخشد. در تازه ترین خبر، قرار داد ننگین دیگری توسط جمهوری اسلامی با چین بسته شده است که سه منطقه مهم و استراتژیک کشور ما به تحت الحمایگی چین درخواهد آمد بصورتی که ایران هیچ حقی دراین مناطق نخواهد داشت. مناطقی که در اختیار چین قرار داده میشود شامل 1- 380 کیلو متر حاشیه خلیج فارس تا مرز پیشروی درون دریا به عمق 8 کیلومتر. 2- حوزه جغرافیایی ایلام تا مریوان منطقه بزرگی از منبع گاز که توسط خود چینی ها کشف شد.3- حوزه شمالغربی ایران در مجاورت دریای خزر که منبع بسیار عظیم نفت و گاز را در خود جای داده است. اداره و حفاظت نظامی کامل این بخشها از سرزمین ما بطور کامل تا سال 2024 در اختیار چین قرار خواهد گرفت که تا سال 2029 قابل تمدید خواهد بود. براستی آیا این تجربه گرانبار تاریخ نیست که اکثریت حکومتها در ایران برای بقای خود از سرزمین ایران خرج کرده اند.؟ آیا اشتباه محرز از آن کسانی نیست که فکر میکنند حکومتهای مطلقه ضامن آب وخاک کشورها هستند وملتها درکشور نقشی بجز تجزیه ندارند؟.این وضعیت قرار گرفتن در بن بست فکری است که قدرت درک مسئله ملی وبین المللی ومهمترین رکن و عامل حفظ تمامیت ارضی کشور یعنی مردم را ازدست داده است و البته تنها جایگزین حفظ تمامیت ارضی کشور را یا جمهوری اسلامی و یا هر نوع استبداد دیگرپر می کند. این طرز تلقی سره را ناسره تشخیص نمی دهد وبا ذهن ناسره مغشوش خودانگیزه های کشور بر باد ده را تحریک میکند.

معضل دیگر این نوع اندیشه استبداد گرایانه، اندیشه یکسان سازی وسرباز خانه ای کردن فرهنگ ومردمان یک کشور است. یکسان نمودن ویکسان نگری به معنای برابر بودن مردم درحقوق نبست بلکه به مفهوم یکدست کردن فرهنگ وسیاست ودرنتیجه سلطه پدیر نمودن کلیت یک جامعه در پوشش یک حاکمیت مستبد است که قادر به حفظ کشور ومنافع ملی نیست . بنا بر این حاملان تفکری که یکدست نمودن جبری را برابری معنی میکنند دست به تقلب سیاسی بزرگی میزنند، اینان هرگز نمی توانند به دموکراسی و آزادی فکر کنند چون با هرگونه تنوع در فرهنگ وروابط اجتماعی و آزادی های مصرح در بیانیه حقوق بشر ومیثاقهای بین المللی مخالفت میورزند. بدیهی است با اعمال چنین تفکراتی نمی توان تعریفی درست که مقصدش دموکراسی حقوق بشر و آزادی همه مردمان ایران باشد بدست داد، نمی توان با نفی و انکار ودرنتیجه سرکوب دائمی ، مردم کردستان، بلوچستان، خوزستان،لرستان، ترکمن و آذربایجان و مردم سایر نقاط ایران را نادیده انگاشت ولی بر طبل دموکراسی کوبید، نمی توان بر تنوعات فرهنگی و زبانی و تفاوتهای سیاسی و اقتصادی سرپوش گذاشت و ساز دموکراسی کوک کرد . اگر می پذیریم این مردمان با تنوعات مختلف زبانی درمنا طق جغرافیای ملی ایران زندگی میکنند،که میکنند، بنابراین جزء ملت ایران هستند، که هستند. اگرجزء ملت ایران هستند باید دارای حقی برابر با سایر بخشهای مرکزی ایران باشند، مطالبات آنها باید درمعادله ومناسبات ملی کشور مورد محاسبه قرار گیرد وآنها نیز در تصمیم سازیهای ملی و منطقه ای دارای حقی برابر با سایر مناطق کشور باشند. آنها باید بتوانند آزادانه از حقوق فرهنگی و زبانی خود همچون سایر کشورهای جهان استفاده نمایند. مردم ما در تمام نقاط کشور حق دارند مطالبات خود را طرح نمایند. اگر این واقعیات را می پذیریم باید تمامی احزاب وسازمانهای اتنیکی وپایگاه اجتماعیشان که درتعربف ملت ایران جای میگیرند در کنار سایر جبهه ها ، احزاب وسازمانهای ملی ودموکراتیک درمرکز ایران جزء نیروهای ملی و دموکراتیک کشور محسوب شده و نقشی مشترک با همه داشته باشند..ضرورت با هم بودن ضرورت همبستگی بین تمام نیروهای سیاسی و مدنی کشور همبستگی اجتماعی را تقویت کرده وکشور را درمقابل هر گونه تجاوزات بیگانه غرب وشرق وهرگونه اعمال تجزیه کشور توسط قدرت های نظامی وسیاسی حاضر در منطقه مقاوم میکند. کنگره ملی محصول همبستگی بین تمام جریانات سیاسی اجتماعی است. کنگره ای کاراکتر ملی خواهد داشت که در بر دارنده تمام جریانات سیاسی – مدنی از تمام تنوعات اجتماعی مختلف باشد . کنگره ملی زمانی دارای کاراکتری جامعه پذیر خواهد بود که از سوی بخشهای مختلف جامعه ایران در تمام مناطق کشور نمایندگان خود را دارا باشد. هیچ جریان خاص منفرد سیاسی قادر نخواهد بود جامعه پذیری و مشروعیت خود را به اثبات ویا به تایید همه ملت ایران برساند.

اکنون اگر تفکرویا اندیشه ای درمقابل چنین همدلی وهمبستگی وکنگره ای متشکل ازجریانات ملی و دموکراتیک مرکز وجریانات اتنیک قرار بگیرد به چند هدف شوم دشمن برعلیه کشور یاری می رساند. الف بقای هرچه بیشتر جمهوری اسلامی ب- ایجاد گسست و جدایی میان نیروهای سیاسی و اجتماعی در سطح ملی و دامن زدن و تقویت اندیشه های جدایی طلبانه. ج- بروز مجدد جنگهای داخلی و سرکوبگری هرچه بیشتر جریانات اتنیکی تحت پوشش حاکمیت مرکزی. اکنون که هم جریانات ملی و دموکراتیک داخل و بیرون کشور وهم جریانات اتنیکی دست همبستگی بسوی همدیگر دراز کرده اند، فرصتی تاریخی پدید آمده است تا با حکمیت ملی تمامی نیروهای سیاسی کشور همانند جنبش مشروطه خواهی باب مفاهمه ملی را باز نموده و با تشکیل کنگره ملی وانسجام هرچه بیشتر درمقابله با جمهوری اسلامی برای تامین وحفظ منافع سیاسی، اقتصادی تمام مردم ایران و حفظ یکپارچگی و تمامیت ارضی اقدام نمایند.

آنانی که تصور میکنند برای حفظ تمامیت ارضی وحفظ یکپارچگی کشور بجای اتحاد وهمبستگی با جریانات سیاسی واجتماعی اتنیک ومردمان مناطق حساس مرزی کشور باید یا با دشمن ملت وکشور یعنی جمهوری اسلامی کشور ادامه طریق دهند ویا جای آنرا بایک استبداد مطلق دیگری پر نمایند در جایگاه دشمنان کشور، خاک به چشم ملت ایران می پاشند وکشور را درلبه پرتگاه تجزیه دیگر باره قرارمی دهند.% عباس خرسندی

- برگرفته از سایت تریبون کوم

۱۳۹۰ دی ۷, چهارشنبه

ترفندهای «پرس تی وی» در زمينه‌چينی برای ترور

افشای ترفندهای "پرس تی وی" درزمينه چينی برای ترور

و ايجاد خلل در جنبش آزاديخواهی و عدالت طلبی ايرانيان

کریم عبديان فعال حقوق بشر وسخنگوی سازمان حقوق بشر اهواز ، واشنگتن - ۲۰ دسامبر ۲۰۱۱

بار ديگر رژيم جمهوری اسلامی ايران ماشين تحريف، تحقير، سمپاشی و تهمت‌پراكنی خود را به راه انداخته و اين بار بجای استفاده از روزنامه كيهان و نشريات زرد ديگرش، "پرس تی وی" را با زبان بين‌المللی انگليسی و مخاطبان دور از حقايق ايران، بكار گرفته است، تا مقدمات ترور شخصيتی و شايد فيزيكی را فراهم سازد.
البته ايرانيان و آگاهان جهان می‌دانند كه اين تلويزيون مانند صدها امكانات تبليغی – تخريبی رژيم، از پول نفت مردمانی تهيه شده است كه بخش اعظم آنان درگير نان شب و آسيب‌ها و دردهای بی‌درمان اجتماعی‌اند، بخشی گرفتار سرنوشتی از نوع "نوری‌زاد"‌اند كه بايد "سرك كشيدن هيولاها به خصوصی‌ترين اجزای زندگی" خويش را تاب بياورند و در زندانها يا حتی بيرون از زندانها، دايم نگران "پودر شدن" باشند، و بخشی نيز مجبور شده و می‌شوند كه زجر غربت را تحمل كرده، ميهن را با تمام نعماتش به ميوه چينان انقلاب واگذارند.
ليكن برای آنان كه مورد حملات تبليغی – تخريبی قرار می‌گيرند، روشنگری يك ضرورت است. اين روشنگری، چه مخاطبان جهانی را هدف قرار دهد و چه به قصد روشنتر كردن مسايل برای ايرانيان داخل و خارج صورت گيرد، دست كم قدری از اثرات حملات ناجوانمردانه را می‌زدايد، و شايد هم بتواند مانع ترورهای حيثيتی، روحی و گاه فيزيكی افراد گردد.
اكنون من كريم عبديان، فعال حقوق بشر و تنی چند از ديگر همكاران هم تبارم، آماج حمله "پرس تی وی" و همصدايان ريز و درشتش شده‌ايم.
آيا دليل اين حملات آن است كه ما از بشر و دفاع حقوقش می‌گوييم؟ آيا جرم‌مان وابستگی به سرزمينی است كه نفت و آب و هوای سالم خود را همراه با "هزاران شهيد" داده است تا در عوض، بمباران و تيرباران و آوارگی و اعتياد و فقر و بيماری دريافت كند؟! يا آنكه اصولاً نشانی غلط دادن و مشغوليت كاذب ايجاد كردن، برای ادامه غارت و تحقير مردممان ضرورت دارد؟ و يا اصلا هدف، "دشمن تراشی" و "شيطان سازی" است تا هم روحيه مخالفان را تضعيف كنند و هم عناصر خود را برای اهدافی شوم تحريك نمايند.
برای پاسخ به اين سوالها، نخست بايد ديد كه اين تلويزيون چه می‌گويد و بر چه اساسی تهمتها و حملات رذيلانه خويش را پی نهاده است.
يكی از آخرين برنامه‌های تلويزيون "پرس تی وی" كه تحريف‌ها و تخريب‌های خود را بطور همزمان و از كيسه مردم ايران از
۱۵ ماهواره رله و پخش می‌كند، برنامه‌ای با نام "گروه تروریست الاهواز در ایران" بوده است كه در تاریخ ۱۳ و ۱۴ دسامبر ۲۰۱۱ پخش گرديد.
در اين برنامه، نخست صحنه‌هايی آرشيوی از انفجارهای سال
۲۰۰۵ شهرستان اهواز نشان داده شد و همراه با آن گوشه‌هايی از به اصطلاح اعترافات سه زندانی سياسی با نام‌های ‌هاشم شعبانی و ‌هادی راشدی و طاها حیدریان به نمايش درآمد. سپس با نشان دادن عكس و ذكر نام من و تنی چند از ديگر فعالان سياسی و حقوق بشری و قومی از ميان عربهای اقليم اهواز سيلی از اتهامات رنگارنگ و هستی برباد ده روانه‌ی ما شد.

اين كه اصل اعترافات چگونه گرفته شده بر اغلب ايرانيان روشن است. اين كه چه ربطی بين بمب‌های كارگذاشته شده با تشكل‌های حقوق بشری و سياسی و فرهنگی است نيز بماند. اما يك تنه به قاضی رفتن و در ديزی را باز ديدن و حيا نكردن را هم حدی است.
اصل پخش چنين مصاحبه‌هايی با مفاد كنوانسيون ژنو در تعارض است. علاوه بر اين، تهمت بستن به افراد غايب حتی در جنجالی‌ترين تلويزيونها امكان پذير و عملی نيست زيرا منع قانونی دارد. اما وقتی شبكه‌ای تلويزيونی از درون سرزمينی آزاد برای يكی از مراكز مهم استبداد در جهان كار می‌كند چه می‌توان كرد؟
مركز "پرس تی وی" از لندن نه تنها در اين برنامه، بلكه هميشه سخنانی را از "اعترافات آن چنانی" اعدام شدگان و اسيران رژيم‌اش پخش می‌كند، كه گويی قاضيانی آزاد و آگاه از پشت ميز عدالت حكم‌هايشان را صادر می‌كنند.
تا آنجا كه من اطلاع دارم علاوه بر اعدام‌ها و حبس‌های قبلی جوانان عرب اهوازی، چند تن از زندانيان سیاسی هم تبارم را در فوریه امسال در شهرستان خلف‌آباد (رامشیر) دستگیر كرده و طبق سنت ديرينه و فراگير نهادهای قضايی و امنيتی ايران بدون محاکمه در زندان نگه داشته‌اند. اين افراد همگی دبیر دبیرستان و از فرهنگیان با سابقه بوده‌اند و معلوم نیست که چه بر سر آنها آورده‌اند كه از دهانهايشان حرفهای ساخته و پرداخته خويش را خارج كرده‌اند.
به عنوان يك مدافع حقوق بشر نمی‌توانم از سبك سنگين كردن آن اتهامها و نحوه حبس و شكنجه‌ها بگذرم. بويژه آن كه سخن از حكومتی است كه بمب در مرقد امام رضا می‌گذارد و كشيشان را ترور می‌كند و متهمان اين جنايات را در صفوف مخالفان می‌جويد و اعدام می‌كند، و قتلهای زنجيره‌ای به راه می‌اندازد كه با ايستادگی خاتمی و جنبش اصلاحات رسوا می‌شود.
با اين حال مانند وكيل مدافعانی كه در ايران به جرم دفاع از متهمان آزاده و حق طلب خويش دستگير می‌شوند و در كسوت دفاع از خود می‌افتند، مجبورم در اينجا فقط به دفاع از خود بپردازم تا بتوانم راه دفاع از حقوق انسانها را ادامه دهم.
گوينده تلويزيون "پرس تی وی" در برنامه مذكور ضمن ذكر لیستی از اسامی افرادی مقيم خارج، همراه با ارايه عكس‌هايشان، از من نيز با نفرت و دروغ سخن گفت و بر من تهمت بست.
خوشبختانه طی شش هفت سالی كه از وقوع انفجارهای اهواز گذشته است، اغلب تحليل‌گران سیاسی، در سطوح مختلف از اهواز گرفته تا ایران و جهان، خود رژیم را باعث و بانی این انفجارات دانسته‌اند، به اين معنی كه بخشی از حكومت با تهیه بمب و استفاده از نادانی و تطمیع عده‌ای و در دام انداختن عده‌ای دیگر برای پاپوش‌سازی و مهیا کردن زمينه تضعیف و نابودی جنبش اصولا مسالمت‌آمیز و مدنی خلق عرب اقليم اهواز، دست به چنين اقدامات مخرب و خونين زده است.
اساس اشكال در اين است كه حكومت ايران هنوز بعد از
۳۳ سال از قدرت گيری بر دوش خلقهای ايران با زبانها، فرهنگها و اعتقادات گوناگون و تصويب واژه‌ی "اقوام" در قانون اساسی‌اش، نه به وجود خلقها معتقد است و نه به لزوم تساوی و عدالت بين اقوام، معترف و پايبند می‌باشد. چاره كار را نيز در آن ديده است كه با دستی بمب را به دست و بال افرادی نزديك كند و با دست ديگر برای زهر چشم گرفتن از مردم چوبه‌های دار را در ميادين برافرازد و حلقه‌های طناب را در ملأ عام بفشارد. هر چند كه صدها برابر اين اعدامها را در خفا انجام دهد.
جنبش مسالمت آميز مردم عرب اقليم اهواز با جو امنيتی و متشنجی كه حكومت به وجودآورده، تا كنون منجر به اعدام شدن رسمی و علنی قريب
۴۰ نفر از روشنفکران و فعالان سیاسی عرب فقط در یکی دو سه سال اخیر گشته است و افراد بسياری را از شهر و ديار خود تارانده و در ساير نقاط جهان پراكنده كرده است.
به خاك و خون كشيدن اعتراضات مردمی و دستگير و شكنجه كردن فعالان مدنی طبعاً مورد اعتراض فعالان حقوق بشر و از جمله اينجانب شده و می‌شود. ما چاره‌ای جز افشاگری نداريم. نهادهای بين‌المللی فعال در زمينه حقوق بشر از طريق امثال ما و ديگرانی كه در داخل كشور با تهيه عكس و مدارك جان خود را به خطر می‌اندازند به اطلاعات انسان‌محورانه خويش دست می‌يابند. اما ببينيم "پرس تی وی" در واكنش، عليه ما چه می‌گويد. با هم بخوانيم:
"هشدار مدافعان حقوق بشر در ایران، ملاقات تروریست‌ها با احمد شهید در ژنو. پس از معرفی "احمد شهید" به عنوان گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران ، از گروه‌های جدایی طلب موسوم به الاهواز که متشکل از "کریم عبدیان" ،"یاسین غبیشی" و "علی ساعدی" می‌باشد در تاریخ
۱۲ سپتامبر ۲۰۱۱ در مقر این سازمان در کشور ژنو با وی ملاقات کردند".
سپس می‌افزايد: "در این دیدار اعضا گروهک‌های تروریستی مذکور گزارش‌های سراسر دروغ و کذبی منجمله نسل کشی مردم اهواز، ساخت شهرک‌های مسکونی مختص قومیت فارس، تخریب بناهای تاریخی، نقض حقوق زنان، مصادره زمین‌های کشاورزی، صدور احکام قضایی سنگین بر علیه مردم عرب، شکنجه فعالان سیاسی، وضعیت بهداشتی و اکو سیستمی، عکس‌های عوامل تروریستی و بمب گذاری‌های خوزستان و لیست زندانیان تروریست و ضد امنیتی خوزستان را به احمد شهید ارائه نمودند".
"پرس تی وی" از يك سو همه معترضان عرب را در كاسه‌ای به نام "گروهك خلق عرب" می‌ريزد و از سوی ديگر از چندين سازمان سياسی آن هم با نامهايی تحريك آميز به عنوان گروهك‌های فلان و بهمان ياد می‌كند. اين تلويزيون می‌گويد بر اثر انفجارها
۲۶ نفر كشته و بيش از ۳۵۰ نفر زخمی شده‌اند. در همين رابطه با خانواده يكی دو قربانی نيز گفتگو می‌كند.
سابقه آمار دهی جمهوری اسلامی و آسمان ريسمان بهم بافتنهايش بر بسياری از ايرانيان پوشيده نيست. اما بحث اكنون اين است كه افرادی مثل مرا از چپ بودن و زندانی رژيم شاه بودن، به ساواك بستن و بعد به پنتاگون وصل كردن و نسبت توزيع پول امريكايی بين جوانان اهوازی دادن، ودر نهايت، همه اينها را به انفجارهای سال
۲۰۰۵ اهواز ربط دادن چه حاصلی می‌تواند داشته باشد؟
آيا انتظار داريد سازمان حقوق بشر اهواز و یا كريم عبديان را با اتهام "تروريست" از مجامع حقوق بشری اخراج كنند يا اينكه مردم بپاخاسته منطقه به جای تظاهرات عليه خفقان و استبداد، بر عليه مدافعان حقوق بشر برخيزيد و تجسم عينی تروريسم را نه در شما كه در ما ببينند؟
اين تلويزيون ياسين غبيشی را نيز دارای سوابق چپ از يك سو و همكاری با رژيم شاه از سوی ديگر خوانده و آخرين اتهاماتش را عضويت در حزب همبستگی دموكراتيك اقليم اهواز و انجمن دوستی عربهای ايران - دانمارك می‌داند. علی ساعدی نيز متهم به عضويت همزمان در دو "گروهك تروريستی" می‌شود.
"پرس تی وی" می‌پرسد: وقتی احمد شهيد گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل با تروريستها ديدار می‌كند، چه انتظاری از گزارش او می‌توان داشت؟"
دم خروس همين جا بيرون می‌زند. آقايان از گزارش بيمناك‌اند و پيشاپيش آن را تخطئه می‌كنند. گيرم كه تكذيب حق حكومت ايران يا عادت هميشگی آن بوده و هست، اما آيا وقت آن نرسيده است كه بفمد تهمت زنی‌ها و حتی شكنجه و اعدامها و ترورها راه به جايی نمی‌برد، جز آنكه تحولات را برای همگان و از جمله، حاكمان سنگين تر می‌كند؟
اكنون اجازه دهيد كمی به ريشه‌های اين تلاشهای هدفمند و كينه توزيهای لجوجانه بپردازيم.
بدون شك رشد بی‌سابقه آگاهی ملی بويژه درسالهای اخير در بین ملیتهای تحت ستم مضاعف ترک، عرب، کرد، بلوچ، ترکمن و لر به دلیل انقلاب انفورماتیک و جهانی شدن (گلوباليزاسيون) و غیره، موجب شد كه مبارزات بحق اين مليت‌ها برای حفظ هویت ملی، مشاركت برابر حقوق در حیات سیاسی و اقتصادی، خودمختاری فرهگی و زبانی و اقتصادی و تدریس به زبان مادری ابعاد گسترده تری بيابد.
تشکیل کنگره ملیتهای ایران فدرال درفوریه
۲۰۰۳در لندن با مشاركت بیش از ۱۵ حزب و سازمان سیاسی و نیز شخصیتهای ملی و قومی آزربایجان، کردستان، بلوچستان، لرستان، ترکمن صحرا و اقلیم اهواز (خوزستان)، نقطه عطف و گامی مهم در پاسخگويی به يك نياز بزرگ مليت‌های ما بوده است.
بدون شک اكنون كه جنبش دمکراسی‌طلبی ايران در سطوح مختلف - در داخل و خارج- وارد مرحله نوینی شده است، خطر بزرگی كه استبداد را تهديد می‌كند، پيوند خوردن اين جنبش با مفاهيم حقوق بشری در معنای وسيع آن است.
یکی از موارد مشخص این پيوند، آگاه شدن و آگاه ساختن از مظالم و تخلفات بی‌شمار رژیم جمهوری اسلامی بر علیه کلیه شهروندان و مردمان آن و بخصوص ملیتهای ایرانی غیر فارس می‌باشد. مردمی كه به علت دوری از مرکز و عدم دسترسی رسانه‌های بین‌المللی به این مناطق به حاشیه رفته‌اند، اكنون با تلاش فعالان خويش در سطح جهانی مطرح می‌شوند و اين برای رژيم تماميت‌خواه و سركوبگر ايران غير قابل تحمل است.
سازمانها و شخصیتهای معتدل و با تجربه جنبش ملی ملت عرب اهواز، هميشه سعی در ايفای نقش لازم در افشای نقض حقوق بشر اقلیتهای ملی و قومی و دینی در سطح بین‌المللی داشته‌اند. راقم این سطور نيز خود را يكی از چنين كسانی می‌بيند و از مورد تهاجم قرارگرفتن شگفت زده نمی‌شود.
رژیم از تشکیل جامعه مدنی و حضور رهبران میدانی آن در داخل و خارچ برای ایجاد همبستگی در میان ملیتهای تحت ستم دوگانه و پیوند زدن و انتگراسیون آنها با جنبش سبز و جنبش زنان و دانشجویان و کارگران، براستی به وحشت افتاده و در صدد تخریب وجهه رهبران این جنبش و سعی در ممانعت از این انتگراسیون می‌باشد.
رژیم به راًی العین می‌بیند که از یکطرف فعالیتهای دیپلماتیک و حقوق بشری و تماس با جامعه بین‌المللی باعث خارج شدن "ديو چراغ جادوی" انرژی و آگاهی توده‌ها می‌شود و از طرف دیگر در می‌يابد كه آگاهی سازمانهای بین‌المللی و نیزملل جهان از ترکیب جمعیتی و چند ملیتی بودن ایران و نقض حقوق اقلیتها در ایران، روز به روز افزايش يافته و حكومتش را به چالش می‌كشاند.
برای نمونه بايد گفت سازمان ملل ازسال
۲۰۰۳ همه ساله ایران را برای ارايه آمار دقیق از ترکیب ملی، ساختار جمعيتی و تعداد نفوساقلیتهای ملی و قومی و مذهبی زیر فشار گذارده است.
لذا گذشته از حوادث خونين محمره (خرمشهر) و تركمن صحرا و کردستان در اوايل انقلاب و انواع خشونت‌ها و ظلمها طی ساليان دراز در ساير نقاط و بويژه كردستان و آذربایجان و بلوچستان و دیگر مناطق ملی، و گذشته از بگير و ببندهای هميشگی و تخريب و تحريف‌های مستمر عليه اين و آن، اولین پروژه جدی رژیم برای مقابله با آگاهی‌های ملی و تلاشهای همبستگی در حدود یکسال و نیم پیش در پايیز سال
۲۰۱۰ در پرس تی وی براه افتاد.
پرس تی وی، چشم بسته بر آزاديها و برابريهای قومی و دينی و زبانی موجود در اروپا و همان لندنی كه از آن برنامه پخش می‌كند، در چند هفته متوالی و درچند برنامه بر علیه فعالان جنبش خلق عرب اهواز، بلوچها در بلوچستان و کردها در کردستان تبلیغاتی وسيع براه انداخت. اين رسانه فعالان قومی را تجزیه طلب، جاسوس کشورهای خارجی، تروريست و غيره خواند و سعی در تخریب شخصیت رهبران جنبش عدالت خواهانه آنان كرد.
نوک حمله این تبلیغات سوء بطور اخص، به دلیل نگاه عرب ستیزی كه از ديرباز در ايران به راه افتاده و با جنگ
۸ ساله با عراق و امور جانبی ديگر شدت گرفته است بر علیه خلق عرب در ایران بوده است. از جمله و بدین منظور در برنامه‌ای حدوداً درنوامبر ۲۰۱۰ اسم و عکس من را به عنوان یکی از رهبران جنبش خلق عرب اهواز در پرس تی وی" نشان دادند و با تکرار اتهامات و اهانات همیشگی از قبيل"تروریست و جاسوس"در جهت ایجاد شکاف در درون کنگره ملیتهای ایران فدرال و نابودی اتحاد ملیتهای غیر فارس تلاش كردند.
"پرس تی وی" من و تنی چند دیگر را به عنوان تجزیه طلب، خشونت طلب، ناسیونالیت، ضد ایرانی، کمونیست و فدرالیست مورد حمله قرارمی دهد تا از پروسه تکوین رهبری جنبش خلقهای ايران جلوگيری كند و مانع پيوند خوردن جنبش ما با خيزش سبز و تحركات آزاديخواهی، عدالت طلبی، دموكراسی جويی و نيزگره خوردن با مطالبات برابری طلبانه زنان، زحمتكشان و جوانان شود.
ليكن بر خلاف خواست فرماندهان پرس تی وی ما به نياز زمانه پاسخ خواهيم داد و در تحول طلبی منطقه نقش مثبت خويش را ايفا خواهيم كرد و من نيز به عنوان فردی از اين جنبش ضمن حفظ حق خود در پيگيری قانونی مساله عليه اين كانال، بر عهد خود با مردمم وفادار خواهم ماند.

۱۳۹۰ آذر ۲۹, سه‌شنبه

قطعنامه UN علیه نقض فاحش حقوق ملیت های ایران

این قطعنامه به سرکوب واعدام درمناطق ملیتهای ایران اشاره دارد واز مردم عرب اقلیم اهواز، تورک اذری، کورد، بلوچ و تورکمن نام می برد ...

بار دیگر مجمع عمومی سازمان ملل و به اتفاق اراء رژیم ایران را به دلیل نقص فاحش همه گونه حقوق شهروندی مردمان ایران محکوم کرد، این محکومیت که تمامی ابعاد نقص و زیر پا گذاشتن حقوق اولیه انسانی را توسط نظام تهران انجام میشود، را شامل می شود.

دراین قطعنامه اشاره به سرکوب و اعدام درمناطق ملیت های ایران دارد واز مردم عرب اقلیم اهواز، تورک اذری، کورد و بلوچ و تورکمن نام میبرد و از رژیم ایران میخواهد که با رعایت اصول و مفاد جهانی کنوانسیون ژنو ، رای و نظر مردم را برای انتخاب اینده خود، احترام بگذارد.

روز سه شنبه، ۲۹ آذر (۲۰ دسامبر)، مرکز اطلاع رسانی سازمان ملل متحد گزارش کرد که کشورهای عضو سازمان ملل متحد درجلسه مجمع عمومی، با تصویب قطعنامه ای، “نگرانی عمیق خود را نسبت به ادامه و تکرار موارد نقض حقوق بشر” در جمهوری اسلامی ایران ابراز داشته اند.

ازمیان یکصد و نود و سه کشور عضو سازمان ملل، هشتاد و نه کشور به این قطعنامه رای مثبت و سی و نه کشور رای منفی و سایر کشورها رای ممتنع دادند.

متن قطعنامه مصوب مجمع عمومی به گزارش اخیر بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل حاوی هشدار نسبت به "وخامت شرایط حقوق بشر" درایران وهمچنین ابراز نگرانی احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر درایران، اشاره کرده که از جمله شامل انتقاد از آزار و تعقیب اقلیت ها در جمهوری اسلامی بوده است.

به گفته منابع سازمان ملل از مجمع عمومی در روز سه شنبه، اقلیت های قومی عرب، آذری، بلوچ، کرد و همچنین اقلیت های مذهبی شامل مسیحیان، یهودیان، صوفیان، مسلمانان سنی، زرتشتیان و بهائیان و مدافعان حقوق این اقلیت ها همگی در معرض انواع اقداماتی قرار می گیرند که به منزله نقض حقوق اساسی و در مواردی آزار و اذیت این افراد است%.

- برگرفته از سایت کنگره ی ملیتهای ایران فدرال

۱۳۹۰ آذر ۲۸, دوشنبه

نقض حقوق بشر درايران محکوم شد

مجمع عمومی سازمان ملل نقض حقوق بشر درايران را محکوم کرد

مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز دوشنبه با تصويب قطعنامه ای ضمن «ابراز نگرانی عميق» از تداوم شکنجه و نقض حقوق بشر در ايران، سرکوب شهروندان توسط جمهوری اسلامی را محکوم کرد.
اين قطعنامه که با
۸۹ رای موافق، ۳۰ رای مخالف و ۶۴ رای ممتنع تصويب شد، پيشتر در ۳۰ آبان ماه سال جاری درکميته سوم سازمان ملل متحد تصويب شده بود.
به گزارش خبرگزاری آلمان، ايران کوشيد تا مانع رای گيری در خصوص اين قطعنامه درصحن مجمع عمومی شود.
اما اين تلاش ايران نتيجه ای در بر نداشت و مجمع عمومی با
۱۰۰ رای مخالف و ۳۵ رای موافق به همراه ۴۲ رای ممتنع رای به مطرح شدن این قطعنامه رای داد.
طی سال های اخير مجمع عمومی سازمان ملل نقض حقوق بشر در ايران را محکوم کرده است، ولی آنچه سال جاری بيشتر جلب نظر کرده است، حمايت تعداد کشورهای بیشتری از قطعنامه محکوميت نقض حقوق بشر درايران است.
در اين قطعنامه از شلاق و قطع عضو، و اجرای مجازات مرگ برای جرايمی که فاقد تعريف دقيق و صريح مانند محارب، يا دشمنی با خدا، هستند، به عنوان نمونه های نقض حقوق بشر در ايران ياد شده است.
اين قطعنامه پيشتر درکميته سوم سازمان ملل متحد در سی ام آبانماه با
۸۶ رای مثبت به تصويب رسيد که ۶ رای بيشتر از سال گذشته بود.۳۲ کشور به اين قطعنامه رای منفی و ۵۹ کشور رای ممتنع دادند. به عنوان بخشی از روال قانونی، اين قطعنامه می بايست در مجمع عمومی سازمان ملل نیز به تصويب می رسید.
هادی قائمی، سخنگوی کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران، در خصوص اهميت تصويب اين قطعنامه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به راديو فردا گفت:«طی ماهها گذشته برای چهارمين بار سازمان ملل متحد نگرانی شديد خود را از نقض حقوق بشر در ايران ابراز می کند. اين نشان می دهد جامعه جهانی به مسئله نقض حقوق بشر در ايران توجه دارد.»
درمهرماه سال جاری نيز، دبيرکل سازمان ملل متحد، درگزارشی نسبت به روند فزاينده نقض حقوق بشرازجمله اعدامها، موارد قطع عضو، بازداشتهای خودسرانه، محاکمه های غيرعادلانه، شکنجه وسرکوب فعالان حقوق بشر، وکلا، روزنامه نگاران وفعالان مخالف بشدت ابرازنگرانی کرده بود.% http://www.radiofarda.com/content/o2_un_iran_human_rights/24427332.html

۱۳۹۰ آذر ۲۷, یکشنبه

نابودی نژاداسب ترکمن درایران

دویچه وئله : آمار دقیقی از تعداد اسب‌‌های اصیل ترکمن در ایران نیست. مقام‌های محلی هشدار می‌دهند که در آینده آثاری از نژاد اسب ترکمن در ایران باقی نخواهد ماند. کارشناسان برای نجات نژاد اسب ترکمن در ایران چه پیشنهادهایی می‌کنند؟

درایران سه گروه از نژاد اسب ترکمن به نام‌های یموت، آخال تکه و چناران (آمیزه‌ای از اسب ترکمن و عرب) مورد شناسائی قرار گرفته اند. اسب‌داری زمانی در میان ترکمن‌ها چنان رونقی داشت که تصور زندگی ترکمن‌ها بدون اسب ناممکن بود. اسب ترکمن بیشتر رنگی خاکستری و بدنی کشیده و لاغر دارد. صادرات این اسب به خارج ممنوع است.
یک کارشناس اسب ترکمن از شهرستان گنبدکاووس به دویچه وله می‌گوید: «بی توجهی به اسب ترکمن به ذخیره‌ی ژنتیکی اسب‌های ما ترکمن‌ها در ایران زیان رسانده و شمار اسب‌های اصیل و خالص ما بسیار کاهش یافته است».

همایش‌ احیای اسب ترکمن
اما برای جلوگیری از انقراض نژاد اصیل اسب ترکمن برخی اقدامات نیز آغاز شده است. خبرگزاری مهر گزارش می‌دهد که نخستین همایش ملی صنعت اسب و اسب داری، زیر عنوان "جشنواره اسب اصیل ترکمن" در شهرستان گنبدکاووس برگزار شده است.
دراین جشنواره ۷۵ راس اسب از استان‌های گلستان، خراسان شمالی، البرز، تهران، همدان، اصفهان و قزوین شرکت داشتند. به نوشته مهر، شناسایی ذخایر ژنتیکی مناطق و تاکید بر حفظ آن، معرفی و انتخاب نژادهای برتر از جمله اهداف این جشنواره بوده است.
علی مبارکی مدیر امور دام جهاد کشاورزی خراسان شمالی می‌گوید تابحال بیش از ۵۴۸ راس اسب اصیل ترکمن در این استان شناسائی شده‌اند. اما در ترکمن‌صحرا، زادگاه اصلی این اسب‌ها، آمار دقیقی از تعداد آن‌ها وجود ندارد.
اسب ترکمن، قربانی واردات
بابک شکی، صاحب مدرسه‌ی سوارکاری شکی در تهران که یکی از سخنرانان همایش گنبد کاووس بود در گفتگو با دویچه وله انتقاد می‌کند که چاره جویی‌ها برای نجات نژاد اسب ترکمن بسیار کند انجام می‌گیرد و اگر بخواهند واقعا کاری بکنند باید از نیروهای متخصص واقعی استفاده کنند».
آقای شکی تاکید می‌کند:«اسب‌های مختلفی از اقصی نقاط دنیا وارد ایران کردند. ما البته مخالف آن نیستیم، اما در همه جای دنیا نخست به اسب‌های بومی اهمیت می‌دهند و بعد به سراغ اسب‌های وارداتی می‌روند».
آقای شکی در بخشی از سخنرانی خود در اولین همایش صنعت اسب در گنبدكاووس، درباره خصوصیات اسب‌های ترکمن گفته است: «طی سده‌ها، در جنگ‌ها و تاخت‌وتاز‌های ترکمن‌ها از دریای سیاه تا خزر، از خزر تا آناتولی و تا عراق امروزی و همچنین از شمال دریای خزر تا ایران امروزی، اسب‌های ترکمن نقش بسیار مؤثری ایفا کرده‌اند. ضمناً آن‌ها را در جشن‌ها، عروسی‌ها و اسبدوانی‌ها نیز آن‌ها را مورد استفاده قرار می‌دادند».
نخستین همایش برای نجات اسب ترکمنبابک شکی یادآور می‌شود که نژاد خاصی از اسب‌های ترکمن را اکنون فقط می‌توانیم در گرگان و تركمن‌صحرای ایران پیدا كنیم. وی درمورد عوامل نابودی نژاد اسب‌های اصیل ترکمن می‌گوید: «متأسفانه از بین بردن مراتع و اختلاط نژادی با اسبان تروبرد درجه چهار و پنج و شش، و عدم توجه مسئولین بی اطلاع و بی دانش به این نژاد، آن‌ها را تقریباً به ورطه‌ی نیستی بسیار نزدیک کرده است».
بزرگترین مجموعه سوارکاری ایران در حال تخریب
کارشناسان محلی می‌گویند. به‌سازی و بازسازی میدان‌های اسب دوانی شهرهای ترکمن نشین ایران از جمله مجموعه سوارکاری گنبد‌کاووس نیز، می‌تواند به حفظ نژاد اسب ترکمن کمک کند.
مجموعه سوارکاری گنبد کاووس در سال ۱۳۵۰ تاسیس شد. این مجموعه ۱۵۰ هکتار وسعت دارد که ۴۰ هکتار آن به خود مجموعه و بقیه آن به زمین‌های کشاورزی اختصاص یافته است. تا پیش ازانقلاب اسلامی، مجموعه‌ی سوارکاری گنبدکاووس بهترین مجموعه خاورمیانه به حساب می‌آمد. به‌گزارش رسانه‌های محلی، اکنون این مجموعه «در بدترین شرایط و درچند قدمی تخریب قرار گرفته است».
حکیم ایگدری مدیر مجموعه سوارکاری گنبد کاووس می‌گوید، با گذشت ۴۰ سال روز به روز این مجموعه فرسوده‌ترمی‌شود. وی خاطرنشان می‌کند، درحال حاضر تعداد کم و انگشت شماری از اسب‌های ترکمن در مسابقات سوارکاری شرکت داده می‌شوند.
غیبت اسب ترکمن در مسابقات
یک علاقمند به ورزش سوارکاری از شهرستان گنبد کاووس به دویچه وله می‌گوید، در عروسی‌های ترکمن‌ها سنت مسابقه اسب سواری از بین رفته است. در مجموعه‌های سوارکاری شهرهای ترکمن نشین ایران هم، پیش از این مسابقات بین اسب‌های اصیل ترکمن رواج داشت. اما اکنون در مسابقات کورس‌های گنبد کاووس، آق قلا و بندرترکمن، اسب‌های اصیل ترکمن شرکت نمی‌کنند و گاهی تعداد آن‌ها انگشت شماراست.
غلامعلی سوسرایی فرماندار شهرستان گنبدكاووس به رسانه‌های محلی گفته است: «هم اكنون جمعیت اسب اصیل تركمن محدود شده و از این رو مسئولان استان از تمام افراد علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در پرورش اسب استقبال می‌كنند».
بیژن جهان پناه، قائم‌مقام مدیركل دفترترویج وزارت جهاد كشاورزی نیز هم اعتراف می‌کند: «اسب تركمن به دلیل برنامه‌ریزی‌های نامناسب در معرض خطر قرار دارد». جهان‌پناه تائید کرده است که هم اكنون تعداد كمی از مراكز پرورش اسب پیشرفته هستند.
برای نجات اسب ترکمن چه باید کرد؟
بابک شکی، رئیس مدرسه سوارکاری شکی و یکی از قهرمانان برتر سوارکاری کشور راهکارهایی را برای نجات نژاد اسب ترکمن پیشنهاد می‌کند که به عقیده‌ی کارشناسان محلی و اسب شناسان ترکمن هم اجرای آن از انقراض نژاد اسب ترکمن جلوگیری خواهد کرد.
براساس پیشنهاد شکی «منطقه‌ی تركمن‌صحرا و میدان اسبدوانی گنبد كاووس باید با حداكثر توان در اختیار اسب‌های تركمن باشد، نه نژادهای دیگر. بالاترین جوایز هم باید متعلق به اسب‌های ترکمن باشد. در عین حال به سرعت باید همه‌ی اسب‌های تركمن باقی‌مانده شناسایی و از طریق روش‌های ژنتیک درجه‌ی خلوص و اصالت آن‌ها مشخص و كتاب انساب آن‌ها تهیه شود».
آقای شکی همچنین به عنوان راهکار نجات نژاد اسب ترکمن پیشنهاد می‌کند:«كارشناسان واقعی اسب تركمن به همكاری جهت مشخص نمودن تیره‌ها و تیپ‌های گوناگون این نژاد دعوت گرده‌اند». به نظر این کارشناس ایجاد نمایش‌ها و جشنواره‌ها جهت معرفی این اسب‌ها در بازار داخلی هم می‌تواند اقدامی موثر برای نجات نژاد اسب ترکمن باشد.
بابک شکی انتقاد می‌کند که چاره‌جویی‌ها برای نجات نسل اسب ترکمن کند انجام می‌گیرد، اما معتقد است برای خالص نمودن اسب ترکمن هنوز دیر نشده است. وی امیدوار است که با بهره‌گیری از دانش ژنتیک، شاید بتوان در پنجاه سال آینده، دوباره شاهد تولید اسب‌های اصیل ترکمن در ایران بود.% طاهر شیرمحمدی ، تحریریه: جواد طالعی

۱۳۹۰ آذر ۲۶, شنبه

32مین اجلاس مشترک منابع زنده دریای خزر درباکو

ممنوعیت صید تجاری ماهیان خاویاری خزر از اول سال میلادی

بي بي سی- شنبه 17 دسامبر 2011 - 26 آذر 1390

علی اصغر مجاهدی، سرپرست معاونت صید و بنادر ماهیگیری سازمان شیلات ایران گفته است که از اول سال ۲۰۱۲ (دهم دیماه) صید تجاری ماهیان خاویاری در دریای خزر ممنوع خواهد شد.

علی اصغر مجاهدی درحاشیه سی و دومین اجلاس مشترک منابع زنده دریای خزر درباکو به خبرگزاری دولتی ایران، ایرنا، گفت: کشورهای ساحلی دریای خزر توافق کردند با اجرای طرح های مختلف، منابع زنده این دریا را بیشتر تحت حفاظت قرار دهند.

وی گفت: با کاهش ذخایر ماهیان خاوریاری در دریای خزر، روند صید تجاری این ماهیان طی ۱۵ سال گذشته از هزار تن به ۱۰۰ تن درسال کاهش یافته است.

به گفته سرپرست معاونت صید و بنادر ماهیگیری سازمان شیلات ایران، این کشور سالانه ۴۰۰ میلیون قطعه انواع ماهی از جمله ماهیان خاویاری به دریای خزر می ریزد اما منابع زنده این دریا درشرایط بحرانی قرار دارد.

اجلاس منابع زنده دریای خزر از ۲۳ تا ۲۵ آذرماه در باکو، مرکز جمهوری آذربایجان، برگزار شد.%

* - مطلبی مرتبط با محیط زیست : همکاری زیست‌محیطی ایران واتریش

نمایندگان "انجمن مدیریت سبز ایران" برای گسترش همکاری‌زیست‌محیطی با بنیاد بین‌المللی"انرژی گلوب" به وین سفر کردند. محمد حسن امامی در گفتگویی با دویچه‌وله از فعالیت‌های زیست‌محیطی انجمن مدیریت سبز ایران می‌گوید.

در وب سایت انجمن مديريت سبز ايران آمده است که این انجمن تشکلی غیرانتفاعی و غیردولتی است که در اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران به ثبت رسیده است. اين انجمن در زمينه گسترش دانش و فرهنگ زيست‌محيطی با هدف ايجاد مزيت رقابتی ملی تلاش می‌نمايد. نمایندگانی از این انجمن برای گسترش همکاری با سازمان انرژی گلوب ENERGY GLOBE اتریش در وین به سر می‌برند. با محمد حسن امامی، مدیر انجمن مدیریت سبز ایران در وین، گفتگو کردیم.

-- علاقندان می مطلب را از ظریق لینک زیر مطلعه نمایند.

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6347923,00.html

۱۳۹۰ آذر ۲۱, دوشنبه

نقش چین و روسیه درافزاش شمارقربانيان سوريه

سازمان ملل: شمار قربانيان نا آرامی های سوريه از پنج هزار نفر فراتر رفته است

ناوی پيلای، کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، روز دوشنبه در گزارشی به شورای امنيت سازمان ملل گفته است که شمار قربانيان سرکوب اعتراضات سوريه از ماه مارس تاکنون از مرز پنج هزار نفر گذشته است.
به گزارش خبرگزاری رويترز، خانم پيلای که با خبرنگاران صحبت می کرد، گفت:«امروز در گزارشی اعلام کردم که شمار (قربانيان) درسوریه از
۵ هزار نفر فراتر رفته است.»
به گزارش خبرگزاری فرانسه، ديپلمات ها حاضر درنشست شورای امنيت می گويند، بيش از
۱۴ هزار نفر طی اين مدت درسوریه بازداشت شده اند وبيش از ۱۲ هزار نفر نیز ازسوريه به کشورهای همسايه گريخته اند.
طبق اين گزارش، خانم پيلاوی روز دوشنبه در گزارشی وضعيت سوريه را برای اعضای شورای امنيت تشريح کرد
کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد گفته است :«صدها نفر درجريان سرکوب اعتراضات درماه دسامبر، ماه جاری میلادی درسوريه کشته شدند و برآورد من اين است از زمان آغاز تظاهرات اعتراضی از اوايل سال جاری ميلادی تاکنون احتمالا شمار قربانيان از
۵ هزار نفر فراتر رفته است. اين شرايط غير قابل تحمل است.»
درحالی نشست روز دوشنبه شورای امنيت سازمان ملل برگزار شده که کشورهای غربی فشار بر حکومت بشار اسد را تشديد کرده اند.
روسيه و چين، دو عضو دائم شورای امنيت سازمان ملل متحد، درماه اکتبر مانع تصويب قطعنامه اين شورا عليه حکومت بشار اسد شدند.
پس از نشست شورای امنيت، گيدو وستروله، وزير امور خارجه آلمان، به خبرنگاران گفت:«اکنون ضروری است که کشورهايی که در شورای امنيت تاخيری عمل می کنند، نظرشان را تغيير دهند.»
وزير امور خارجه آلمان اضافه کرد:«من از آن چه که از قساوت ها درسوريه شنيدم و اقعا شوکه شدم.»
روسيه، چين، هند، آفريقای جنوبی، و برزيل از جمله کشورهايی هستند که با تصويب قطعنامه عليه سوريه مخالف هستند. آنها می گويند تصويب چنين قطعنامه ای، گام اول اقدامات غربی ها برای «تغيير رژيم» درسوريه خواهد بود.
تظاهرات اعتراضی دربسياری از شهرهای سوريه درجريان است ولی حکومت اين کشور نا آرامی را به گروه های مسلح نسبت می دهد.

http://www.radiofarda.com/content/o2_un_syria_crackdown_toll_over/24419947.html

۱۳۹۰ آذر ۱۹, شنبه

اطلاعيه

اطلاعيه نخست کارزار برای افشای نقض حقوق بشر درج. ا. در روند نوزدهمین اجلاس شورای حقوق بشر

هم میهنان عزيز،

از روز دوشنبه ۲۷ فوریه ۲۰۱۲ (۸ اسفند ۱۳۹۰) نوزدهمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد درشهر ژنو آغاز می شود و تا ۲۳ مارس ۲۰۱۲ (۳ فروردین ۱۳۹۱) ادامه خواهد يافت.

دراین اجلاس که همزمان با "انتخابات" مجلس نهم برگزار خواهد شد، گزارش آقای احمد شهید گزارشگر ويژه ایران نیز بررسی خواهد شد.

از کليه هم ميهنان در تمام نقاط دنيا که به نقض حقوق بشر در ايران معترض هستند تقاضا می شود که کوشش های خود را برای روشنگری درباره موارد نقض حقوق بشر در کشورمان وافشای آمران، عاملان وحاميان آن همآهنگ کنند.

ما با برگزاری اجلاسهای جانبی درشورای حقوق بشر در و احتمالا تجمعاتی دربرابر مقر سازمان ملل متحد درشهر ژنو درارتباط با گزارش آقای احمد شهید و "انتخابات" مجلس نهم تلاش می کنیم که همزمان با نوزدهمین اجلاس شورای حقوق بشر کارزاری را برای افشای موارد عديده نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی تدارک ببینیم.

جهت همآهنگیهای ضرور ازعلاقه مندان به مشارکت درسازماندهی اين کارزاردعوت می شود که در اجلاس پالتاکی که در روز یکشنبه ۱۱ دسامبر ۲۰۱۱ (۲۰ آذرماه ۱۳۹۰) در ساعت ۱۹ به وقت اروپای مرکزی درتالاری در بخش خاورميانه – ايران با نام hrc19geneva ، وبا کد ورودی ، 1925252012 برگزار خواهد شد، شرکت کنند.

۸ دسامبر ۲۰۱۱ (۱۷ آذر ماه ۱۳۹۰)

تدارک دهندگان کارزار برای افشای نقض حقوق بشر در ج. ا. در روند نوزدهمین اجلاس شورای حقوق بشر

---------------------------------- > ضمیمه : آدرس محل وزمان گفتگو

Adres , kod of Room, date & time

Paltalk Messenger, Chat Rooms: View All - Middle East / Iran: hrc19genev

date : Sunday 11.12.11/20.09.1390 , saat 19:00

-------------------------------------------------------------