به مناسبت چهل ویکمین سالگرد کشتار چهار تن از رهبران خلق ترکمن دربهمن58
در 29 بهمن امسال از توطئه ی ربودن چهار تن از رهبران جنبش حق طالبانه وعدالتخواهانه خلق ترکمن درشب 18 بهمن 1358 وپیدا شدن اجساد به رگبار بسته شده آن عزیزان، چهل و یک سال می گدزد. یک هفته پس از توطئه ی برنامه ریزی شده ی ربودن چهار تن از رهبران جنبش خلقی ترکمنصحرا، توطئه ربودن چهار تن دیگر از معتمدهای شهر بندر ترکمن توسط باند ترور رژیم به اجرا درآمد و سه روز بعد جسد سه تن آنها که از پشت سر به رگبار بسته شده بودند دراطراف شهر گنبد کاووس پیدا شدند. آنها عبارت بودند از یوسف قره جه ، پرویز ایرانپور و ناز دوردی نوشین شهردار سابق شهر بندرترکمن. نفر چهارم که بطور اتفاقی زنده مانده بود اعلام کرد که پس از چند روز نگهداری سه نفر شان را با ماشین بیرون شهر برده گفتند می توانند بروند ولی از پشت سر تیر اندازی کرده بقتل میرسانند.
در آغاز سران رژیم جمهوری اسلامی به انکار این جنایتهای تکان‌دهنده ی حکومتی روی آورده دربرابر روشنگری‌های پیگیرانه نیروهای مترقی کشور واعتراضات گسترده مردمان بسیاری از شهرهای ایران مجبور به عقب نشینی شدند. ولی بعدها پس از حس پیروزی درحذف غیرخودیها و اطمینان از تسلط بر کشور، تروریسم حکومتی شان را موفقیت افتخار آمیزی برای جمهوری اسلامی قلمداد کرده اجرای "حکم شرعی" علیه رهبران ترکمن را برخوردی منصفانه اعلام داشتند. بطوریکه خلخالی گفت: "افتخار می‌کند که رهبران خلق ترکمن را قاطعانه اعدام کرده وحکم قتل برگرفته از رهبر را اجرا نموده است". و نیز اولین فرمانده سپاه پاسداران، بنام جواد منصوری، ماجرای قتل را در یک گفتگوی تلویزیونی با خند‌ه های بی شرمانه ای اعتراف کرد که خلخالی به او گفته بود: "سپاه پاسداران، سران ترکمن را دستگیر کرده‌اند. آنها باید اعدام بشوند. اما بنی‌صدر موافق نیست... من می‌روم گنبد آنها را اعدام می‌کنم. بعد بچه‌ها (پاسداران) بگویند که ما به دستور فرمانده سپاه آنها را اعدام کردیم وتو هم هیچی نگو!" و لابد او هم چیزی نمی‌گوید.
با گذشت زمان وتداوم ربودن و کشتن افراد کثیری از غیر خودیها، بویژه نیروهای مترقی کشور از جمله وقوع قتلهای زنجیره ای وسپس کشتار وسیع زندانیان سیاسی معلوم گشت که ربودن و کشتن وحشیانه چهار رهبر خلق ترکمن و بسیاری از فعالین جنبش ملی دمکراتیک ترکمنصحرا، نشانگر پدید آمدن یک رژيم تروريست قرون وسطایی از بطن انقلاب مردمی بهمن58 بوده است.
برای تشخیص علل حساسیتها و ترس و وحشت فئودالها و نیروهای ارتجاع سنتی، این واقعیت تاریخی را پذیرفت که دربهمن57 - فوريه 1979 با ییروزی مردمان ايران درسرنگون كردن رژیم ديكتاتوری پهلوى، فضاى کشور دمكراتيک گردید. ونیروهای آگاه و مترقى توركمن با استفاده ازاين دستاورد تاريخى به سازمانيابى روى آورده، درهمه ی شهرها ونیز چندین روستای ترکمن صحرا «كانون فرهنگى وسياسى خلق تركمن» را بنيانگذارى كردند. آنها در تلاش برای حفظ دستاوردهای ملی ودمکراتیک انقلاب بهمن57 در راه پاسخ بضرورت تلاش هماهنگ دهقانان و دیگر زحمتكشان منطقه با نام "ستاد مركزى شوراهاى تركمن صحرا" مرکز هماهنگی بوجود آوردند.
حمايت توده هاى مردم بويژه زحمتكشان توركمن صحرا ونیز نیروهای مترقی کشور ازکانون وستاد خلق ترکمن، عاملى براى تداوم حيات فضاى دمكراتيک وفعاليت علنى درتوركمن صحرا به مدت بیش از يک سال شد. جنبش ملی-دمکراتیک مردم ترکمن تا تثبیت حاکمیت تمامیت خواه قرون وسطائی پس از انقلاب 57 موجبات تحولات عمیق فرهنگی، سیاسی و اجتماعی را در ترکمن صحرا فراهم آورد، تاثیرات معین و عمیقی را درسراسر کشور رقم زد. کانون همانند دیگر نیروهای مترقی و عدالتخواه کشورمان بر تداوم سنت آن جنبش در ترکمن صحرا ودیگر مناطق ایران و بروز آن به اشکالی متناسب با زمان اطمینان دارد.
نیروهای ارتجاعی از تداوم و رشد و بروز جنبش‌های سکولار ودمکراتیک در روند زمان نمی‌توانند جلوگیری کنند چرا که خواسته‌ها و مطالبات جنبش ملی ودمکراتیک مردم همانند فریادهای فروخفته شان، همچنان دردلها باقی است. باز زایی آن، مساله زمان است.
گرامی باد یاد چهار رهبر جنبش مردمی ترکمن صحرا
سازمان فرهنگی وسیاسی ترکمن ترکمن صحرا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر