تجلیل ازهزارمین سال تأسیس امپراتوری سلجوقیان

انجمن فرهنگی ترکمنهای افغانستان هزارمین سال تأسیس امپراتوری سلجوقیان را طی مراسمی درهرات تجلیل کرد

هم اکنون بیشتر ترکمنهای افغانستان که خودرا بقایای سلسله سلجوقیها میدانند، در ولایات شمالی وغربی افغانستان سکونت دارند.

ترکمنهای افغانستان برخلاف ترکمنهای ایران از حق تحصیل به زبان مادری خود برخوردارند

ایل گویجی 2010-10-12

بزرگداشت هزارمین سالروز تاسیس امپراتوری سلجوقیان درهرات

بي بي سی- 11 اکتبر 2010 - 19 مهر 1389

انجمن فرهنگی ترکمنهای افغانستان از هزارمین سالروز تاسیس امپراتوری سلجوقیان درغرب این کشور تجلیل کرد.

شماری ازچهره های فرهگی کشورهای ترکمنستان، افغانستان وایران وهمچنین مقامات دولتی افغان وکنسولگری ترکمنستان در شهر هرات نیز در آن شرکت داشتند.

شرکت کنندگان در این مراسم، علاوه بر بررسی دوران امپراتوری سلجوقی ها، با ارائه مقالاتی در مورد نحوه حکومت سلاطین این سلسله، یادگارهای معماری باقی مانده از این دوره را ستودند.

سلجوقی ها یا سلاجقه، نام امپراتوری شاهان سلسله آل سلجوق بوده است که درقرن های یازدهم و دوازدهم میلادی بر بخش های بزرگی از آسیای غربی به ویژه کشورهای آسیای میانه، افغانستان، ایران، ترکیه، عراق و برخی از کشورهای حوزه خلیج فارس حکومت داشته اند.

بشیر احمد درویشی، معاون انجمن فرهنگی ترکمن های افغانستان و از برگزار کنندگان این مراسم، هدف از برگزاری این مراسم را یادبود از افتخارات امپراتوری سلجوقیان و تاثیر آن بر منطقه به ویژه کشورهای اسلامی خوانده است.

به گفته برگزار کنندگان این مراسم، یادبود از شاهان ترکمن نخستین گام در راستای معرفی فرهنگ و زبان ترکمنی در منطقه بوده و قرار است در آینده این برنامه با یادبود و نقد مشاهیر ترکمن به ویژه شعرا و نویسندگان آن ادامه یابد.

توزیع و پخش کتابی با عنوان "نگاهی به تاریخ و فرهنگ ترکمن ها" که در آستانه برگزاری این سمینار تالیف شده است و همچنین بازدید ازآثار تاریخی شهر هرات ازدیگر برنامه های این سمینار است.

'توسعه ادب وهنر'

محمد صالح سلجوقی، عضو پارلمان افغانستان ویکی از سخنرانان این مراسم معتقد است که این امپراتوری تنها از بعد سیاسی و نظامی قابل ارزیابی نیست، بلکه به گفته او این امپراتوری با ایجاد و ارتقای نظامیه ها و مدارس علوم دینی و تجربی و همچنین توسعه ادب و هنر، به ویژه هنر معماری خاص این دوره، از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است.

به عقیده آقای سلجوقی، نشانه های معماری این عصر در طاق ها و گنبدهای مساجد قدیمی اصفهان، گرگان، ری و همدان و همچنین گنبدهای کابوس و نظام الملک که منقش با خط کوفی است نمایان است.

بیشترین آثار معماری به جا مانده از امپراتوری سلجوقیان، در ایران به ویژه در شهر اصفهان که پایتخت این امپراتوری بوده، دیده می شود، اما درافغانستان به ویژه در مناطق غربی این کشور که زمانی تحت سیطره سلجوقیان بوده، بیشتر آثار باقی مانده معماری از دوره های غزنویان، غوریان و تیموریان است.

مشهورترین معماریهای باقی مانده دوره ی سلجوقیان درشهر اصفهان، آرامگاه ملکشاه وسلطان سنجر سلجوقی، خواجه نظام الملک وهمچنین مساجد جامع اصفهان، کاشان واردستان است.

مقامات محلی هرات وفرهنگیان شرکت کننده دراین مراسم، برگزاری این سمینار را گامی درراستای شناسایی تمدن های گذشته و روشی برای اغنای فرهنگ و هنر امروزی منطقه خواندند.

این نخستین مراسم ازاین دست است که با شرکت فرهنگیان ترکمن ازکشورهای مختلف درشهر هرات برگزارشده است.

اجرای زنده موسیقی سنتی ترکمنی با حضور نوازندگان وآوازخوانان سنتی ازسه کشور ترکمنستان، افغانستان وایران، جالب ترین بخشهای این مراسم بود.

با آغاز بحران وجنگ درافغانستان، برگزاری مراسمی از این دست نیز رو به فراموشی رفته بود، اما پس از سقوط حکومت طالبان، فرهنگیان اقوام مختلف دراین کشور، تلاش کرده اند تا سنتها وفرهنگ دیرینه خودرا کم کم احیا کنند.

هم اکنون بیشتر ترکمنهای افغانستان که خودرا بقایای سلسله سلجوقیها میدانند، در ولایات شمالی و غربی افغانستان سکونت دارند وعلاوه بر کشاورزی و دامداری، قالی بافی از اصلی ترین پیشه های آنان است.

پرورش اسب وگوسفند قره قل وکرم ابریشم نیز از دیگر پیشه های رایج آنان است.

کتاب "نگاهی به تاریخ وفرهنگ ترکمن ها" نوشته عبدالمجید توران، جمعیت ترکمنهای ساکن درافغانستان را که بیشتر درولایات شمالی و غربی این کشور سکونت دارند، بیش از دو ملیون نفر تخمین زده است، هرچند این آمار رسمی نیست وازآنجایی که درسی سال گذشته شمارش جمعیت درافغانستان انجام نشده تائید یا رد این تخمین دشوار است.

http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/2010/10/101011_k01_herat_conference.shtml

--------------------------------------------

- مؤلف کتاب " تاریخ وفرهنگ ترکمنها" آقای محمدصالح راسخ ییلدیریم، پوهنمل دانشگاه بلخ می باشد. چاپ دوم این کتاب درتابستان 1382 به اهتمام عبدالعزیز عمر دربنگاه انتشارات میوند شهر پیشاور پاکستان چاپ شده. (تحریریه)