نشست"مجمع جهانی اقتصاد" باحضور۵۰ تن از روسای جمهور

نشست مجمع جهانی اقتصاد با موضوع آسیای‌میانه

نشست"مجمع جهانی اقتصاد" در وين تحت عنوان "اروپا و آسیای‌میانه" با حضور۵۰ تن از روسای جمهور، نخست‌وزيران و مقام‌های ارشد دولتی آسیای‌ میانه و اروپا، کار خودرا درشهر وین آغاز کرد. اروپا درآسیای‌میانه بدنبال چیست؟

آسیای‌ میانه سرشار از منابع زیر زمینی نفت و گاز بوده وبا ایران، افغانستان، چین و روسیه هم مرز است. به دلیل نقش استراتژیک این منطقه وذخایر انرژی آن، اتحادیه اروپا درکنار آمریکا، روسیه، چین خواهان حضوری فعال‌تر درمنطقه است. چند کارشناس در گفتگو با دویچه‌وله، برگزاری مجمع جهانی اقتصاد را در راستای این هدف ارزیابی می‌کنند.

بالغ بر ۵۰۰ کارشناس درمجمع جهانی اقتصاد که تا نهم ژوئن در مركز تاريخی شهر وين در كاخ 'هوفبورگ' برگزار می‌شود، حضور یافته‌اند.

ورنر فایمان، صدراعظم اتریش درمراسم افتتاحیه این نشست تاکید کرد «اروپا و آسیای‌میانه اشتراکات و منافع مشترک فراوانی دارند».

ويكتور اوربان، نخست وزير مجارستان كه رياست دوره‌ای اتحاديه اروپا را نیز بر عهده دارد، به همراه رهبران اوكراين، ارمنستان، گرجستان، تاجيكستان و قرقيزستان در این همایش بین‌المللی شرکت دارند.

نگرانی رهبر تاجیکستان از بیماری دراروپا

اسکندر خواجه‌امیرزاده، روزنامه نگار تاجیک که در اجلاسیه‌ی مجمع جهانی اقتصاد در وین حضور دارد به دویچه‌وله می‌گوید که امامعلی رحمان، رئیس جمهور تاجیکستان که قرار بود در این همایش صحبت کند به دلیل کسالت دراین نشست سخنرانی نکرد.

وی دراین باره به دویچه وله گفت: «طبق اطلاعاتی که ما از دفتر ریاست جمهوری تاجیکستان و اتریش گرفتیم آقای رحمان حالش خوب نبوده و پزشکان همراه به وی پیشنهاد کردند تا بهبود وضعیت خود استراحت کند. بیماری رایج در اروپا نیز موجب نگرانی شده و هیئت تاجیکستان احتیاط کرد و روز چهارشنبه هشتم ژوئن رئیس جمهور تاجیک دراین نشست فعال نبود».

این روزنامه‌نگار تاجیک یادآور شد که آقای رحمان برای ادامه‌ی سفر اروپائی خود پس از اتریش، راهی لوکزامبورگ و مجارستان شده است.

«اهمیت آسیای‌میانه به دلیل هم مرزی با ایران»

میشائل لاوبش رئیس بنیاد بین‌المللی غیردولتی مدافع آزادی و حقوق شهروندی در آسیای ‌میانه بنام Eurasian Transition Group در خصوص افزایش اهمیت آسیای ‌میانه، به هم مرز بودن این منطقه با ایران هم اشاره می‌کند.

وی به دویچه وله می‌گوید: «مسائل منطقه‌ی آسیای‌میانه را بایستی درموقعیت جغرافیایی و استراتژیکی آن و همسایگی این منطقه با ایران و افغانستان دید. مجمع جهانی اقتصاد در این چارچوب پیرامون رویدادهای شمال آفریقا و خاورمیانه نیزبحث کرد.»
آقای لاوبش در ادامه به بحث‌های مجمع جهانی اقتصاد درباره‌ی صدور نفت و گاز آسیای‌ میانه به ایران و اعتراض و مبارزه ایرانی‌ها و مردم کشورهای عربی هم اشاره می‌کند.

آیا اروپا از دیکتاتورهای آسیای‌میانه حمایت می‌کند؟
کارشناسان غربی، از جمله میشائل لاوبش می‌گویند که اروپا در حمایت از دیکتاتورها و رژیم‌های مستبد، بایستی از تجربه‌ی رویدادهای کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه درس بگیرد.

لاوبش در این باره به دویچه وله می‌گوید: «اروپا قصد دارد به کمک نفت و گاز این منطقه از وابستگی به انرژی روسیه نجات یابد. ازسوی دیگر مردم آسیای‌میانه انتظاردارند که اروپائی‌ها دیکتاتورها را حمایت نکنند.»
پیر مورل Pierre Morel ، نماینده ویژه اتحادیه اروپا در امور آسیای‌میانه هم در مجمع جهانی اقتصاد از این انتقاد کرد که در آسیای‌میانه تغییرات سیاسی اتفاق نیافتاده است. لاوبش از سخنان نماینده‌ی ویژه اتحادیه اروپا در آسیای‌میانه هم انتقاد می‌کند که واضح و صریح درخصوص استقرار دمکراسی، بهبود وضعیت حقوق بشر و آزادی سیاسی و مدنی در این منطقه صحبت نکرده است.

آسیای‌میانه، گذار از دیکتاتوری به دمکراسی

کارشناسان غربی عقیده دارند که کشورهای فقیری چون قرقیزستان و تاجیکستان به ویژه، نیاز شدیدی به سرمایه‌گذاری کشورهای غربی دارند.

روزا اوتانبایوا، رئیس جمهور قرقیزستان در سخنرانی خود در مجمع جهانی اقتصاد خاطرنشان کرد که در کشورش سیستم پارلمانی حاکم است و در انتخابات بعدی ریاست جمهوری نیز شرکت نخواهد کرد. برخی از کارشناسان نمونه‌ی قرقیزستان را مدل خوبی برای دیگر کشورهای آسیای‌میانه می‌دانند.

اروپا به کمک آسیای‌میانه بشتابد!

بنظر میشائل لاوبش مجمع جهانی اقتصاد این شانس را برای سرمایه‌گذاران غربی بوجود آورده است تا به این منطقه فقط به لحاظ اهمیت ذخایر نفت و گاز آن نگاه نشود.

این نظر آقای لاوبش را اسکندر خواجه امیزاده، روزنامه نگار تاجیک نیز تایید می‌کند که در نشست مجمع یاد شده حضور داشت. وی می‌گوید: «تاجیکستان و قرقیزستان نیاز شدیدی به کمک اروپا دارند. هر دو کشور ذخایر نفت و گاز ندارند و مجبورند از ذخایر آبی خود استفاده کنند. هر دو کشور در جستجوی سرمایه‌گذاران اروپایی هستند. تاجیکستان برای ساختن نیروگاه‌های آبی خود و قرقیزستان نیز برای احیای اقتصادش نیاز شدیدی به سرمایه‌گذاری اروپا دارد».

تلاش رهبران آسیای‌میانه برای جلب سرمایه های غربی

آیا رهبران تاجیکستان و قرقیزستان در سفر به چند کشور اروپایی، موفقبه جلب سرمایه‌گذاران شده‌اند؟ اسکندر خواجه امیرزاده در پاسخ این سوال می‌گوید: «کسی انتظار ندارد با یک سفر رحمان و یا اوتانبایوا ۲۰ یا ۳۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری شود. از سویی سرمایه‌گذاری دولتی اروپا بیشتر اهداف سیاسی دارد. کشورهای اروپائی تلاش می‌کنند زمینه‌ی قانونی برای سرمایه گذاری خصوصی در آسیای‌میانه فراهم آید. از این رو چندین سند در اتریش، لوکزامبورگ پیرامون سرمایه گذاری خصوصی بین این کشورها و تاجیکستان به امضا رسید».

رشد اقتصادی آسیای‌میانه به نفع اروپاست!

اسکندر خواجه امیرزاده، روزنامه نگار تاجیک در ادامه خاطرنشان می‌کند که رشد اقتصادی اروپا به دلیل بحران مالی دنیا ضعیف شده است. درحالیکه در کشورهای آسیای‌میانه رشد اقتصادی سالانه ۸ تا ۱۰ درصد است.

بنظر وی مشکل موجود در این منطقه و حتی روسیه، این است که این کشورها به لحاظ فناوری در قبال ذخایر مواد سوختی و معادن، عقب‌ افتاده‌اند. اروپا به لحاط فنی می‌تواند کمک کند و این به نفع اروپا و آسیای مرکزی خواهد بود.

میشائل لاوبش و اسکندر خواجه‌امیرزاده در گفتگو با دویچه وله تصریح می‌کنند که آسیای‌میانه اکنون در اولویت‌ سیاست خارجی کشورهای اروپائی قرار دارد. به گفته‌ی آنها کشورهای آسیای‌میانه نیز برای جلب سرمایه‌گذاری بیشتر مجبورند ساختارهای سیاسی و اقتصادی خود را اصلاح کنند.% طاهر شیرمحمدی ، تحریریه: مهیندخت مصباح

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15144269,00.html

دو اعلامیه

حاکمیت ملتها، مترادف پایان حاکمیت دولتهای خود کامه است

کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال، دموکراسی را از یکسوبا اصل تفکیک قوا: (مقننه، قضائیه و مجریه، همراه با استقلال رسانه های گروهی : تلوزیون، رادیو ومطبوعات و...( واز سوی دیگر با حقوق بشر و آزادی و برابری) درمعنی رفع تبعیضِ: جنسی، زبانی ، دینی، و نژادی) وبالاخره با اصل جدائی دین و ایدئولوژی از نهاد دولت مترادف می داند.
دموکراسی دررابطه اصل برابری با حاکمیت ملی درکشورهای بزرگ وچند فرهنگی درارتباط قرارمیگیرد . زیرا دمکراسی ضمن تضمین حقوق فردی شهروندان خود هرگز تامین کنند حقوق اساسی درعرصه های مختلف جمعی نیست. دمکراسی برای تامین حقوق برابر برای بخشهای مختلف (کارگران، زنان، ملیتها وصاحبات مذاهب مختلف و...) جامعه، بایستی از قوانین و حقوق ویژه ای که در حقوق بین الملل مستتر است،( حقوق کودک، اعلامیه جهانی حقوق زبانی، حقوق بشر و کنوانسیون های الحاقی آن. اعلامیه جهانی علیه خشونت و شکنجه و...) بهره برداری کند تا بتواند حقوق برابر در جامعه را در کنار آزادی و لائیسیته تامین کند.

کشورهای عرب از تونس و مصر تا یمن و بحرین و سوریه و... درمقابل دیکتاتوریهای فاسد یعنی حاکمیتِ دولتهایِ ناقضِ حاکمیت ملی شان قیام کردند.
این رستاخیز بزرگ را همۀ انسانهای طرفدارد موکراسی وحقوق بشر، درهمۀ دنیا گرامی داشته و میدارند، اما ضد دیکتاتوربودن که یک امر طبیعی و انسانی است! وبا دموکرات بودن که علاوه برآزادیخواه و برابری طلب بودنِ افراد، نیازمند وجود نهادهای دموکراتیک (احزاب و سندیکا ها) و (اِن.جی.اُ) ها و... هم می باشد، دو امرکاملا جداگانه است، یعنی اینکه این نهضت ها به دموکراسی منجر شود بستگی به عوامل متعدد دارد که بعضی از آنها فعلا موجود نیست. اما براندازی دیکتاتورها، خود امر مبارکی است و محکمۀ حسنی مبارکها و استرداد غارت آنها محاسن مبارکی دارد "که مپرس"، ازجمله درسی برای آیندگان وجوجه دیکتاتورهای آینده خواهد بود.

حمایت یک بام و دوهوای بخشی ازدولتهای کشورهای گروه هفت از مردم لیبی و مصرو رها کردن مردم سوریه و یمن و بحرین و... جهت کشتاروسرکوبشان، به دستورِرئیس جمهوری های مادام العمرو گاه موروثی یا شیخ اخیراً شاه شدۀ شان، هرناظر دوستدارحقیقت رابیاد جملۀ طلائی حکیم چنینی " کنفسیوس" در عالم سیاست می اندازد: " به حرفهایشان گوش فرادهید و ازاعمالشان قضاوتشان کنید".
چون تاکنون در کوله پشتی سربازان مهاجم خارجی، دموکراسی حمل نشده است همانند عراق و افغانستان در لیبی نیزکه فاقد نهادهای دموکراتیک و افراد دموکراتی است که در رأس و رهبری نهضت مخالف دولت باشند، بنظر میرسد درنهایت دموکراسی نوع عراقی نصیب لیبی خواهد شد.
سوریه همانند یمن، بسبب نداشتن منابع و موقعیت استراتژیک، اهمیتی برای دولتمردان غرب ندارد. بنظرمیرسد درقضاوت از اعمالشان، جز اعتراض لفظی کاری به کشتار مردم سوریه و یمن ندارند.
اما در کشورهای غربی نیز مثل همۀ دنیا،انسانهای آزاده وآزادیخواه و نهادهای دولتی و نهادهای مدافع حقوق بشرودموکراسی و "ان.جی .اُ" ها وجود داشته ودارند.

بایستی همدوش با افراد دموکرات و نهاد های دموکراتیک اینکشورها و بخصوص با یاری کردن به "سوری" های مقیم غرب، که کشورشان بیاری مأموان سرکوب و کشتارجمهوری اسلامی ایران، رکورد داربیشترین کشتاراز رژیم بشار الاسد بوده است، درافشای این سیاست یک بام و دوهوای دولتها و تقویت دموکراسی واقعی و رعایت حقوق بشراز هیچ کوششی فروگذاری نکنیم.
دموکراسی ها نیز همچون دیکتاتوری ها بهم تکیه می کنند.
کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال ------------------------------

2 - اعلامیه ی کنگره ی ملیتهای ایران فدرال درحمایت از مردم سوریه

سوریه همانند یمن، بسبب نداشتن منابع و موقعیت استراتژیک، اهمیتی برای دولتمردان غرب ندارد. بنظرمیرسد درقضاوت از اعمالشان، جز اعتراض لفظی کاری به کشتار مردم سوریه و یمن تا کنون نکرده اند. اما درکشورهای غربی نیز مثل همۀ دنیا، انسانهای آزاده و آزادیخواه و نهادهای دولتی و نهادهای مدافع حقوق بشرودموکراسی و “ان.جی .اُ” ها وجود داشته ودارند. بایستی همدوش با افراد دموکرات ونهادهای دموکراتیک اینکشورها وبخصوص با یاری کردن به “سوری” های مقیم غرب، که کشورشان بیاری مأموان سرکوب و کشتارجمهوری اسلامی ایران، رکورد دار بیشترین کشتار از رژیم بشارالاسد بوده است، درافشای این سیاست یک بام و دوهوای دولت ها وتقویت دموکراسی واقعی و رعایت حقوق بشراز هیچ کوششی فروگذاری نکنیم. دموکراسی ها نیز همچون دیکتاتوری ها بهم تکیه می کنند.

کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال ، 04-06-2011

با خروج علی عبدالله صالح، موج شادی یمن را فرا گرفت

بي بي سی، - 05 ژوئن 2011 - 15 خرداد 1390 ، هزاران نفر درشادی خروج علی عبدالله صالح، رئیس جمهور یمن از کشور، به خیابان‌های صنعا ریخته‌اند

به دنبال انتشار خبرهای مربوط به خروج آقای صالح از یمن، هزاران نفر با حضور درخیابان‌های شهر صنعا، پایتخت این کشور، به شادی و پایکوبی پرداختند.

گروهی از جوانان یمنی برای شادی، درمیدان "دانشگاه" صنعا جمع شدند. یکی از تجمع‌کنندگان گفت که آنها بسیار خوشحال هستند، چون رژیم این کشور توسط چیزی که او "انقلابی صلح‌آمیز" خواند، سرنگون شده است.

براساس اعلام رسمی مقامات عربستان سعودی، علی عبدالله صالح، رئیس جمهور یمن، برای درمان پزشکی، وارد ریاض، پایتخت این کشور شده است.

آقای صالح دربیمارستانی نظامی تحت درمان قرار گرفته است.

ازروز شنبه، ۴ ژوئن (۱۴ خرداد)، خبرهای متناقضی درباره خروج علی عبدالله صالح از یمن منتشر می‌شد.

او درجریان حمله‌ای که روز جمعه، ۳ ژوئن، به مسجد مجتمع ریاست جمهوری یمن انجام شد، دچار سوختگی و جراحت شد و بر اساس گزارش‌ها، جراحت‌هایش بسیار جدی‌تر از حدی است که قبلا اعلام شده بود.

منابع خبری در یمن به بی‌بی‌سی گفته‌اند که یک ترکش به زیر قلب آقای صالح اصابت کرده وناحیه سینه و صورت او دچار سوختگی درجه دو شده است.

علی عبدالله صالح اواخر وقت دیشب با یک آمبولانس هوایی متعلق به عربستان سعودی، وارد ریاض شد. چند نفر دیگر ازمقامات رسمی یمن هم که درحمله روز جمعه زخمی شده‌اند، او را در این سفر همراهی می‌کنند.

یک منبع خبری دیپلماتیک به بی‌بی‌سی عربی گفته است که پزشکان آقای صالح بعداز آن که با یک گروه از پزشکان آلمانی مشورت کردند، تصمیم گرفتند او را به ریاض منتقل کنند.

براساس گزارش‌ها، آقای صالح در فرودگاهی نظامی درعربستان سعودی با پای خود از هواپیما پیاده شد ولی آثار جراحت درسر، گردن وصورت او دیده می‌شد.

خبرگزاری فرانسه به نقل از یک مقام رسمی عربستان سعودی هم گزارش داد که هواپیمای دیگری که حامل اعضای خانواده علی عبدالله صالح بود، وارد ریاض شده است.

لینا سنجاب، خبرنگار بی‌بی‌سی در یمن می‌گوید که اقدام آقای صالح در ترک یمن، او را درجایگاهی به مراتب ضعیف‌تر از قبل قرار می‌دهد و هنوز این پرسش مطرح است که آیا رئیس جمهور یمن که بارها وعده داده بود از قدرت کناره‌گیری خواهد کرد، دوباره به این کشور برمی‌گردد یا نه؟

تغییر وضعیت در یمن: علی عبدالله صالح وچندین مقام ارشد دولتی یمن بعد از ظهر روز جمعه، درحال نماز درمسجدی در داخل مجتمع ریاست جمهوری یمن در جنوب صنعا، پایتخت این کشور بودند که حمله به این مجتمع رخ داد.دراین حمله ۷ نفر هم کشته شدند.

درابتدا تصور می‌شد که این مسجد با راکت مورد حمله قرار گرفته است، ولی الان این احتمال هم داده می‌شود که شاید کسی درمحل، بمبگذاری کرده باشد.

چندین ماه است که معترضان دریمن که خواهان اصلاحات سیاسی هستند، دست به تظاهرات زده‌اند ودرگیری‌ها بین مخالفان دولت ونیروهای نظامی دولتی، آشفتگی بیشتر دراین کشور را به دنبال داشته است.

تفنگداران حاشد از روز ۲۳ ماه مه که نیروهای امنیتی یمن، اقامتگاه شیخ صادق الاحمر، رهبر این قبیله را محاصره کردند، با ارتش درگیر شده‌اند که کشته شدن بیش از ۱۶۰ نفر را به دنبال داشته است.

گفته می‌شود که خانواده احمر با حمایت مالی ازمخالفان دولت یمن، به ادامه اعتراض‌ها دراین کشور کمک می‌کنند.

آقای صالح هم شبه‌نظامیان حاشد را مسئول حمله روز جمعه معرفی کرده است، ولی رهبر این قبیله، دست داشتن دراین حمله را رد کرده است.

این نگرانی وجود دارد که ادامه درگیری‌ها می‌تواند منجر به جنگ داخلی در یمن شود.

از زمان آغاز تظاهرات اعتراضی دریمن از ماه ژانویه امسال، دست‌کم ۳۵۰ نفر کشته شده‌اند.

بر اساس گزارش‌ها، به دنبال اعلام آتش‌بس درصنعا، پایتخت یمن، آرامشی نسبی دراین شهر برقرار شده بود، ولی با انتشار خبرهای مربوط به خروج رئیس جمهور ازکشور، خبرنگاران از شنیده شدن صدای تیراندازی وانفجار درشهر گزارش داده‌اند.

تحلیلگران معتقدند که خروج آقای صالح ازیمن می‌تواند زمینه‌ساز جنگ جدیدی بر سر قدرت در این کشور باشد؛ طبق قانون اساسی یمن، عبد ربه منصورهادی، معاون رئیس جمهوری، به عنوان کفیل او، باید به جز امور دولتی، فرماندهی نیروهای ارتش و بخش‌های امنیتی این کشور به عهده بگیرد، ولی احمد، پسر آقای صالح، فرماندهی نظامی و دیگر بستگان او کنترل بخش‌های نظامی و اطلاعاتی یمن را در اختیار دارند.%

اطلاعیه - بیلدیریش

دعوت به سخنرانی وگفتگو دراتاق پالتاکی کنگره ی ملیتهای ایران فدرال

موضوع : تأثیرمتقابل جنبشهای دموکراسی خواهی درکشورهای عربی خاورمیانه وایران بریکدیگر

- این گفتگو، درصورت تمایل شرکت کنندگان می تواند به حالت بحث آزاد هم درآید. وازعلاقمندان به شرکت وهمکاری، دراشکال طرح سوال، اظهارنظر، شعرخوانی وپخش آهنگ وآواز متناسب با این مناسبت استقبال شده، وقت کافی داده خواهد شد.

سخنران : آقای یاسین اهوازی ودیگر علاقمندان ،

زمان: شنبه 4 ژوئن 2011 برابر با 14 خرداد 1390، ازساعت 20 به وقت اروپای مرکزی، برابر با ساعت 14 بوقت تورنتو شروع می شود،

Adres: Paltalk Messenger, Chat Rooms: View All - Middle East / Iran: IRAN Kongreh Melyathay Iran e Federal,

Admin group Komiteye Paltalk

2011-06-02

پرسش وپاسخ درباره ی گزارشگر ویژه ی حقوق بشر

شورای حقوق بشر چیست وچرا ازسال ۸۲ گزارشگری برای ایران تعیین نشده؟

شورای حقوق بشر نهاد حقوق بشری سازمان ملل است ومرکب از ۴۷ عضو که از سوی مجمع عمومی سازمان ملل انتخاب می‌شوند.
با توجه به ماده ۲ منشور ملل متحد مبنی بر برابری حقوقی همه کشورهای عضو سازمان ملل (به استثنای شورای امنیت) هرکشوری حق دارد داوطلب عضویت درشورای حقوق بشر باشد. ولی پذیرش اعضای شورا منوط به اکثریت مطلق آرای نمایندگان کشورها درمجمع عمومی است (نصف به اضافه یک).
ازسوی دیگر برای آن که شورا نماینده واقعی همه کشورها باشد، عضویت درشورا مبتنی بر سهمیه‌بندی قاره‌ای است: آسیا وآفریقا واروپا هریک ۱۳ عضو (اروپای غربی ۷ واروپای شرقی ۶ عضو) وقاره آمریکا ۸ عضو.
این شورا در سال ۲۰۰۶ جانشین کمیسیون حقوق بشر شد که اعضای آن توسط شورای اقتصادی- اجتماعی سازمان ملل انتخاب می‌شدند.
تصویب قطعنامه درباره وضعیت حقوق بشر درکشورها وازجمله تعیین گزارشگر ویژه چه درگذشته درکمیسیون حقوق بشر وچه اکنون درشورای حقوق بشر، منوط به تسلیم طرح قطعنامه از سوی یک یا چند کشور به شوراست.
درسال ۱۳۸۲ طرح قطعنامه درباره وضعیت حقوق بشر درایران وتمدید مأموریت گزارشگر ویژه (موریس کاپیترن) به علت عدم کفایت آرا به تصویب کمیسیون حقوق بشر نرسید واین گفته که «قطعنامه‌ای تصویب شد که طبق آن دیگر لزومی به وجود یک گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر درایران نبود» نه واقعیت دارد ونه با آیین رسیدگی نهاد حقوق بشری سازمان ملل مطابقت می‌کند.

آیا تنها یک نفر به عنوان گزارشگر حقوق بشر برای ایران انتخاب می‌شود یا اینکه بیش از یک نفر وبه صورت تیم انتخاب می‌شوند و وارد ایران می‌شود؟ ضمن اینکه نحوه دسترسی مردم ایران به گزارشگر ویژه چگونه است وامنیت کسانی که با گزارشگر ویژه تماس می‌گیرند، چگونه تأمین می‌شود؟

گزارشگر یک نفر است ومی‌تواند با چند همراه (منشی، مترجم ....) عازم ایران شود مشروط براینکه دولت ایران به همراه یا همراهان او هم ویزای ورود بدهد.
گزارشگر پس از ورود به ایران تماس‌های خودرا با مسئولان دولتی آغاز می‌کند و می‌تواند درهتل محل اقامت خود و یا در محل دیگری و از جمله دفتر سازمان ملل درتهران کسانی را که مایل به ملاقات و گفت‌وگو با او هستند بپذیرد.
ما در گذشته از طریق رسانه‌های خبری وهمکارانمان درایران، مردم را درجریان مأموریت گزارشگران سازمان ملل (اعم از گزارشگر ویژه یا گزارشگران موضوعی) می‌گذاشتیم واین بار هم به همان صورت عمل خواهیم کرد.
اگر به شاکیان وستمدیدگان اجازه داده نشود که با گزارشگر ویژه تماس بگیرند ویا اینکه نگذارند که وی از زندان‌های ایران بازدید کند وبا زندانیان به مصاحبه بپردازد وبه طور کلی موجبات انجام یک تحقیقات کامل وهمه‌جانبه را فراهم نیاورند، گزارشگر نخواهد توانست که مأموریت خودرا انجام دهد ومثل این است که به او ویزای ورود به ایران را ندهند.
با گسترش امکانات اینترنت دسترسی مردم و گزارشگر حقوق بشر به یکدیگر بسیار راحت‌تر از گذشته است. شاید لازم نباشد گزارشگر جهت دریافت اجازه سفر به ایران مجبور به معامله با حاکمان نظام جمهوری اسلامی شود.

گزارشگر نمی‌تواند به گزارش‌های کتبی یا تماس ازطریق اینترنت اکتفا کند وبایستی وضعیت حقوق بشر را درمحل مورد بررسی قرار دهد.
هنوز گزارشگر ازسوی شورای حقوق بشر انتخاب نشده است. همه کشورها می‌توانند تا روز ۱۸ آوریل (۲۹ فرور دین) کاندیدای خود را اعلام کنند. هفدهمین اجلاس شورای حقوق بشر در ۳۰ می آغاز به کار می‌کند و تا ۱۷ ژوئن ادامه دارد و در آن فاصله گزارشگر انتخاب خواهد شد.
گزارشگر ویژه نمی‌تواند ملیت کشوری را داشته باشد که بایستی درباره وضعیت حقوق بشر در آن کشور تحقیق کند.
نماینده مزبور آیا فقط به حقوق زندانیان و اعدام‌شدگان رسیدگی می‌کند یا به هر طریقی که حقوق زن و مرد و گروه‌های احتماعی و گروه‌های شغلی و صنفی را هم بررسی خواهد کرد؟

گزارشگر ویژه بایستی درباره تمام موارد نقض حقوق بشر اعم از حقوق مدنی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی وازجمله وضعیت اقلیت‌های قومی ومذهبی تحقیق کند و بازدید وحوزه بررسی وی نمی‌تواند محدود به تهران باشد.

پرسش دیگر از سوی خوانندگان رادیو فردا این است که «نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران و به خصوص در کردستان هر روز وخیم‌تر می‌شود. درمناطق کردنشین شدت آن بیشتر هستش و به خصوص شاهد کشتار روزانه شهروندان مرزنشین به بهانه مبارزه با کالای قاچاق هستیم. برای تهیه گزارش به خصوص در کردستان با این جو امنیتی شدید و فشاری که بر فعالان مدنی وجود دارد، چه راهکاری برای رساندن گزارش‌های این مناطق خاشیه کشور به چنین گزاشگری وجود دارد.»؟

وضعیت حقوق بشر در بلوچستان، کردستان و مناطق دورافتاده به مراتب از تهران بدتر است. اگر به وی اجازه سفر ندهند، قرینه‌ای بر صحت این گفتار است. هر چند که می‌توان گزارش های مستند درباره وضعیت این مناطق را در تهران هم به وی تسلیم کرد.

خواننده‌ای سؤال کرده که «آفای دكتر لاهیجی قبل از هر چیز مشخص كنید كه مبارزه با سركوب قومیت‌ها از وظایف فدراسیون بین‌المللی جوامع حقوق بشر هست یا نه؟ اگر هست پس چرا تا به حال هیچ اقدامی راجع به این تهجم و تضییع حق قومیت‌ها در ایران نمی‌كنید كه به چشم قومیت‌های ایران بیاید؟» و خواننده دیگری پرسیده است: «من بلوچ چقدر در این سرزمین حق دارم؟»

دفاع از اقلیت‌های قومی وظيفه جامعه دفاع از حقوق بشر و فدراسيون بين‌المللی جامعه‌های حقوق بشر است. به آخرين گزارش ما زير عنوان «رويه پنهان ايران، تبعيض ضد اقلیت‌های قومی و دينی در ايران» به زبان‌های فارسی و انگليسی در سايت ما به آدرس (www.fidh.org) نگاه کنید.

«آیا به نظر شما تعیین گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل در حالی که این شورا خود تحت نفوذ اتحادیه اروپا و آمریکا است و این گروه از دولت‌ها شریک دزد و رفیق قافله هستند و علائم و نشانه های زیادی وجود دارد که دسته جمعی این کشور ها با حکومت اسلامی روابط پشت پرده دارند، از هیچگونه اعتباری بر خوردار است؟» پرسش دیگر اینکه: «چطور می‌شود که ایران طی این سال‌ها مرتب ناقض حقوق بشر بوده ولی احتیاج به گزارشگر ویژه نداشته؟ اگر نه پس چرا این وقفه در انتخاب گزارشگر ویژه به وجود آمده؟ سؤال دیگرم اینکه آیا خانم پیلای در این مدت که کمیسر عالی حقوق بشر بوده‌اند به غیر از ملاقات‌های نمایشی کار خاصی در رابطه با انتخاب گزارشگر ویژه داشته‌اند یا خیر؟»

می‌دانید که به این قطعنامه ۲۲ کشور رأی موافق دادند. اکثریت این کشورها ازامریکای لاتین، آفریقا وآسیا بودند ونه از «اتحادیه اروپا».
انزوای روزافزون جمهوری اسلامی، وخامت وضعیت حقوق بشر درایران طی دو سال گذشته، تلاش‌ها و کوشش‌های سازمان‌های مدافع حقوق بشر عوامل اصلی تغییر موازنه قوا در مجمع عمومی سازمان ملل و شورای حقوق بشر بود.
خانم پیلای و کمیساریای حقوق بشر سازمان ملل هیچ نقشی درتصویب این قطعنامه نداشتند.

«آیا این بازرس آزادی عمل خواهد داشت؟ آیا موارد مشابهی نیز وجود داشته که بازرسان توانسته باشند آثار مثبتی ایجاد نمایند؟ مردم و نهادهای داخلی چگونه می‌توانند کمک کنند تا یک گزارش دقیق و واقعی تهیه شود؟ و پرسش دیگر اینکه: «لطفاً بفرمایید که چه زمانی می‌شود سران یک کشور را به جرم جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی به دادگاه‌های بین‌المللی کشاند؟ مثل اتفاقی که در یوگسلاوی سابق افتاد. آیا مدارک علیه سران حکومت جمهوری اسلامی، هنوز در حدی نیست که بشود آنها رو به چنین محاکماتی کشاند؟»

گزارشگر ویژه اعم از اینکه جمهوری اسلامی به وی ویزا بدهد یا ندهد و فارغ از اینکه موجبات انجام مأموریت وی را فراهم بیاورند یا نه، ناگزیر است که گزارش خود را به مجمع عمومی سازمان ملل در پائیز آینده بدهد.
اینکه مجمع عمومی چه تصمیمی اتخاذ خواهد کرد و آیا پرونده نقض مستمر و فاحش حقوق بشر در ایران به شورای امنیت خواهد رفت یا نه و یا اینکه شورای امنیت با تشکیل یک دادگاه جزایی بین‌المللی فوق‌العاده نظیر «یوگسلاوی» برای رسیدگی به جنایات «سران حکومت جمهوری اسلامی» موافقت خواهد کرد و یا نه و ده‌ها پرسش از این گونه را می‌توان طرح کرد.

«به نظر شما که حقوقدان هستید آیا زمان آن نرسیده که با تصویب قانونی در سازمان ملل و تشکیل ارتش بین‌المللی جلوی وحشیگری‌های حاکمان سرکوبگر گرفته شود؟» یا پرسش دیگر: «آیا سازمان ملل یا ایالات متحده یا اتحادیه اروپا قادرند از رفت و آمد ظالمانی چون احمدی‌نژاد و بقیه کسانی که دستشون به خون مردم ایران آغشته است جلوگیری کنند؟ اگر این کار را انجام دهند تبعاتش یا پاسخ احتمالی‌اش از سوی جمهوری اسلامی چه خواهد بود؟ اگر چنین کاری اساساً امکان‌پذیر است چرا انجام نمی‌شود و فقط به توقیف حساب‌های بانکی هفت یا هشت نفر از سران سپاه یا بسیج در سوئیس با امریکا بسنده کرده‌اند؟»

متأسفانه در حال حاضر من پاسخی برای این سؤال‌ها ندارم. اما ساده‌انگاری است که فکر کنیم که می‌توان با تصویب قانونی در سازمان ملل و تشکیل ارتش بین‌المللی جلوی وحشی‌گری‌های حاکمان سرکوبگر گرفته شود.
استقرار دموکراسی و حقوق بشر در یک کشور ثمره مبارزه و تلاش‌های پیگیر مردم آن کشور است.
مردم تونس و مصر پیروزی را به آسانی به دست نیاوردند. گستردگی و تداوم مبارزه آنها به سقوط بن‌علی و حسنی مبارک انجامید. سازمان ملل یا ابر قدرت‌ها نقش چندانی در انقلاب آنان نداشتند. %

http://www.radiofarda.com/content/f5_lahidji_reply_to_radio_farda_website_questions/9502554.html