محکومیت حمید نوری پیروزی جنبش ‏دادخواهی

بیانیهی بیش از200 تن از نویسندگان، شعرا، هنرمندان و فعالان سیاسی ومدنی

امروز، چهاردهم جولای سال 2022،  حکم دستگاه قضایی سوئد درباره حميد نوری، يکی از کارگزاران کشتار زندانيان سياسی در تابستان شصت وهفت صادر شد: حبس ابد. يک پيروزی تاريخی برای جنبش دادخواهی در ايران، که جمهوری اسلامی طی اين سال‌ها پاسخی جز سرکوب به مطالبات برحق اش نداده است. اين محاکمه بی نظير که در اگوست سال 2021 در استهکلم  گشايش يافت، با دستگيری حميد نوری هنگام سفربه سوئد در نوامبر 2019، به همت ايرج مصداقی، پژوهشگر و زندانی سياسی دهه شصت که روايات مستندی از زندان و شکنجه در دوران سیاه دهۀ 60 و به ویژه از کشتار شصت و هفت در زندان گوهردشت منتشر کرده، حميد اشتری و مسعود اشرف سمنانی، از شاهدان این کشتار و مختار شلالوند، از خانواده جان باختگان رقم زده شد.

دادستان‌های سوئدی بر پايه مدارک و شهادت ده‌ها شاهد از وابستگان سابق و فعلی سازمان مجاهدين و نیز گروه‌های مختلف مارکسيستی و نيز چندین کارشناس حقوقی، برای حميد نوری اشد مجازات يعنی حبس ابد درخواست کرده بودند. در جریان 92 جلسه محاکمه نوری در دادگاه استهکلم، شهادت‌های تکان دهندۀ بازماندگان کشتار شصت وهفت و خانواده‌های زندانیانی را شنيديم که بی‌هيچ آگاهی قبلی، دربرابرهيئت مرگ قرارگرفتند و تنها پس ازپاسخ به چند سؤال در باره عقايد مذهبی یا سیاسی‌شان روانۀ چوبه‌های دار شدند.

دادگاه استهکلم بر پايه اصل صلاحيت جهانی که دادرسی جنايات سياسی را خارج از مرزهای کشوری که اين جنايت‌ها در آن رخ داده ميسر می‌کند، اسناد و مدارک و تحقيقات انجام شده درباره اين کشتار را بررسی کرد. وکلای شاکيان و شاهدان که تجربيات مهمی در اين زمينه داشتند توانستند سی و چند سال پس از این جنايت، استراتژی دفاعی مستحکمی را در جهت کيفرخواست دادستان‌ها پيش ببرند. آن‌هم در شرايطی که جمهوری اسلامی تمامی تلاشش را طی سال‌ها به کار گرفته تا رد و نشانه‌های کشتار را کاملا پاک کند.

در همين هفته‌ها شاهد اقدامات دوباره حکومت برای تخريب گورستان خاوران بوده ايم که مکان گورهای بی نام و نشان زندانيان سياسی اعدام شده در سال‌های دهۀ 60 است. جمهوری اسلامی از همان آغاز دستگيری نوری کوشيد با اعمال فشار و پروپاگاندا در کار اجرای عدالت اخلال کند اما علیرغم همۀ تلاش‌ها ناکام ماند. افزون بر این، روند محاکمه در این دادگاه که بر پايه اصول دمکراتيک و با رعایت کلیه قوانین بین‌المللی حقوق بشر پیش رفت، قدم به قدم، همه حاشیه‌سازی‌ها و اقدام‌های انحرافی را که بر پايه منافع ایدئولوژیک یا گروهی صورت می‌گرفت باطل کرد. چنين بود که برگزاری موفقيت آميز محاکمۀ نوری نمونه ای بديع از پيروزی حقيقت بر دروغ را برابر چشمان ما نهاد.  اين واقعيت که رئيس جمهور کنونی نظام حاکم بر ايران، ابراهيم رئيسی، در کشتار شصت وهفت از اعضای هيئت مرگ بوده، و درست به دلیل مشارکت در جنایات جمهوری اسلامی ارتقاء مقام یافته،

به اين حقيقت توجه می‌دهد که قتل دسته جمعی زندانيان سياسی يک امر اتفاقی نبوده است بلکه درساختار ايدئولوژيک نظام ترور وسرکوب در جمهوری اسلامی ريشه دارد. بر پايه همين ساختار است که از همان آغاز به قدرت رسيدن اين نظام، نيروهای سياسی دگرانديش بی‌رحمانه حذف می‌شوند و حکومت به نام خدا و مذهب، حقوق فردی و اجتماعی و فرهنگی شهروندان را زير پا می‌گذارد و هرگونه اعتراض را با ضرب و شتم و زندان و قتل پاسخ می‌دهد. بيش از چهار دهه است که ماشين جهنمی سرکوب در ايران قربانی می‌گيرد و صف دادخواهان را طولانی تر می‌کند. از اين رو محاکمه حميد نوری تنها مربوط به ديروز نيست بلکه امروز و فردای جنبش دادخواهی در ايران را نیز در برمی‌گيرد. در عرصه جهانی نيز، برگزاری چنين دادگاهی برگی زرين بر دفتر مبارزه برای زنده کردن ارزش‌های انسانی و قوانین جهان‌شمول حقوق بشر می‌افزايد.    

ما عميقا قدردان تلاش‌ها و زحمات دادخواهانی هستیم که دستگيری حميد نوری را امکان‌پذیر ساختند و با شهادت‌های خود موجبات محکومیت او را فراهم آوردند.ما همراه با جنبش دادخواهی ایران ضمن سپاس از دادستان‌ها و دستگاه قضایی سوئد، تلاش بی‌دریغ وکلای ارجمندی که شاکيان و شاهدان را در کاری چنين دشوارهمراهی کردند هرگز فراموش نخواهیم کرد.

امید که پايان اين دادگاه آغازی نویدبخش برای عمق بخشيدن و گسترش درس‌هایی باشد که اين تجربۀ تاریخی برای جنبش دادخواهی و مبارزات حقوق بشری به ارمغان آورده است.  

 امضاها:‏

https://www.iran-emrooz.net/index.php/news1/more/100988/

https://iranglobal.info/node/182570

شورای ملی تصمیم برای مبارزه در راه تحقق ششخواسته -2مطلب

پروژه شورای ملی تصمیم، از: کیقباد اسماعیل‌پور

 https://news.gooya.com/2022/07/post-66061.php

شورای ملی تصمیم پس از ۱۱ ماه کارمداوم؛ دیروز اعلام موجودیت کرد. درخت تناوری که به گفته یکی از سخنگویان آن" ریشه در زندان‌های حکومت اسلامی و کف خیابان‌های میهن مان دارد". ریشه‌هایی که تا بیداد و ظلم و ستم و استبداد هست؛ هر روز تنومند تر می‌شود تا روزی نه چندان دور دودمان استبداد را برکند.
شورایی که ایده اولیه آن توسط مبارزان داخل کشور شکل گرفت وسپس برای شکست‌ناپذیر شدنش درمقابل هیولای جمهوری اسلامی؛ با طرح همبستگی تمام عیار داخل و خارج پیش رفت. ایده ناب این بود که با این ساختار؛ حتی اگر رژیم ضد بشری؛ تمامی اعضای داخلی را دستگیر کند حرکت ادامه می‌یابد وخود را ترمیم می‌کند تا به مقصد برسد.

>امروز گفته می‌شود که شورا پروژه‌ای در دست دارد؛ دوست و دشمن می‌گویند که شورا پروژه‌ای در دست دارد؛ باید گفت که درست می‌گویید؛ شورا پروژه‌ای دارد؛ پروژه‌ای به بزرگی وسعت ایران؛ پرو‌‌‌‌ژه‌ای از آذربایجان تا کردستان واز بلوچستان تا اصفهان؛ از انزلی و طالش و پارس آباد تا جاسک و گواتر و میرجاوه؛از آبادان و خرمشهر و شادگان تا مهاباد و کامیاران و سردشت؛از میانکاله وکردکوی تا علی آباد و آق قلا و گرگان و خراسان وازکوچکترین دهکده‌های میهن مان تا بزرگترین شهرهای سرزمین مان؛ از بازرگان تا چاه بهار و از سرخس تا آبادان؛ شورای ملی تصمیم برای ایران پرو‌ژه‌ای دارد.

آری؛ شورا پروژه‌ای دارد به گستردگی اندیشه همه مردمانمان؛
از راست راست تا مرکز و میانه؛ از چپ چپ تا هزاران اندیشه و ترانه؛
گستره‌ای از دموکراسی خواهی و پادشاهی خواهی؛ تا عدالت طلبی و سوسیالیسم باوری؛
ازکمونیست‌ها تا دین داران و دین نداران تا هر آنچه اندیشه است در این میانه؛
از اندیشه من و شما....... تا آنسوی زمانه؛
تا بدانجا که جان لاک گفت و راسل و کانت و مارتین لوتر و دکارت و گالیله‌ی زمانه.

ولی آیا مردم ایران (درقرن بیست و یکم) پتانسیل داشتن چنین جبهه‌ای گسترده از تفکرات مختلف را دارند؟
آیا ما لیاقت و شایستگی آن را داریم که پس از ۱۱۹ سال از انقلاب مشروطیت و۴۳ سال از حاکمیت قرون وسطایی مذهبی؛ به موانع گذار به دموکراسی بیندیشیم وهموار نمودن راه آن را مد نظرقراردهیم؟ آیا در نقطه‌ای ایستاده‌ایم که برای همیشه؛ اندیشه‌ی حذف را حذف کنیم واندیشه همگرایی و تحمل و مدارا و احترام را جایگزین آن نماییم. ایا ما توان استفاده از فرصت تاریخی در کنار هم بودن را که به بهای مقابله خونین با یک استبداد وحشی ۴۳ ساله بدست آورده‌ایم داریم؟
بی شک عملکرد ما پاسخ این سوال را خواهد داد.
و اما چند کلمه‌ای درمورد تعریف پروژه و پروژه شورای ملی تصمیم بر اساس مدارک و مستندات شورا:
بطور ساده؛ هر فعالیتی که مداوم وغیر روزمره (روتین) باشد؛ می‌تواند بعنوان یک پروژه تعریف گردد. بطور مثال فعالیت‌های یک اداره دولتی پروژه نیست چون کار عادی و روزمره‌ای است که ادامه دار است؛ ولی ساختن یک پل یا یک مدرسه یا یک فرودگاه؛ یک پروژه است؛ چرا که مدت ساخت دارد ازنقطه‌ای شروع می‌شود ودرجایی تمام می‌شود؛ بودجه معینی دارد؛ سهامداران مشخصی دارد و درچهارچوب یک برنامه مشخص طرح شده انجام می‌شود. (مبانی مدیریت پروژه).
در واقع تمامی نمادهای تمدن بشری در قالب پروژه ساخته شده اند؛ از تخت جمشید و اهرام ثلاثه مصر گرفته؛ تا ساخت دانشگاه تهران و رصد خانه مراغه و کانال سوئز و پاناما و پروژه اسپیس ایکس؛ تا فرستادن وویجر (یک) که اکنون در شمال غربی مرکز راه شیری در فضا ره می‌پیماید؛ همه و همه پروژه‌های بشری بوده‌اند.
هر پروژه‌ای با موضوع پروژه؛ سهامداران؛ زمان بندی؛ کیفیت پروژه؛ مکانیزم بهینه سازی؛ وهزینه پروژه معرفی می‌گردد. با این تعریف مقدماتی؛ به پروژه شورا بپردازیم:

پروژه شورای ملی تصمیم

- موضوع پروژه شورای ملی تصمیم؛ همبستگی همه نیروهای سیاسی و اجتماعی با هر نوع باور و تفکر و گرایش سیاسی است؛ همه آنها که اعتقاد به عبور از رژیم ولی فقیه دارند؛
- سهامداران (صاحبان) پروژه؛ زندانیان سیاسی درون زندان‌ها و سیاه چاله‌های ایران؛ مبارزان؛ معلمان؛ کارگران؛ دانشجویان و همه اقشاری هستند که کف خیابان‌ها فریاد تغییر و سرنگونی استبداد سر داده‌اند. سهامداران این پروژه تما می‌مردم ایران در زندان بزرگ هشتاد و پنج میلیونی ایران و همه ایرانیان (تبعیدی) خارج ایران هستند که از زندگی در ایران محروم شده‌اند.
- زمان این پروژه از امروز (یا بهتر بگویم از دیروز) تا سرنگونی رژیم تمامیت خواه و تا رسیدن به مجلس موسسان است؛
- شرح کار پروژه و مبانی کنترل کیفی پروژه آنچنان که تعریف شده است شامل:

۱- گذار کامل از ج ا با تکیه به جنبش‌های اعتراضی مردم (گذار خشونت پرهیز با حفظ حق دفاع مشروع)
۲- حفظ تمامیت ارضی کشور با تاکید بر نظام غیر متمرکز
۳- جدایی دین از دولت
۴- فراخوان عمومی برای تشکیل مجلس موسسان
۵- تلاش برای برپایی نظامی دموکراتیک وانتخابی (تعیین نوع حکومت با آرای مردم)
۶- اجرای کامل اعلامیه جهانی حقوق بشر ومیثاق وابسته به آن با تاکید بر حفظ محیط زیست.

- مکانیزم تغییرات و بهینه کردن (دستاوردهای) پروژه؛ بر اساس اصول دموکراتیک و بر اساس نظریات سهامداران درطی زمان و با یک روال دموکراتیک و در راستای منافع ملت ایران؛ خواهد بود.
-هزینه پروژه؛ رنج و شکنج و دستگیری و شکنجه و اعدام و فداکاری مردم ایران است.
یک پروژه اجتماعی سیاسی؛ با ویژگی‌های فوق می‌تواند تاریخ یک ملت را ورق زند و به آرمان‌های تاریخی آن تحقق بخشد؛ در این مسیر هیچ سنگلاخی نمی‌تواند مانع شود؛ ملتی که بزرگترین نیروی ایدئوژیک بیرون خزیده از قبر تاریخ را با پرداخت بها عقب زده است؛ هیچ مانعی نمی‌تواند او را از رسیدن به آزادی باز دارد.
گاهی پروژه‌ها به وسعت اندیشه‌ها وقلب‌های یک ملت است و گاه به قلت مغز مردان کوچکی که نمی‌توانند شاهد براندازی ساختار استبدادی باشند. آنچه بدیهی است آنست که پروژه‌های بزرگ نیاز به همگی توان یک ملت دارند. مدیریت پروژه یک پروژه ملی باید به مردان و زنانی سپرده شود که اعتقاد دارند "برای یک ملت هیچگاه بن بستی وجود ندارد؛ یا راهی خواهند یافت ویا راهی خواهند ساخت".
مردان و زنان اندیشمند به این پروژه بزرگ ملی بپیوندید تا با هم بتوانیم این فرصت را به نقطه عطفی در تاریخ ملت ایران تبدیل کنیم.%کیقباد اسماعیل‌پور، 8یولی 2022

---------------------------  پاسخ به چند شبهه درباره مواضع شورای ملی تصمیم ، احد قربانی دهناری

https://news.gooya.com/2022/07/post-66060.php

پس ازاعلام موجودیت شورای ملی تصمیم در میانه‌ی امیدها، شادمانی‌ها و شادباش‌های فراوان، عده‌ای نیز نقد کرده‌اند. من می‌خواهم از هردو گروه سپاسگزاری کنم، زیرا هر دو نگاه دغدغه‌ی آزادی مردم رنج‌کشیده ما از حکومت ویرانگر جمهوری اسلامی دارند. صحنه سیاسی صحنه‌ی تئوری و عمل است وهرسیاستمداری درمیدان عمل نیاز به بازخورد دارد تا از اشتباه‌ها بکاهد. ما در رفع نارسایی درمواضع وکنش‌هایمان با سپاسگزاری از منتقدان دلسوز می‌کوشیم. به عنوان یکی از اعضای شورای ملی تصمیم می‌کوشم به یکی از این انتقادها پاسخ دهم.
نوشته‌ام را با برشی از بیانیه اعلام موجودیت شورای ملی تصمیم شروع می‌کنم:
شورای ملی تصمیم همراه وهمگام با مردم آگاه ایران، برای تحقق خواسته‌های زیر تلاش و مبارزه می‌کند:

۱) گذار کامل از جمهوری اسلامی با تکیه به جنبش‌های اعتراضی مردم (گذار خشونت پرهیز با حفظ حق دفاع مشروع)
۲) حفظ تمامیت ارضی کشور با تاکید بر نظام غیرمتمرکز
۳) جدایی دین از حکومت
۴) فراخوان عمومی برای تشکیل مجلس مؤسسان
۵) تلاش برای برپایی نظامی دموکراتیک و انتخابی (تعیین نوع حکومت با آرای مردم)
۶) اجرای کامل اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر و میثاق‌های وابسته به آن با تاکید بر حفظ محیط زیست

این شش مؤلفه، وجوه هویتی وانگیزه‌ی اصلی برای تشکیل شورای ملی تصمیم می‌باشند.
علی‌رغم این روشنی درمواضع شورای ملی تصمیم منتقدی در مقاله‌ای آنرا با صفاتی چون ضد پرچم، ضد خلیج فارس، ضد تمامیت ارضی نقد کرده، یا دقیق‌تر بگویم تحریف کرده است.
نخستین ناخشنودی نویسنده از اتحاد و هم‌قدمی گسترده‌ی مبارزان ایرانی در راه سرنگونی رژیم تمامیت‌خواه اسلامی است. اینکه جمهوری‌خواهان، مشروطه‌خواهان، مبارزان دلیر استان‌های محروم نگاه‌داشته شده، دوشادوش هم یک‌صدا در نهادی برای سرنگونی گرد آمدند، سخت نویسنده را آزرده کرده است. منقد محترم، ایران فردای ما ایرانی آزاد، دموکرات، سکولار و مرفه خواهد بود و قرار نیست، کسی حذف شود. ما در این دوران که برای سرنگونی رژیم خونخوار نبرد می‌کنیم، دموکراسی، تکثر و رواداری فردا را تمرین می‌کنیم. از اینرو هموطنان اتنیک، جمهوری‌خواهان و مشروطه‌خواهان در یک صف مبارزه می‌کنند. اگر دل در گرو مردمی که با سفره‌های خالی در کف خیابان فریاد براندازی این رژیم را می‌دهند داری، باید از این اتحاد گسترده خوشحال شوی.
نگارنده به‌جای مراجعه به متن بیانیه که بر تمامیت ارضی تاکید ویژه دارد از طریق گفتگو با برخی از «آنهایی که حاضر نشدند امضاء کنند کسب اطلاع کرده" و انگیزه‌تراشانه نتیجه می‌گیرد که شورای ملی تصمیم مخالف پرچم سه رنگ ایران و نام خلیج فارس است که تحریفی است آشکار وبدون مبنا. شورا بی‌شک در آینده پرچم سه رنگ با شیر خورشید و نقشه کامل ایران از خلیج فارس تا دریای خزر را به‌جای خود به‌کار خواهد برد. قرار نیست لوگو هم پرچم باشد وهم نقشه.
نمی‌دانم چرا نویسنده ازبودن نام شخصیت‌های اتنیکی زیر بیانیه‌ای که محور اصلی آن تمامیت ارضی ایران است خشمگین است؟ چرا از همرزمی عرب، بلوچ، کرد، لر، ترک، ترکمن و فارس برای براندازی رژیم اسلامی چنین دلگیر است؟ من ازاینهمه خشم ازهمگامی مبارزان درشگفتم.
آخرین تحریف نویسنده‌ی مقاله درباره «امضاها» است. این تشکل درطی روندی دشوار دموکراتیک شکل گرفت. این یک جمع‌آوری ساده‌ی امضای افراد زیر یک بیانیه نیست. کاش "نگارنده از طریق گفتگو با برخی از امضاء کنندگان وآنهایی که حاضر نشدند امضاء کنند کسب اطلاع کرده" بود که این یک تشکل رزمنده از کنشگران میدانی، شخصیت‌هایی ازبلوک‌های سه‌گانه راست، میانه و چپ ایران، جمهوری‌خواهان ومشروطه‌خواهان و مبارزان دلیر اتنیکی است که بر تکثروتمامیت ارضی ایران تاکید ویژه دارند.
بی‌شک این جمع برای تلاش همه‌ی کوشندگان راه همبستگی ملی و دموکراتیک برای براندازی، برای مبارزه همه‌ی ائتلاف‌ها وتشکلها ارج بیکران قائل است ومی‌کوشد باآنها همگامی وهم‌قدمی کند.دست یاری ما به‌سوی همه مبارزان راستین ودموکرات براندازی درازاست. هیچ خط قرمزی جز جمهوری اسلامی نداریم.
تشکل ما برای مبارزه‌ی شاهزاده رضا پهلوی، شناخته‌ترین اپوزیسیون حکومت فاشیستی در داخل و خارج ایران و یکی از مطرح‌ترین و تاثیرگذارترین شخصیت سیاسی ایران ارج می‌نهد و امیدوار است، حمایت شاهزاده و دیگر رهبران سیاسی را هم جلب کند. ما در صورت انتخاب نظام مشروطه از سوی مردم مشکلی نخواهیم داشت. از آنجائی که در نظام مشروطه شاه در امور سیاسی دخالت نمی‌کند، ما می‌خواهم این اصل را در سرنگونی تمرین کنیم. براندازی رژیم کار مردم و احزاب سیاسی است. احزاب سیاسی باید در یک اتحاد و همبستگی ملی، مبارزه مردم ایران و تشکل‌های صنفی، سیاسی و مدنی آنها را برای رسیدن به یک ایران آزاد، آباد، دموکراتیک، سکولار و پایبند به اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق‎های پیوست آن رهبری کنند.%احد قربانی دهناری ، 8یولی 2022 

بیانیه اعلام موجودیت شورای ملی تصمیم

  ملت شریف ایران!

اراده و عزم راسخ  برای تاسیس «شورای ملی تصمیم» از سوی تعدادی ازاعضای بیانیه ۱۴ومبارزان داخل و خارج از کشور، پیامد این واقعیت است که رژیم جمهوری اسلامی بعد از ۴۳ سال تحمیل استبداد همه‌جانبه‌ بر میهن عزیزمان ایران وتخریب منابع طبیعی، اقتصادی وعلمی، گسترش فقر و بی‌خانمانی ونادیده گرفتن حقوق زنان، سرکوب وکشتار مخالفان و دگراندیشان وپایمال کردن آزادی‌های فردی و اجتماعی، دیرزمانی‌ست مشروعیت خود را از دست داده است.

هموطنان ما درطی این سال‌ها نشان داده‌اند که شایستگی دارند، با روش و منِش دموکراتیک و با همبستگی و مبارزه‌ی جمعی، ضمن سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی به آزادی، برابری و رفاه دست یابند ودرپرتو همکاری همه‌ی نیروهای سیاسی و شخصیت‌های اجتماعی، فرهنگی وعلمی، یک نظام دمکراتیک را جایگزین رژیم جمهوری اسلامی کنند و ساختاری مدرن، مرفه و آباد بنا کنند.

«شورای ملی تصمیم» همراه وهمگام با مردم آگاه ایران، برای تحقق خواسته‌های زیر تلاش و مبارزه می‌کند:

۱) گذار کامل از جمهوری اسلامی با تکیه به جنبش‌های اعتراضی مردم (گذار خشونت ‌پرهیز با حفظ حق دفاع مشروع)
۲) حفظ تمامیت ارضی کشور با تاکید بر نظام غیرمتمرکز

۳) جدایی دین از حکومت
۴) فراخوان عمومی برای تشکیل مجلس مؤسسان
۵) تلاش برای برپایی نظامی دموکراتیک وانتخابی (تعیین نوع حکومت با آرای مردم)
۶) اجرای کامل اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر ومیثاق‌های وابسته به آن با تاکید برحفظ محیط زیست

این شش مؤلفه، وجوه هوویتی وانگیزه‌ی اصلی برای تشکیل «شورای ملی تصمیم» می‌باشند.

بدیهی است که بر این شش اصلِ مهم، اصول مترقی دیگری نیز می‌توان افزود ولی ما برآنیم تا با تکیه بر نقاط اشتراک، بیشترین نیروهای مبارز را گرد هم آوریم.

«شورای ملی تصمیم» در نظر دارد با تقویت روح همبستگی و باور به دموکراسی درمیان نیروهای اپوزیسیون، سرمایه‌ی سیاسی، اجتماعی بزرگ و ارزشمندی ایجاد کند که در بازسازیِ ویرانی‌های بجامانده از دوران سیاه جمهوری اسلامی نیز ایفای نقش کند.

از نگاه «شورای ملی تصمیم» کُرد، ترک، عرب، لر، ترکمن، بلوچ، فارس و… شیعه و سنی، مسلمان و غیرمسلمان، دیندار و بی‌دین، همه با هر ایدئولوژی و مرامی، به یک اندازه ایرانی هستند و در اتخاذ تصمیم‌های مهم کشوری و در کسب جایگاه سیاسی به واسطه تفاوت‌ها هیچکس برتری ندارد.

«شورای ملی تصمیم» دارای یک ساختار غیرحزبی و غیرایدئولوژیک است. این شورا عمیقا بر این باور تاکید می‌کند که  پیروزی اکثریت در هر مرحله به معنای تضعیف یا حذف اقلیت نخواهد بود.

این شورا تلاش می‌کند با تکیه بر نقاط توافق واشتراک، امکان تجمع وسیع‌ترین نیروهای مبارز سیاسی، مدنی و اتنیکی دمکراسی‌خواه را فراهم آورد. ما بر این باوریم که این تجمع و ائتلاف بزرگ زمانی صورت می‌گیرد که هر گروه و شخصیت، ضمن حفظ تعهدات سیاسی و سازمانیِ خود، با قبول ارزش‌ها و اعتباراتِ اصلیِ دمکراتیسم، در تشکیل و تقویت آن مشارکت کند.

«شورای ملی تصمیم» بنا دارد با تجمع همه‌ی احزاب، سازمان‌ها، گروه‌ها و شخصیت‌های دمکراسی‌خواهِ داخل و خارج کشوربرای ایجاد «پارلمانی» از مخالفان رژیم جمهوری اسلامی تلاش کند.

«پارلمان موقت مخالفان رژیم جمهوری اسلامی» در راستای شکل‌گیری همبستگی نیروهای دمکراسی‌خواه برای برپایی حکومتی دموکرات وسکولار مبارزه خواهد کرد. «شورای ملی تصمیم» برای ایجاد پارلمان موقت، حضور همه احزاب، سازمان‌ها، گروه‌ها و شخصیت‌های دمکراسی‌خواه در داخل و خارج کشور را ضروری می‌داند.

ما بر این باوریم که «پارلمان موقت مخالفان رژیم جمهوری اسلامی»  چنانچه حمایت بی‌شائبه مردم را به همراهِ خود داشته باشد، برای همسایگان ایران و مردم خاورمیانه و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و برای همه کشورهای دمکراتیک و دوستداران صلح جهانی، نویدبخش امنیت و ثبات خواهد بود.

هموطن!
میهن ما درشرایط سرنوشت‌سازی قرارگرفته است، بیائید دست در دست هم با بنا نهادن «پارلمان موقت مخالفان رژیم جمهوری اسلامی» وحمایت ازآن راه رسیدن به آزادی، رفاه وهمبستگی را هموار کنیم.

سیزدهم  تیرماه ۱۴۰۱ /  چهارم ژوئیه ۲۰۲۲

 الف– سخنگویان موقت «شورای ملی تصمیم»:

۱- شهلا انتصاری (ازاعضای بیانیه ۱۴، زندانی سیاسی سابق درجمهوری اسلامی، مددکار اجتماعی)
۲- کمال جعفری یزدی (ازاعضای بیانیه ۱۴، فعلا زندانی سیاسی در زندان وکیل آباد مشهد، استاد دانشگاه، دکترای مدیریت استراتژیک)
۳- مسعود نقره کار (کنشگر سیاسی، نویسنده، پژوهشگر، پزشک ساکن آمریکا)

ب– اعضای «شورای ملی تصمیم» در داخل کشور:

«شورای ملی تصمیم» ۶۷ عضو درایران ودر زندان های جمهوری اسلامی دارد.

ج – اعضای «شورای ملی تصمیم» درخارج از کشور (۱۰۴ عضو)

۱) آرش آذرخش (کنشگر سیاسی، زندانی سیاسی دهه۶۰، هلند)
۲) خاطره آذرفر (کنشگر سیاسی، کانادا)
۳) محمدرضا (سرهنگ) آرین (کنشگر سیاسی ، ایتالیا)
۴) محمدرضا آشوغ (زندانی سیاسی دهه ۶۰، هلند)
۵) امیر ابراهیمی (کنشگر سیاسی وحقوق بشر، کالیفرنیا)
۶) نازنین افشین جم (فعال حقوق بشر)
۷) افشین افشین جم (کنشگر وتحلیلگر سیاسی، کانادا)
۸) منصور اُسانلو (فعال کارگری)
۹) کیقباد اسماعیل‌پور (مهندس پزشکی، فعال مدنی، کانادا)
۱۰) رضا اسماعیلی (زندانی سیاسی دهه ۶۰، استاد دانشگاه، هلند)
۱۱) نسرین اسماعیلی (کنشگر سیاسی ومدنی، استرالیا)
۱۲) جمشید امیری (معلم، فعال سیاسی، لندن)
۱۳) شادی امینی (مهندس شهرسازی، خواننده موسیقی پاپ، ساکن آمریکا)
۱۴) میترا بابک (روانکاو ، فعال حقوق بشر، لندن)
۱۵) عیسی بازیار (نویسنده وفعال حقوق بشر، ترکیه)
۱۶) گشتاسب باوند (جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران، کانادا)
۱۷) فرامرز بختیار (دبیر کل حزب لرستان و بختیاری، آلمان)
۱۸) وحید بدیعی (مدیر رادیو پویا و روزنامه‌نگار، کالیفرنیا)
۱۹) رضا برومند (فعال حقوق بشر، سوئد)
۲۰) دیانا بیگلری‌فرد (کنشگر سیاسی، آلمان)
۲۱) فرنگیس بیات (مدرس و پژوهشگر سیاسی، فرانسه)
۲۲) حمید بی آزار (کنشگر سیاسی)
۲۳) جوما بورش (دبیر کل خیزش ملی ترکمن، آلمان)
۲۴) بابک بهزادی (داروساز، کنشگر سیاسی، عضو حزب مشروطه ایران، لیبرال دمکرات)
۲۵) خسرو بیت‌اللهی (خلبان ارتش، رایزن حزب مشروطه ایران، لیبرال دمکرات، ساکن آمریکا)
۲۶) فؤاد پاشایی (دبیرکل حزب مشروطه ایران، لیبرال دموکرات، ساکن آمریکا)
۲۷) سعید پورعبدالله (کنشگر سیاسی و فعال حقوق بشر، کالیفرنیا)
۲۸) شعله پاکروان (هنرمند و کنشگر سیاسی، آلمان)
۲۹) مهشید پگاهی (فعال حقوق زنان، آلمان)
۳۰) ونوس ترابی (نویسنده، عضو گروه دموکراسی در ایران، کانادا)
۳۱) محسن ترکمن (کنشگر سیاسی، آلمان)
۳۲) علی جوانمردی (فعال سیاسی و رسانه‌ای، تحلیلگر سیاسی، آمریکا)
۳۳) دکتر جاوید جوان (استاد دانشگاه، آمریکا)
۳۴) سپیده حجامی (نویسنده و کارگردان، مدیر رسانه سپیده‌دم)
۳۵) رضا حسین‌بر (کنشگر سیاسی و رسانه‌ای ، لندن)
۳۶) امجد حسین پناهی (حزب کومله زحمت‌کشان ایران، آلمان)
۳۷) ناهید حسینی (پژوهشگر امور آموزش و زنان، لندن)
۳۸) عباس خرسندی (دبیر کل حزب دموکرات ایران، آلمان)
۳۹) عزیز دادیار (شاعر و نویسنده ،سوئد)
۴۰) حامد ذاکری (کارشناس کامپیوتر، فعال سیاسی، سوئیس)
۴۱) مهدی ذوالفقاری (تحلیلگر و تولیدکننده برنامه های سیاسی، آمریکا)
۴۲) هایده روش (زندانی دهه ۶۰، جامعه‌شناس، ساکن انگلستان)
۴۳) نادر زاهدی (عضو شورای مرکزی حزب مشروطه ایران، لیبرال دموکرات)
۴۴) مایا زمانی (محقق، مترجم، عضو عفو بین‌الملل، آمریکا)
۴۵) فرخ زندی (استاد دانشگاه در رشته اقتصاد و کنشگر سیاسی، کانادا)
۴۶) مهیم سرخوش (فعال سیاسی بلوچ، کارشناس اقتصادی و امنیت سایبری، سوئد)
۴۷) ساره سکوت (شاعر، فعال حقوق پناهندگان، کانادا)
۴۸) سام سلطانی (دانشجو، کنشگر سیاسی مقیم آلمان)
۴۹) سهام سیاوش (کارشناس اقتصاد و راه‌داری، آمریکا)
۵۰) ولی شریف‌پور (مدیر بازرگانی، برنامه‌ساز تلویزیون، سوئد)
۵۱) قاسم شعله سعدی (حقوقدان و کنشگر سیاسی، فرانسه)
۵۲) مهناز شیرالی (نویسنده و جامعه‌شناس، فرانسه)
۵۳) سیمین صبری (سخنگوی اتحاد دموکراتیک آذربایجان_بیرلیک، عضو عفو بین الملل، و حزب دموکرات نروژ)
۵۴) طاهره صادقی (فعال سیاسی و حقوق زنان، برنامه ساز تلویزیون، سوئد)
۵۵) ضیا صدرالاشرافی (استاد دانشگاه، کنگره ملیت‌های ایران فدرال، پاریس)
۵۶) رضا طالبی (نویسنده، مترجم، فعال سیاسی، سوئد)
۵۷) علی طوطیان (متخصص در زمینه آموزش و پرورش- امریکا)
۵۸) کریم عبدیان (حزب دموکراتیک تضامن اهواز، آمریکا)
۵۹) سیاوش عبقری (استاد دانشگاه رشته بانکداری، آتلانتا)
۶۰) شهلا عبقری (دبیر کل حزب آزادی و رفاه ایرانیان، آتلانتا)
۶۱) افشین عبداللهی (مدیر جمعیت شیر و خورشید، آلمان)
۶۲) هنگامه عباسی (روزنامه‌ نگار، شاعر، برنامه ساز رادیو، لس آنجلس)
۶۳) محمود عاشوری (زندانی سیاسی دهه۶۰، عضو جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران، آمریکا)
۶۴) حسین عرب (کنشگر سیاسی، کانادا)
۶۵) پری عسگری (برنامه‌ساز تلویزیون، مدیر تلویزیون الوند، فعال مدنی و سیاسی، هلند)
۶۶) مهوش فتحی (عضو موسس کانون معلمان در تبعید، فعال حقوق بشر، کانادا)
۶۷) بیژن فتحی (عضو موسس کانون معلمان در تبعید، فعال سیاسی، کانادا)
۶۸) ادریس فروغی (مدرس موسیقی، آهنگساز، آمریکا)
۶۹) رضا فرد (کنشگر سیاسی ومترجم، آمریکا)
۷۰) مازیار فرزان (عضو جنبش پیشاهنگان ایران، اتریش)
۷۱) عباس فیض (کارشناس ارشد حقوق بشر ، لندن)
۷۲) بیژن قبادی (زندانی سیاسی سابق، عضو حزب کومله)
۷۳) مهتاب قربانی (کنشگر سیاسی و فعال حقوق بشر، فرانسه)
۷۴) احد قربانی دهناری (نویسنده و روزنامه‌نگار، سوئد)
۷۵) منیره کاظمی (فعال اجتماعی، مدافع حقوق زنان و محیط زیست، آلمان)
۷۶) یوسف کر (دبیر سازمان فرهنگی وسیاسی ترکمن‌صحرا، آلمان)
۷۷)امیر کیانی (پزشک، فعال مدنی و سیاسی، آلمان)
۷۸) محمدابراهیم کیانی (نویسنده، خطاط، فعال رسانه‌ای)
۷۹) آرش کمانچه (زندانی سیاسی سابق، کنشگر فرهنگی وسیاسی-  کانادا )
۸۰) رسول کناره فرد (کمال) (شاعر و فعال سیاسی، بلژیک)
۸۱) فرامرز کلانتری (نویسنده، شاعر، کارگردان، دبیر تحریریه سپیده‌دم)
۸۲) رضا گوهر زاد (روزنامه‌نگار وبرنامه‌ساز رادیو وتلویزیون، آمریکا)
۸۳) سیاوش لشگری (روزنامه نگار، آمریکا)
۸۴) سام منتظری (فعال حقوق بشر وحقوق پناهندگان، تحلیلگر سیاسی، سوئد)
۸۵) هادی مهرانی (مسئول کانال تلگرامی جانبازان جنگ، ترکیه)
۸۶) بهرام مشیری (نویسنده و پژوهشگر، آمریکا)
۸۷) اکبر معارفی (نویسنده و مترجم، کالیفرنیا)
۸۸) اسفندیار منفردزاده (موسیقیدان، آمریکا)
۸۹) محمد مهدوی‌فر (از اعضای بیانیه ۱۴، تخریب چی و غواص درجنگ)
۹۰) بهرام معزی (کنشگر سیاسی، آلمان)
۹۱) فاضل موسوی (عضو نهاد همبستگی شورای دموکراسی، هلند)
۹۲) مژگان محمدی (خبرنگار و فعال مدنی، استرالیا)
۹۳)  امیرهوشمند ممتاز (عضو جبهه ملی، پزشک، آمریکا)
۹۴) شیوا مقدم (عضو شورای مرکزی کنگره رهایی ایران، آلمان)
۹۵) عبدالرئوف ملازهی (موسس شورای همکاری بلوچستان، سوئد)
۹۶) شاپرک معدلی (لیسانس مدیریت بازرگانی،فعال مدنی، ترکیه)
۹۷) اسماعیل مرادی (کنشگر سیاسی، عضو حزب سوسیال دموکرات آلمان)
۹۸) بهرام میر لاشاری(فعال سیاسی بلوچ – نروژ)
۹۹) حسن نایب هاشم (پزشک و فعال حقوق بشر، اطریش)
۱۰۰) منوچهر نامور‌آزاد (فعال مدنی و سیاسی، فرانسه)
۱۰۱) احمد وحدانی (زندانی سیاسی دهه ۶۰، نروژ)
۱۰۲) چنگیز وندچالی (جامعه شناس، کنشگر چپ، کپنهاگ)
۱۰۳) محمد حسین یحیایی(اقتصاد دان و روزنامه نگار- سوئد)
۱۰۴) علی یعقوب وند (کنشگر سیاسی، سوئد)
[نام ها ادامه دارند]

د – حامیان «شورای ملی تصمیم»

۱- داریوش اقبالی (خواننده، بازیگر و عضو سازمان عفو بین‌الملل)
۲- ایرج احرابی فرد (پروفسور تربیت بدنی، بهزیستی و تفریحات سالم، مربی شنا و والیبال- امریکا)
۳- ابراهیم احراری (برنامه ساز تلویزیون و رادیو، جامعه اهل سنت)
۴- سیاوش اسد پور(فعال مدنی، دکترای فیزیک)
۵- مینوش اشرفی(فعال حقوق بشر)
۶- جلال ایجادی (استاد جامعه شناسی – پاریس)
۷- آزیتا امینی (نقاش، فعال حقوق زنان)
۸- اکرم اقدامی (فعال حقوق بشر)
۹- محمد ترابی (کنشگر سیاسی)
۱۰- صدیقه تورانی(خانواده دادخوده – مادرفرهاد مجدم)
۱۱- عباس پهلوان (روزنامه نگار، سردبیر مجله فردوسی)
۱۲- عسل پهلوان(روزنامه نگار و برنامه ساز تلویزیون، مدیر مجله فردوسی)
۱۳- فریده پورعبدالله (فعال حقوق بشر)
۱۴- سهیل ثابت راسخ (کنشگر سیاسی)
۱۵- فرشته جهانگیری(خانواده دادخواه – مادر مهرزاد رضایی)
۱۶- محمد حسین زاده (فعال حقوق بشر- روانپزشک)
۱۷- کیوان حقیقی(کنشگر سیاسی)
۱۸- جواد حیدری (کنشگر سیاسی- فیلمساز)
۱۹- حسن خیاطباشی (بازیگر، تحلیلگر سیاسی، برنامه ساز رادیو و تلویزیون)
۲۰- سعید دامور(خانواده دادخواه – برادر وحید دامور)
۲۱- محمد دشتی(کنشگر سیاسی، مربی فوتبال)
۲۲- نسا دماوندی (طراح لباس، گرافیست)
۲۳- مصطفی دهباشی زاده (جانبازِ جنگ)
۲۴- پویان درودی (فعال حقوق بشر)
۲۵- حامد رحیمی (کنشگر سیاسی)
۲۶- کوروش رستمی (کنشگر سیاسی)
۲۷- حسن زرهی (نویسنده و روزنامه‌نگار، کانادا)
۲۸- اردلان سرفراز (شاعر و ترانه‌سرا،آلمان)
۲۹- مهین شمسائی(فعال حقوق زنان)
۳۰- رضا شیرزاد(کنشگر سیاسی)
۳۱- احمد شیروانی(فعال کارگری)
۳۲- فرشته شیرازی(فعال حقوق زنان- روانپزشک)
۳۳- مرتضی صادقی(خوشنویس)
۳۴- فرید صالح (فعال حقوق بشر)
۳۵- بیژن صدری (کنشگر سیاسی)
۳۶- رز عسگری (دکترای مهندسی کنترل کیفیت مواد غذایی)
۳۷- شهپرعسگری (مهندسی کنترل کیفیت مواد غذایی)
۳۸- حسین فرجی (روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی و برنامه‌ساز تلویزیون، آمریکا)
۳۹- رضا فاطمی (فعال کارگری)
۴۰- علی کلبعلی (فعال حقوق بشر)
۴۱- نسترن کیانی(فعال حقوق زنان)
۴۲- کوروش کلهر (کنشگر سیاسی)
۴۳- کوروش گلنام (نویسنده و پژوهشگر)
۴۴- عاطفه گلناری(نقاش، فعال حقوق زنان)
۴۵- رضا مریدی (سیاستمدار و فیزیکدان- نماینده سابق مجلس استانی انتاریو و وزیر کابینه کاتلین وین – کانادا)
۴۶- علیرضا میبُدی (شاعر، برنامه ساز رادیو و تلویزیون، تحلیلگر سیاسی)
۴۷- هوشنگ مینائی(کنشگر سیاسی)
۴۸- حمید مهدی پور (ناشر-انتشارات فروغ -آلمان)
۴۹- کمال ناصری (عکاس و گرافیست)
۵۰- طاهره نمازی (پرستار، فعال حقوق بشر)
۵۱- علی ناجی (فعال کارگری)
۵۲- فریماه نصرتی(کنشگر سیاسی)
۵۳- شیده ورزگر(زندانی سیاسی در جمهوری اسلامی)
۵۴- احمد وثوق (کنشگر سیاسی- استرالیا)
۵۵- رضا هوشمند (کنشگر سیاسی، فعال حقوق بشر)
۵۶- غلام هادوی(فعال حقوق بشر)
۵۷-عطا هودشتیان (استاد دانشگاه در علوم سیاسی، تورنتو- مشاور شورای ملی تصمیم)
۵۸- آذرهوشیار(فعال حقوق زنان- روانشناس)
۵۹- سهیلا همتی(فعال کارگری وحقوق بشر)
۶۰- مریم یعقوبی (زندانی سیاسی در جمهوری اسلامی)
[نام ها ادامه دارند]

پ. ن: تاریخ آغاز رایزنی برای تشکیل «شورای ملی تصمیم»: مردادماه سال ۱۴۰۰

برای دسترسی به اسناد شورا(نخستین مرامنامه شورا منتشرشده درشهریور سال ۱۴۰۰،اسناد پیشنهادی مبانی نظری وسیاسی، سند پیشنهادی تعامل وائتلاف، اساسنامه موقت شورا، شرح وظایف وبرنامه کمیسیون‌های کاری درعرصه های مختلف و…) با ایمیل زیر تماس بگیرید:   shoramti@gmail.com

برگرفته از کانال تلگرامی شورای ملی تصمیم ونیز سایت ایران امروز  

https://www.iran-emrooz.net/index.php/news1/more/100666/