این مقاله سه عنوان دارد : 1-«بی‌تفاوتی» مردم ایران نسبت به جنگ جاری، 2- پایان جمهوری اسلامی، راهی برای حل مسئله فلسطین؟، 3- جمعبندی ، مصطفی خلجی، فردا ۱۸/آبان/۱۴۰۲-9نوامبر2023 : یک ماه پس ازحملهٔ ناگهانی ومرگبار نیروهای شبه‌نظامی حماس علیه اسرائیل که بار دیگر جنگی را میان اسرائیل و حماس درغزه به راه انداخت، این مسئله بیش از هر زمان دیگری درایران مطرح شده که چرا ایرانیان آن‌طورکه مورد انتظار حکومت است، از فلسطینیان حمایت نمی‌کنند.
درهفته‌های اخیر، هزاران نفر درکشورهای غربی با برگزاری
تظاهرات و راهپیمایی‌هایی خواستار توقف جنگ در غزه شده‌اند و کشته شدن غیرنظامیان
ازجمله کودکان را محکوم کرده‌اند.
اما این واقعیت را نمی‌توان انکار کرد که هیچ تجمع
خودجوش و مردمی در ایران در حمایت از فلسطینی‌ها برگزار نشده و هر چه بوده، به
تدارکات و برنامه‌ریزی‌های حکومتی مربوط بوده است.
«بی‌تفاوتی»
مردم ایران نسبت به جنگ جاری
درفضای سیاسی و رسانه‌ای بسته داخل ایران، برخی چهره‌های
سیاسی و رسانه‌ها این عدم حمایت مستقل ایرانیان از فلسطینی‌ها را تأیید کرده‌اند؛
هرچند که همزمان برای مصون ماندن از گزند حکومت، تلاش کرده‌اند این موضوع را با
چاشنی غلیظ اسرائیل‌ستیزی مطرح کنند.
برای نمونه، وب‌سایت اعتمادآنلاین وابسته به روزنامه
اصلاح‌طلب اعتماد در مطلبی با عنوان «چرا تهرانی‌ها مانند مردم پاریس، استانبول و
لندن برای غزه تظاهرات برپا نکردند؟»، ضمن حمله به «براندازان» جمهوری اسلامی،
مدعی شده که اکثریت مردم ایران همچنان حامی فلسطینیان هستند.
این رسانه نوشته که اگر مردم ایران همچون مردم دیگر
کشورها، برای حمایت از فلسطینی‌ها به خیابان‌ها نمی‌آیند، دلیلش این است که «خاطر
مردم آسوده است که از رهبری تا مقامات دیگر حامی فلسطینی‌ها هستند».
اما قبل از این گزارش اعتماد، روزنامهٔ شرق به‌نقل از
کوروش احمدی، دیپلمات پیشین جمهوری اسلامی، صریحاً درباره «ما ایرانیان و مسئله
فلسطین» نوشته بود که «بی‌تفاوتی مشهودترین واکنش اکثر ایرانیان به این بحران است».
محمدجواد ظریف، وزیر پیشین خارجه جمهوری اسلامی، نیز به‌تازگی
در سخنانی، با وجود لفاظی‌های معمول مقام‌های جمهوری اسلامی علیه اسرائیل، به طور
ضمنی عدم حمایت آشکار مردم ایران از فلسطینی‌ها را تأیید کرده است.
او درنشستی درتهران دربارهٔ «مسئله فلسطین»، گفت:
«قانون اساسی ما گفته ایران از مستضعفین دفاع کند، اما قرار نیست ما جای مستضعفین
بجنگیم.»
او بدون آن‌که صریحاً به مخالفت با حکومت در زمینهٔ
سیاست‌هایش در منطقه بپردازد، در لفافه افزود: «من هم معتقدم مردم از پرداخت هزینه
خسته شده‌اند. نیازی هم نیست ما هزینه بپردازیم.»
پیش از جنگ جاری میان اسرائیل و حماس نیز صادق
زیباکلام، تحلیلگر سیاسی، گفته بود که اگر همه‌پرسی در ایران صورت بگیرد، اکثریت
مردم مخالف سیاست اسرائیل‌ستیزی حکومت هستند.
آمریکا و اتحادیه اروپا گروه افراطی حماس را که مورد
حمایت جمهوری اسلامی است، یک گروه تروریستی می‌دانند.
پایان جمهوری اسلامی، راهی برای حل مسئله فلسطین؟
جمهوری اسلامی از ابتدای استقرار خود با سرکوب شدید
گروه‌های چپ، به گرایشی اسلامگرایانه در حمایت از «مسئله فلسطین» دامن زد. تزریق
کمک‌های مالی و نظامی گسترده به گروه‌های شبه‌نظامی منطقه ازجمله گروه‌های
اسلامگرای فلسطینی به چیزی جز گسترش تروریسم و زادوولد گروه‌های تروریستی ختم نشده
است.
به عنوان آخرین نمونه از نتایج این حمایت جمهوری
اسلامی، وهمانطور که اخیراً هشتاد فعال سیاسی ومدنی دربیانیه‌ای نوشته‌اند، حماس
درحملهٔ اخیرش علیه اسرائیل «مبارزۀ مشروع مردم فلسطین» را «به کژراهه تروریسم کور
سوق داد».
مردم معترض ایران درسلسله اعتراضات سال‌های اخیر خود با
شعارهایی چون «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» مخالفت خود را با این سیاست
جمهوری اسلامی نشان داده‌اند.
نشریه کوریه انترناسیونال روز چهارشنبه ۱۷
آبان در گزارشی با عنوان «در ایران، مردم با حمایت رژیم از حماس مخالف هستند» نوشت
که بخش بزرگی از جامعهٔ ایران بر این باورند که قدرت باید به جای مسئله فلسطین بر
مسائل داخلی متمرکز شود.
جمعبندی توجیهی : مردم ایران به دلیل
تجربهٔ خود می‌دانند که ایدئولوژی جمهوری اسلامی با هرگونه مصالحه مخالف است وپیامد
این رویکرد نیز چیزی جز انسداد سیاسی، تحریم‌ها و سرکوب نیست.
سکوت ایرانیان درجریان جنگ اخیر می‌تواند به این معنا باشد
که اولین کمک به فلسطینیان ومؤثرترین راه برای برقراری صلح پایدار درمنطقه، پایان
ایدئولوژی اسلامگرایانه وحل «مسئله فلسطین» به روشی دیگر است.
*درباره نگارنده: مصطفی خلجی روزنامه‌نگار ساکن فرانسه است. از او گفت‌وگوهایی با نویسندگان ایرانی و خارجی و مقالاتی درباره فرهنگ وهمچنین سانسور منتشر شده است. کتاب «این تونسی‌ها» حاصل اقامت او درتونس، درفاصله دوموج اعتراضات موسوم به «جنبش سبز» و«بهار عربی» است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر