بی بی سی، به روز شده: 20:31 گرينويچ - پنج شنبه 17 آوريل 2014 - 28
فروردین 1393
گابریل گارسیا مارکز، نویسنده برجسته
کلمبیایی و برنده جایزه نوبل ادبیات روز پنجشنبه ۱۷ آوریل (۲۸ فروردین) درمکزیکو سیتی ودرسن ۸۷ سالگی درگذشت.
آقای مارکز برنده جایزه نوبل ادبیات درسال ۱۹۸۲ را بیش ازسایرآثارش به خاطر رمان صدسال
تنهایی چاپ ۱۹۶۷ می شناسند که یکی از پر فروش ترین کتابهای
جهان است.
موفقیت گسترده وتاثیر گذاری ادبی این اثر
مارکز زمانی به حدی رسیده بود که روزنامه نیویورک تایمز درتوصیف آن نوشت: "اززمان
انتشار کتاب پیدایش (سفر پیدایش) تا به
امروز این اولین اثر ادبی است که تمامی بشریت باید آن را بخواند."
هرچند آنتونی پاول، داستان نویس بریتانیایی،
آن را "بدترین نوع لفاظی های خودپسندانه یک عامه نویس" توصیف کرده ولی
کتاب صد سال تنهایی وسایر آثار مارکز، که پیشرو یک سبک جدید ازداستان نویسی
رئالیستی نو بود، در سراسر جهان با استقبال وسیعی از سوی کتابخوانها روبرو شدند.
او درسال ۱۹۲۷ با نام کامل گابریل خوزه گارسیا مارکز متولد
شد و پدربزرگ و مادربزرگش او را در شهر فقیر آراکاتاکا در شمال کلمبیا بزرگ کردند.
اوبعدها دراولین کتاب خاطراتش باعنوان زنده ام که روایت کنم نوشت که دوران کودکی
سرچشمه الهام تمام داستانهای وی بوده است.
اوتحت تاثیر پدربزرگش که شخصیتی آزادیخواه
بود ودرهردوجنگ داخلی کلمبیا شرکت کرده بود آگاهی سیاسی پیدا کرد.
فولکلور خانوادگی:مارکز از مادربزرگش داستانهای مردمی و سحر و
جادو را آموخت. او برای مارکز خردسال با زبانی بسیار خشک و جدی قصه هایی در مورد اجداد
مرده خانواده، ارواح و اجنه تعریف می کرد. مارکز بعدها برای نوشتن مهمترین کتاب
خود از همین داستانها الهام گرفت.
گارسیا مارکز که به شدت تحت تاثیر ویلیام
فالکنر، نویسنده آمریکایی، بود، اولین کتاب خود را در ۲۳ سالگی منتشر کرد که از سوی منتقدان با واکنش
مثبتی روبرو شد.
ایده اولیه برای نوشتن اولین فصل کتاب صد سال
تنهایی در سال ۱۹۶۵ وقتی که مشغول رانندگی به سمت آکاپولکو در
مکزیک بود به ذهنش رسید. او در همان لحظه اتومبیل خود را سر و ته کرد و به خانه
برگشت، خود را در اتاقش حبس کرد و مشغول نوشتن شد. تنها مونس او در آن ماه ها شش
بسته سیگار در روز بود.
یک سال و نیم بعد خانواده اش ۱۲ هزار دلار قرض بالا آورده بود اما خوشبختانه
او کتاب هزار و سیصد صفحه ای خود را تکمیل کرده بود و می توانست آن را به چاپ
بسپارد.
تمام نسخه های چاپ اول صد سال تنهایی به زبان
اسپانیایی در همان هفته اول کاملا به فروش رفت. در ۳۰ سالی که از اولین چاپ این کتاب گذشت بیش از ۳۰ میلیون نسخه از آن در سراسر جهان به فروش
رفته و به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده است.
جنجال طلبی:از آثار مارکز به خاطر نثر غنی آن در منتقل
کردن تخیلات سرشار نویسنده به خواننده ستایش شده است. اما برخی از منتقدان، آثار او
را اغراقی آگاهانه و توسل به افسانه و مارواء طبیعت برای گریز از ناآرامی و خشونت
های جاری در کلمبیای آن دوران می دانند.
ناآرامی و خشونت های سیاسی، خانواده به عنوان
یک عنصر وحدت بخش، ترکیب آن با شور مذهبی و باور به مارواء طبیعت روی هم رفته سبک
ادبی شاخص مارکز را به هم بافته اند. آثار وی نظیر پدرسالار و یا ژنرال در هزار توی
خود به خوبی تقویت انگیزه های سیاسی او درواکنش به تشدید خشونت در کشورش کلمبیا را
نشان میدهند.
او پس از نوشتن مقاله ای در مخالفت با دولت
کلمبیا به اروپا تبعید شد. وقتی که کتاب غیر داستانی سفر مخفیانه میگل لیتین به
شیلی را در سال ۱۹۸۶ نوشت، حکومت دیکتاتوری ژنرال پینوشه ۱۵ هزار نسخه از آن را در آتش سوزاند.
آثار ترجمه شده گارسیا مارکز به فارسی
آثار داستانی: ساعت شوم چاپ ۱۹۶۳ ، صدسال تنهایی
چاپ ۱۹۶۷ ، پاییز پدرسالار چاپ ۱۹۷۵، گزارش
یک مرگ ۱۹۸۱ ، عشق سالهای وبا چاپ ۱۹۸۵ ، ژنرال در هزار
توی خود چاپ ۱۹۸۹
خاطرات روسپیان غمگین من چاپ ۲۰۰۴
آثارغیرداستانی: زیباترین غریق جهان چاپ ۱۹۷۰ ، بوی خوش گواوا چاپ ۱۹۸۰ ، سفر پنهانی میگل لیتین به شیلی
گزارش یک آدم ربایی چاپ ۱۹۹۶ ، زنده ام که روایت کنم چاپ ۲۰۰۲ ، یادداشت های روزهای تنهایی چاپ ۲۰۰۰
او به نوشتن آثاری که گرایش به جناح چپ سیاست
در آن مشهود بود ادامه داد. او با فرانسوا میتران رییس جمهور سوسیالیست فرانسه در
دهه ۱۹۸۰ دوستی نزدیکی داشت و مدتها نیز از دوستان
نزدیک و حتی نماینده فیدل کاسترو، رهبر سابق کوبا، بود.
گابریل گارسیا مارکز در سال ۱۹۸۲ جایزه ادبی نوبل را دریافت کرد و بنیاد نوبل
در بیانه خود او را "شعبده باز کلام و بصیرت" توصیف کرد.
سالهای پایانی: با
وجود سرو صدایی که به خاطر فعالیت های سیاسی او به پا شده بود، با انتشار کتاب عشق
سالهای وبا درسال ۱۹۸۵ موقعیت وی به عنوان یک نویسنده بزرگ بیشتر
تثبیت شد. این کتاب نیز به یکی از آثار ادبی بسیار پرفروش در دنیا بدل شد و داستان
آن عشق وسواس گونه و قوی یک مرد به زنی است که بالاخره پس از گذشت ۴۰ سال به سرانجام می رسد.
گارسیا مارکز از نامزد خود، مرسدس بارچا، در
سیزده سالگی تقاضای ازدواج کرد. مرسدس تقاضای وی را به سرعت پذیرفت. آنها در سال ۱۹۵۸ ازدواج کردند و بیش از نیم قرن با یکدیگر
زندگی کردند. بخش اعظم این سالها را در مکزیک گذراندند؛ هر چند در اواسط دهه ۱۹۶۰ تا دهه ۱۹۷۰ مدتی هم در کشورهای اروپایی ساکن بودند.
گارسیا مارکز به دلیل دفاع از حکومت فیدل
کاسترو که از نگاه گروه کثیری از روشنفکران و نویسندگان به مرور به یک رژیم خودکامه
بدل شده بود، وارد بحث های تندی شد که یکی از نمونه های برجسته آن مجادله اش با
سوزان سونتاگ، نویسنده معروف آمریکایی، بود.
به خاطر دفاعش از حکومت کوبا او مدتی حق ورود
به آمریکا را نداشت. دولت آمریکا بعدها در این تصمیم خود تجدید نظر کرد و مارکز
بارها برای معالجه سرطان غدد لنفاوی به کالیفرنیا سفر کرد.
به مرور خلاقیت و توان نویسندگی او رو به
کاهش گذاشت. او برای نوشتن کتاب خاطرات روسپیان غمگین من، چاپ ۲۰۰۴ حدود ده سال وقت صرف کرد.
در ژانویه ۲۰۰۶ اعلام کرد که دیگر تمایل به نوشتن را از دست
داده است.
میراث او مجموعه بزرگی از کتابهای داستانی و غیرداستانی
است که با پیوند دادن افسانه و تاریخ در آن هر چیز ممکن و باورکردنی می نماید.
تمام داستانهای وی به نثری نوشته شده اند که
از نظر رنگارنگی و جاذبه غریبشان فقط می توان آنها را با کارناوالهای آمریکای جنوبی
مقایسه کرد.%
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر